Σάββατο 25 Απριλίου 2009

Θα περάσει.....

Απο την Τετάρτη η αισθηση που έχω ειναι οτι ειμαι σ΄ενα πηγάδι χωρίς πάτο.
Πέφτω, σκοτάδι γύρω και δεν εχω απο που να πιαστώ...
Αυτό που μ΄εφερε σ΄αυτήν την κατάσταση ηταν η κακία που βίωσα, ετσι χωρίς λόγο, και το εννοω απόλυτα αυτό. Χωρίς λόγο..  Κακία για την κακία, ετσι απλά.
Και η αίσθηση οτι την ώρα που εγω ημουν  ευγενική, κάποιοι γελούσαν πίσω απο την πλάτη μου, κάνοντας ταυτόχρονα τους καλούς .
Την Παρασκευή ακύρωσα μια συνάντηση ,την οποία την περίμενα με χαρά, απλά γιατί δεν μπορούσα να δω κανέναν. Ηθελα αν γινόταν να κλειστώ σ΄ενα δωμάτιο και να μη ξαναβγώ παρά μετα απο μερες.
Παρ΄ολα αυτά , κάποια πράγματα πρέπει να γίνουν ασχετα με την διάθεση σου κι ετσι το απόγευμα ξεκίνησα για να βγάλω τον Οδυσέα βόλτα. Στην διαδρομή έκανα κάποια τηλέφωνα για καθυστερημένα χρόνια πολλά, και σε ενα απο αυτά μαθαίνω....
...50 χρονών, πέρισυ πήρε σύνταξη -στρατιωτικός- και φέτος μετά απο τόσα χρόνια μετακινήσεων  μπήκε στο δικό του σπίτι. τα παιδιά του μεγάλα, ο ενας παρουσιάζεται τώρα κι ο αλλος δίνει πανελλήνιες...μια δυσκολία στην κατάποση τον οδηγεί σε εξετάσεις και η διάγνωση.....στον οισοφάγο.χειρουργείο-βαρύ- την άλλη εβδομάδα...
Ταρακουνήθηκα, το δικό μου πρόβλημα, ασχετα με το μέγεθος του,και την βαρύτητα του, μίκραινε  μίκραινε ωσπου σήμερα μου φαίνεται αστείο κάτι που μπορεί να διορθωθεί με χρήματα να με στεναχωρήση τόσο πολύ.

Τετάρτη 22 Απριλίου 2009

Χαμένη...(κυριολεκτικά!) στην μετάφραση


Ναι ακριβώς οπως το γράφω.....χαμένη στην μετάφραση.
Που με χάνεις που με βρίσκεις, με ενα τεράστιο αγγλοελληνικό λεξικό, να μεταφράζω. Και να ηταν ενα απλό κείμενο πάει καλά. 
Αλλά δεν ειναι. Βιβλίο, με τεχνικούς όρους μεταφράζω.
Ενα καταπληκτικό βιβλιοπωλείο, το best book hunters με εφοδίασε (κατόπιν παραγγελίας) με 4 !!!!! υπέροχα  βιβλία ,όλα αγγλόφωνα, για κατασκευές.....και τώρα εχω πέσει στην δουλειά.
Εχω διαλέξει κάποια πράγματα και για να μην ειμαι με τον πηλό στο ενα χέρι και το λεξικό στο άλλο, μεταφράζω την σελίδα πριν αρχίσω την δουλειά.
Τι μεταφράζω τώρα;;;;;
onion skin paper....η σε απλα ελληνικά, χαρτί απο κρεμμυδόφυλα.
Τι θα το κάνω;;;; τσάντα!!!!!!!!

το στεφάνι ειναι η πρώτη μου απόπειρα σε μέταλλο.

Τετάρτη 15 Απριλίου 2009

Ρεβύθι, κανέλλα, μοσχοκάρυδο....

Κάθε Μ. Εβδομάδα, πίνω εναν ιδιαίτερο καφέ. Στο χωριό της μητέρας μου, τον λένε χωριάτικο,ρεβυθοκαφέ, αλλά τον έχω ακούσει και βυζαντινό.
Τον πίναν οι γιαγιάδες και οι προγιαγιάδες  και με συγκινεί το γεγονός οτι τα τελευταία χρόνια τον ξαναφτιάχνουν, και μην νομίζετε οι μεγάλες σε ηλικία.
Αντίθετα οι νέες, προσπαθούν να κρατήσουν την παράδοση.
Τον φτιάχνουν με κριθάρι, ρεβύθι,κανέλλα, μοσχοκάρυδο,γαρύφαλο, μαστίχα και λίγο παραδοσιακό καφέ. Τον φτιάχνουν την Σαρακοστή και πίνεται γλυκός.
Μακάρι να μπορούσα μέσα απο εδω να σας μεταδώσω το άρωμα του.
Και φέτος ημουν τυχερή και με φίλεψαν ενα βαζάκι.

Σας εύχομαι Καλο Πάσχα, Καλή Ανάσταση, και το αναστάσιμο φώς να φωτίζει εναν δρόμο γεμάτο υγεία αγάπη και δημιουργικότητα.

Χ Ρ Ο Ν Ι Α    Π Ο Λ Λ Α.

Τρίτη 14 Απριλίου 2009

Τον έφερα....επιτέλους

Καλημερα , καλημερα.......
Επέστρεψα απο την Κρήτη οπου ειχα πάει για να φέρω την μητέρα μου , την οποία την έφερα αλλά οχι μόνη.....
Τον έφερα ....επιτέλους. Ειναι γεγονός χειροπιαστό. Τον βλέπω και κάνω ονειρα.
Τον αργαλειό μου.
Μαζι εφερα και καμμια 200αρια σαίτες, διότι οπως καταλαβαίνεται μόλις γεννηθηκε μια νέα Πηνελόπη, ασχετα αν ο Οδυσσέας μου ειναι μαζί μου και χρειάζομαι και την βοήθεια του για να τον στησω, κάτι που θα γίνει μετά το Πάσχα.
Πέρασα υπέροχα.
Εβγαλα πολλες φωτο, που κάποιο πρόβλημα με εμποδίζει να τις αναρτήσω,αλλα ελπίζω να λυθεί για να σας τις δείξω.
Ειχα μια περιπέτεια στο ταξίδι προς το Ηράκλειο, οταν ξέχασα οτι η πόρτα του συνοδηγού δεν ανοίγει με κλειδί - λόγω αποτυχημένης διάρρηξης χάλασε η κλειδαριά- και οπως σφηνώνουν τα αυτοκίνητα στο γκαραζ του πλοίου , οταν χρειάστηκε να βγω απο αυτήν την πόρτα εβαλλα την ασφάλεια και εφυγα αεράτη.
Το πρωί οταν πήγα στο αυτοκινητο και συνειδητοποίησα οτι δεν μπορουσα να μπώ ,και οτι ειχα μπλοκάρει κι αλλα αυτοκίνητα που ηταν πίσω ,πως δεν επαθα εναν συνδυασμό εγκεφαλικού και εμφράγματος, ειναι θαυμα.
Για να μην σας κουράζω, κατάφερα να σφηνωθώ και να ανοίξω την πόρτα του οδηγού.....για να μπώ ομως , αδύνατο. Κάποια στιγμή πέρασε για να πάει στο αυτοκίνητο της μια νεαρή μαμά με ενα τρισχαριτωμένο και πολύ αδύνατο κοριτσάκι.
Την πλησίασα και αφου της εξήγησα τι ειχε συμβεί την παρακάλεσα μήπως το κοριτσάκι μπορούσε να μπεί απο το ανοιγμα των 15 εκατ. της πόρτας και να τραβήξει την ασφάλεια.
Δέχτηκε και ευτυχώς τα κατάφερε. Και το Λόττο να κέρδιζα η χαρά που ενοιωσα εκεινη την ώρα δεν λέγεται. Επαναλαμβάνω και απο εδω τις ευχές που τους έδωσα.
Εφτιαξα κουλουράκια πασχαλινά και εβαψα αυγά.
Αυριο κατεβαίνω Ναύπλιο για Πάσχα και ηθελα να ειναι ετοιμα.
Τις ευχές μου για το Πάσχα θα σας τις δώσω αύριο.
Να εχετε μια όμορφη μέρα

Πέμπτη 9 Απριλίου 2009

Ενας μικρος πίνακας


Το πρώτο εργο μου στην μικρουφαντική. Σας αρέσει;;;

Τρίτη 7 Απριλίου 2009

Μια βουτιά στα γρήγορα



Στην αρχή, στάθηκα άκρη ακρη. Μετά σιγά σιγά εβαλα το πόδι μου μέσα.
Την περίμενα πιο κρύα, κι αναθάρησα. Προχώρησα λίγο, τώρα το νερό έφθανε μέχρι τον αστράγαλο.Περπάτησα κατα μήκος της παραλίας.  Δεν ηταν κι ασχημα....
Πήγα λίγο πιο μέσα , το νερό ως τα γόνατα.....μμμμμμμ καλα ήταν.
Αντε λίγο πιο μεσα... έβρεξα τα χερια μου κι εριξα λίγο νερό  στο στηθος.... ηταν λίγο κρύο αλλα αφου πήρα την απόφαση ........μπλούμ βούτηξα.
Κούνησα λίγο τα χερια μου, μια δυο απλωτές και γρήγορα έξω.
Στέγνωσα περπατώντας στην αγαπημένη μου παραλία.
Καμμια δεκαρια ανθρωποι ειμαστε εκείνη την ωρα στην Καραθώνα, τρείς τολμήσαμε μια βουτιά.
Την απόφαση, την πήρα οπως κατεβαινα κάτω στο χωριο το Σάββατο,κι οπως ειμαι αυθόρμητη και παρορμητική, με το που έφθασα πριν κάνω τιποτα άλλο, εβαλα το μαγιο και εφυγα για παραλία.
Ηταν μια ομορφη εμπειρία και θα την επαναλάβω....αφήστε που τα παιδιά μου τρελλάθηκαν οταν τους πηρα απο την θάλασσα και τους το είπα.
Ο άντρας μου;;;;; Η τρέλλα δεν πάει στα βουνά, μου ειπε....γύρω στην Καραθώνα τριγυρίζει.
Πιάνει για μπάνιο;;; Και βέβαια πιάνει!

Πέμπτη 2 Απριλίου 2009

Χοχλιοί

Το παραδοσιακό φαγητό της Μ.Πέμπτης στο χωριό της μητέρας μου ειναι χοχλιοί λαδεροί, με φρέσκα κουκιά και αγκινάρες, και της Μ.Παρασκευής, χοχλιοί βραστοί.
Αν εισαι τυχερός σε φιλεύουν καμμια μαγερειά κι αν εισαι πολύ τυχερός, σου τους δίνουν ΄΄σακασμένους΄΄ καθαρούς δηλ. κι ετοιμους για μαγείρεμα.
Αλλιώς εξορμας στα περιβόλια για να τους μαζέψεις.
Ειναι όμως γλέντι το μαζεμα των χοχλιών ιδίως αν έχεις καλή παρέα.

Κατ΄αρχάς ιδανικός καιρός ειναι ο βροχερός. Βγαίνουν τότε και περπατάνε και το μόνο που εχεις να κάνεις ειναι να διαλέγεις τους πιο μεγάλους.
Οι πορτοκαλιές ανθισμένες ,σε μεθάνε με το άρωμα τους και οι καρποί που εχουν μείνει σε ξεδιψανε οταν κουραστείς. Αν δεν βρέχει τότε πρέπει να ψάξεις.Συχνάζουν στις ρίζες των δένδρων.Σηκώνεις την ξινίδα (το χορταράκι που μοιάζει με τριφύλι ) και ψάχνεις. Αυτο κρατάει πάντα υγρασία και ειναι ιδανική κρυψώνα.
Μετά πάς στους τράφους (πεζούλια) και σηκώνεις τις πέτρες (με προσοχή μη τους χαλάσεις).
Αυτοί λέγονται πετρογυριστοί και συνήθως τους μαζεύουμε το καλοκαιρι.
Πηγαίνοντας απο περβόλι σε περβόλι ,καταλαβαίνεις αν εχουν προηγηθεί άλλοι κυνηγοί σαλιγκαριών.
Πριν το ψαξιμο

Και μετά.
Ετσι λοιπόν αν και φύσαγε νοτιάς που κάνει τα σαλιγκάρια να κρύβονται, επειδή δεν ειχα χρόνο μπροστά μου, βγήκα για κυνήγι. Εγδαρα τα χέρια μου στους βάτους, αλλά μάζεψα κοντα 3 κιλά. Τους έβαλα σ΄ενα πάνινο σακουλάκι τους έριξα μπόλιο κοφτο μακαρονακι (ή αλεύρι αν θέλεις) και τους αφησα να ΄΄ σακάσουν΄΄, να καθαρίσουν δηλ. .
Οταν ειναι πολλοί τους βάζουμε σε κοφίνια, τρίβουμε μια λεμονόκουπα στο χείλος τους και πασπαλίζουμε με αλάτι.Παιδιά μας άρεσε να κοιτάζουμε τις προσπάθειες που κάνανε να βγούν απο το κοφίνι αλλά το λεμόνι και το αλάτι δεν τους άφηναν.

Αυτοί οι δύο λεβέντες τρώνε μακαρονάκι τώρα.