Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

Μαγική βραδια

Ζούμε σ΄εναν κόσμο μαγικό,
με φόντο την Ακρόπολη, το Λυκαβητό.......

Με το τραγούδι Ελένη, ξεκίνησε η χθεσινή συναυλία του Θ.Μικρούτσικου στο Ηρώδειο.
Μαγική βραδιά. Γεμάτο το αρχαίο Θέατρο, με ενα κοινό ενθουσιώδες που δεν σταμάτησε να σιγοψιθυρίζει τους στίχους των τραγουδιών.
Ο Θ.Μικρούτσικος ειτε καθόταν στο πιάνο ειτε διεύθυνε την ορχήστρα γέμιζε με την πληθωρική του παρουσία ολον τον χώρο.
Οι τραγουδιστές συμμετείχαν οχι μόνο με την φυσική τους παρουσία στον χώρο αλλα με την ενταση που εδιναν στην ερμηνεία κάθε τραγουδιού. Σε κανένα τραγούδι δεν μου δημιουργήθηκε η εντύπωση οτι....αντε να το πουμε να τελειωνουμε.
Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τα αλλα τραγούδια, ο κόσμος -κι εγω- ξεσηκώθηκε μόλις άρχισαν τα τραγούδια σε στίχους του Ν.Καββαδία.
Ταξίδεψα ,οχι μόνον στις θάλασσες των τραγουδιών, αλλα πίσω στα χρόνια της νιότης μου, οταν πρωτογνωρισα τον ποιητή και τα ποιηματα του διαβάζονται ξανά και ξανά.
Χάρηκα, με την συγκίνηση και τον ενθουσιασμό της κόρης μου.
Στο τέλος ορθιοι χειροκροτούσαμε τον συνθέτη και τους ερμηνευτές, φωνάζοντας ..κι αλλο ,κι αλλο.........χωρίς δυστυχώς να μας κάνουν το χατήρι.

Ηταν μια μαγική βραδιά.
(Επειδή δεν βάζω μυαλό -ποντιακό κεφάλι - ξαναφόρεσα τις πλατφόρμες μου.)

Κυριακή 21 Ιουνίου 2009

Το τιμημα της ματαιοδοξίας

Ολη την χρονιά που μας πέρασε πηγαινα στα μαθήματα με παντελόνι και αθλητικά παπούτσια. Αναπαυτικά , παντός καιρού και βολικά.....Κομψά ;;;; οχι καθόλου αλλα λίγο μ΄ενοιαζε. Αρκεί που βάδιζα γρήγορα.
Την περασμένη Κυριακή ήταν η γιορτή μας. Του αργαλειού.
Πήγαινε γιορτή με αθλητικά και μπλουτζήν; Δεν πήγαινε!!!
Ετσι έβαλα ενα litle black dress , εβαλα και τις καινούριες πλατφόρμες και πήγα. Ομολογουμένως αισθάνθηκα ομορφα ετσι ντυμένη. Η ματαιοδοξία της εμφάνισης σ΄ολο της το μεγαλείο. Ηταν μια πολυ ομορφη γιορτή -για την οποία θα σας μιλήσω και θα σας δείξω τις φωτο που έβγαλα στην επόμενη ανάρτηση. Περίμενα οτι θα με πονούσε η μέση μου, το παθαίνω κάθε φορά που φοράω παπούτσια με τακούνι αλλά οχι τόσο πολύ.
Απο την νύχτα αρχισαν τα προβλήματα. Μια χρόνια σπονδυλολισθηση -παράσημο της χρονιάς που αποφάσισα να κάνω σέρφινγκ χωρίς να πάρω κανένα μάθημα, επειδή πίστευα οτι αρκούσε να μπορείς να σταθείς πάνω στην σανίδα- ξύπνησε ξαφνικά και δεν μπορούσα να σηκωθώ απο το κρεβάτι. Οταν τα καταφερα, κούτσαινα τόσο πολύ, που σκέφτηκα σοβαρά οτι μάλλον θα χρειαζομουν νοσοκομείο. Τελικά πήγα νοσοκομείο αλλά οχι για μένα , αλλά για την κόρη μου. Βαρια αναπνευστική λοίμωξη, η γραμμή που την χώριζε απο την πνευμονία ηταν αχνή.
Δεν ηταν εύκολη η εβδομάδα. Η κορη μου να ψήνεται εγω να μην μπορώ να κουνηθώ καλα-καλά.
Το κερασάκι στην τούρτα;; Ο άντρας μου που έτυχε να εχει ρεπό εκείνες τις ημέρες. Δεν εφτανε που εγω πόναγα και κούτσαινα, που η κόρη μου ειχε μέχρι 40 πυρετό, έπρεπε να τον καθησυχάζω συνεχώς οτι θα γίνει καλά κι εγω θα σταματήσω να πονάω. Η αγάπη του και η ανησυχία του για τις γυναικες του, ηταν συγκινητική αλλά ......βρε παιδί μου δεν τό έχετε μέσα σας να κάνετε τις νοσοκομες.
Τέλος καλό ,όλα καλά και ετσι σήμερα βγήκα μια βόλτα να σας επισκεφθώ.

Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009

Ειστε όλοι προσκεκλημένοι.

Η προσκληση για την ημερίδα του Ιστορικού Υφαντουργείου ΣΕΝ.
Θα γίνει την Κυριακή 14 Ιουνίου 2009, ώρα 7.00 μ.μ. με ελεύθερη είσοδο , στην Λ. Αμαλίας 38, Αθήνα.
Θα μιλήσει η Σοφία Τσουρινάκη, τεχνολόγος αρχαίου υφάσματος ,θα έχουμε εκθεση υφαντουργικών και κλωστικών εργαλείων, και μια συλλογή κοπτικών υφασμάτων απο την Αίγυπτο του 5-9ου αι.μ.Χ..
Θα εχουμε και μουσική και τραγούδια.
Αξίζει να ερθετε. Σας περιμένουμε.

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

ενα βραβείο


Θέλω να ευχαριστήσω την αναστασία για το βραβείο που μου έδωσε. Το θεωρώ ενα βραβείο οχι για τα έργα που φτιάχνω , οσο για την αγάπη που εχω για την δημιουργία.
Και το δέχομαι με χαρά.
Λοιπόν το βραβείο λέει να πούμε 5 λόγους που μας κάνουν να δημιουργούμε, που αγαπάμε να κάνουμε.
1. με συναρπάζει η ιδέα της μεταμόρφωσης...... πηλός-μάσκα, κλωστή-κάδρο- νήμα-ύφασμα.....

2.μου αρέσει να δημιουργώ απο παλιά αντικείμενα, καινούρια.Φέρνω σε δύσκολη θέση καμμια φορά τα παιδιά μου -ο αντρας μου το έχει συνηθίσει- οταν χωρίς να ντρέπομαι καθόλου, μαζεύω πράγματα που έχουν πετάξει και απο αυτά δημιουργώ καινούρια.

3.χαίρομαι να χαρίζω οτι φτιάχνω, και αισθάνομαι περήφανη οταν η κόρη μου μού ζητά να της φτιάξω δώρα για τις φίλες της.

4. Πιστεύω οτι θα εχω γεράσει την ημέρα που δεν θα με ενδιαφέρει να μάθω κάτι καινούριο για να δημιουργήσω. Ανακατεύομαι με πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους αντικείμενα και δεν έχω χρόνο για να βαρεθώ. Απολαμβάνω τον πηγαιμό για την Ιθάκη.
 
5.Η πρώτη μου αγάπη ειναι το βελονάκι , αλλά συνεχώς προστίθενται νέες (στεφάνια και διακοσμήσεις με αποξηραμένα λουλούδια και καρπούς, κεριά, μέταλο, ξύλο και τώρα αργαλειός.)

Με την σειρά μου , χαρίζω το βραβείο δημιουργίας  στην Αλίκη, το Δρομάκι,την Κόκκινη Ομπρέλα,την Μια καλή μια ανάποδη και την ζαχαρένια (και η μαγειρική ειναι δημιουργία).