τρομερή γιαγιά

Η μητέρα μου βρίσκεται στην δύσκολη και ευάλωτη ηλικία των 88 χρονών....καί κάτι, που η ψυχή ειναι αγέραστη αλλα το σώμα δεν υπακούει.

Παρ΄ολα αυτά δεν το βάζει κάτω. Βγαίνει για ψώνια, πηγαίνει να πληρώσει τους λουγαριασμούς μόνη της και  συνεχίζοντας μια συνήθεια χρόνων - οταν ζούσαμε στην θεσσαλονίκη, κατέβαινε κάθε σάββατο στου μοδιάνο και στου βλάλη για ψώνια- κατεβαίνει στην αθηνάς και στους γύρω δρόμους για οτι χρειάζεται.

Πως τα καταφέρνει;;;; Οταν δεν εχει κατα νού να πάρει πολλά πράγματα, βάζει στους ωμους ενα παλιό σακίδιο του γιού μου, και σε κάθε αγορά που κάνει παρακαλά τον πωλητή και της βάζει οτι πήρε στον σάκκο. Φυσικά καταλήγει να επιστρέψει σπίτι κοιτάζοντας το πεζοδρόμιο αλλα ειναι κάτι που την κάνει να αισθάνεται ζωντανή και χρήσιμη.

Οταν εχει πολλά πράγματα, παίρνει μια συρόμενη τσάντα. Πάντα βρίσκεται κάποιος άνθρωπος να την βοηθήσει στο ανέβασμα και κατέβασμα στο τρόλευ.

Δεν ειναι οτι δεν θέλω να την βοηθήσω. Απλά σέβομαι την επιθυμία της να ειναι οσο της επιτρέπεται ακόμη αυτόνομη,κάτι που την βοηθάει να μην πέσει σε γεροντική κατάθλιψη.

Η συμφωνία μας....... με παίρνει τηλ. οταν φεύγει και οταν γυρίσει.

Δεν ειναι πάντα ολες της οι διαδρομές ήσυχες και χωρίς απρόοπτα. Την έχουν κλέψει μέσα στην εκκλησία, την εχει  ρίξει κάτω  ενας τσαντάκιας με μηχανή, αλλα οπως λέει  ..αλοίμονο αν ο φόβος μας κλείσει μέσα στο σπίτι....

Περπατάει σκυφτή, κρατάει μπαστούνι  και κάθε τόσο στέκεται, σηκώνει το κεφάλι , χαράζει διαδρομή και συνεχίζει, τό ιδιο κάνει κι οταν διασχίζει δρόμο.

Προχθές , βγήκε το πρωί για να πάει για ψώνια. Σε κάποιο σημείο, στάθηκε και έλεγξε τον δρόμο για να περάσει απέναντι.......

....ευτυχώς που εκεί που στάθηκα υπήρχαν αυτοκίνητα παρκαρισμένα, και μπόρεσα να στηριχθώ. οπως κοιτάζω, βλέπω μια μοτοσυκλέτα, μεγάλη ήταν, να έρχεται απο την απέναντι πλευρά του δρόμου, και ξαφνικά την βλέπω να έρχεται καταπάνω μου......σηκώνω το μπαστούνι ,κι οταν ήρθε κοντά μου φωνάζω..... τι θέλεις;;; να με σκοτώσεις ή να με κλέψεις;;; και του δίνω μια με την μαγγούρα.....δεν τον χτύπησα ομως, την έφαγε το κάθισμα πίσω του.... μετά έφυγε. (η αφήγηση με δικά της λόγια).

Για την ιστορία, δεν γύρισε σπίτι μετα απο το συμβάν αυτό. Κατέβηκε στην αγορά, ψώνισε και μου το είπε στην επιστροφή.

Και για κερασάκι στην τούρτα, το βράδυ κάνανε απόπειρα διάρηξης στο σπίτι της, σχετικά νωρίς , γύρω στις 11.30. Ηταν ξύπνια, τους φώναξε , σήκωσε κι ο Οδυσσέας την πολυκατοικία στο πόδι με το άγριο γαύγισμα του, και φύγανε.

Το λέει η ψυχούλα της.....