Τετάρτη 13 Μαΐου 2015

Καλημέρααααααααααα
Γύρισα από το χωριό και λογικά δεν θα έπρεπε να είμαι χαρούμενη….τελείωσα όμως τις δουλειές που έπρεπε να κάνω ,ξέστρωσα τα χειμωνιάτικα καθάρισα και μου έμεινε και λίγος χρόνος για μένα.

Ο λόγος που κατέβηκα ήταν να κάνω την δήλωση για τις επιδοτήσεις.  Κάθε χρόνο τα ίδια.
Η  διαδικασία απλή (αν σε είχαν ενημερώσει)
Σηκώνεσαι αξημέρωτα (εγώ σηκώθηκα 5παρά το πρωί),πηγαίνεις στα γραφεία της ένωσης, γράφεσαι σε ένα χαρτί που κυκλοφορεί από χέρι σε χέρι και από αυτοκίνητο σε αυτοκίνητο για να έχεις σειρά προτεραιότητας, και αν είσαι τυχερός και το χωριό σου είναι κοντά ξαναγυρίζεις ,αλλιώς μένεις εκεί στο ύπαιθρο και περιμένεις μέχρι τις 8 το πρωί που ανοίγουν τα γραφεία και μοιράζονται τα νούμερα με βάση εκείνο το χαρτί .
Καί έβλεπες παπούδες και γιαγιάδες να περιμένουν στο πρωινό αγιάζι ,γιατί το κρύο το έκανε εκείνη την ώρα.

Να μη πολυλογώ μπήκα στις 9.30 και ενώ τα είχα όλα τα δικαιολογητικά πάλι έκανα 20 λεπτά για να τελειώσω.Τα νέα παιδιά που κάθονταν στους υπολογιστές ήταν όλα ευγενέστατα και με απέραντη υπομονή. Από φέτος έπρεπε να βρούμε στους χάρτες της google τα κτήματα και να  ταυτοποιήσουμε τις συντεταγμένες.
Και εδώ αρχίζει  το πανηγύρι.  
 Οση ώρα περίμενα την εκτύπωση παρακολουθούσα το δίπλα τραπέζι με έναν γεράκο γύρω στα 80. Η κοπέλα του έδειχνε στον χάρτη τις ελιές ….
Και αυτές δικές μου είναι  έλεγε.
Δεν γίνεται κύριε ….αυτό είναι το ρέμα….
Δεν ξέρω τιποτα ….εδω είναι ελιές και είναι δικές μου.
Είναι το ρέμα του χωριού κύριε,ξαναέλεγε η κοπέλα….. τίποτα ο παππούς  ανένδοτος ….οι ελιές μου είναι.

Και αυτό γινόταν με όλους του ηλικιωμένους που δεν μπορούσαν να ΄΄διαβάσουν΄΄ τους χάρτες. Και φυσικά δεν επιτρεπόταν η δήλωση να γίνει από άλλο άτομο πλήν του ιδιοκτήτου ασχέτως ηλικίας.
Ελλάς το μεγαλείο σου.

Από τις πιο  εύκολες κουβέρτες που έχω πλέξει είναι αυτή στην φωτογραφία. Στο ένωμα η μόνη δυσκολία που συνάντησα είναι το βάρος της από ένα σημείο και μετά και το ότι την ένωσα πέρισυ το καλοκαίρι  και ΄΄κάηκα΄΄!

Να είστε όλοι καλά.



Τρίτη 5 Μαΐου 2015

Καλημέρα…

Σήμερα κλείνουν 10 χρόνια που έχουμε τον Οδυσσούλη όπως τον φωνάζουμε.

Σαν σήμερα πήγαμε στην φιλοζωική στο κορωπί και τον πήραμε.
Περιμέναμε να του κόψουν τα ράμματα ,του περιποιήθηκαν το τραύμα ,μας έδωσαν οδηγίες και από τότε ζούμε μαζί την απόλυτη αγάπη.

Η αδελφή μου είχε φύγει στην αρχή του χρόνου.

Ο πόνος για όλους μας μεγάλος.

Ετσι όταν ο γιός μου είδε σε ένα περιοδικό την αγγελία για την υιοθέτηση του ( αλλιώς θα του έκαναν ευθανασία) κανένας δεν σκέφτηκε τον εαυτό του.

Η μητέρα μου συμφώνησε για να μη πληγωθούν κι άλλο τα παιδιά, εγώ για τον ίδιο λόγο και ο άντρας μου είδε λίγο πιο μακριά και είπε ότι θα έκανε καλό στην μητέρα μου.

Ετσι κι έγινε. Το πρώτο σοκ για μένα ήταν το μέγεθος του.
Αν και κουτάβι μου φάνηκε τεράστιος διότι στην φωτογραφία που συνόδευε την αγγελία με φωτοσοπ τον είχαν αισθητά μικρύνει.

Τον πήραμε αγκαλιά (μέχρι να συνηθίσει ότι  πλέον είχε 3 πόδια) τον βάλαμε στο αυτοκίνητο και ήρθαμε σπίτι.

Αυτό που αν και έχουν περάσει 10 χρόνια θυμάμαι ακόμη έντονα από εκείνη την μέρα είναι η στάση του στο αυτοκίνητο.

Στο πίσω κάθισμα δεν μας έριξε ούτε μια ματιά τόσο σε εμένα όσο και στην κόρη μου που καθόταν δίπλα του.
Σαν να μην υπήρχαμε εκείνη την στιγμή.

Στο σπίτι ή μητέρα μου τον περίμενε στην πόρτα με λίγη ζάχαρη (για να είναι γλυκός) και ένα κομμάτι ψωμί (διότι το σκυλί που τρώει ψωμί  χέρι σου δεν σε δαγκάνει ποτέ.)

Επι 4 μήνες δεν βγήκε από το σπίτι. Κάθε φορά που το προσπαθούσαμε έμπαινε κάτω από το τραπέζι και δεν έβγαινε.
Το πιο πιθανό είναι ότι φοβόταν την εγκατάλειψη.

Χάρη στον Οδυσσέα η μητέρα μου μείωσε το κλάμα.
Κάθε φορά που άρχιζε να κλαίει ο Οδυσσούλης ξάπλωνε μπροστά της και με το μπροστινό του πόδι σκέπαζε τα μάτια του. Δεν ήθελε να την βλέπει να κλαίει.

10 ολόκληρα χρόνια βιώνουμε την αγάπη που ένα σκυλί μπορεί να δώσει. Απόλυτη ,ολοκληρωτική ,χωρίς όρους και χωρίς όρια.

Ο κούταβος που ήρθε να μείνει μαζί μας τον Αυγουστο κλείνει τα 11. Είναι ο γεράκος μας όπως τον αποκαλώ καμιά φορά.

Ξέρω ότι κάποια στιγμή θα μας φύγει. Ελπίζω να αργήσει αυτή η στιγμή και να απολαμβάνουμε την αγάπη του για πολλά χρόνια ακόμα.

Συνειδητοποιώ  ότι αν για μας  ο οδυσσέας είναι μέρος της ζωής μας ,για τον ίδιο είμαστε όλη του η ζωή.

Οδυσσούλη το κούνημα της ουράς σου κάνει τις μέρες πιο όμορφες.

Σε ευχαριστούμε για την αγάπη που μας έδωσες και μας δίνεις.

Παρασκευή 1 Μαΐου 2015

Καλό   μήνα....Χαρούμενη Πρωτομαγιά  !!!