Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2015


 Η φίλη μου Claire  έγραψε στον τοίχο της κάτι που το βρήκα όμορφο και το αντιγράφω στα ελληνικά.







Η ευτυχία είναι επιλογή όχι αποτέλεσμα

Τίποτα δεν θα σε κάνει ευτυχισμένο αν δεν επιλέξεις να είσαι

Κανένας δεν θα σε κάνει ευτυχισμένο αν δεν αποφασίσεις να είσαι

Η ευτυχία σου δεν έρχεται σε σένα

Μπορεί μόνο να ξεκινήσει από εσένα


Σας εύχομαι  Χρόνια Πολλά

Υγεία ευτυχία και αγάπη στο σπίτι σας 

Χαρά και γαλήνη στις καρδιές σας

και το 2016 να είναι μια ωραία χρονιά για όλους





Στο γράμμα που έστειλα στον Αγ.Βασίλη του υπενθύμισα τι θέλω να μου φέρει για το 2016.............



Να είστε όλοι καλά αγαπημένοι φίλοι.

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2015

Δεν είμαι ετοιμόλογη. Στην πραγματικότητα δεν βρίσκω λόγια για να απαντήσω αμέσως σε κάποια λεκτική πρόκληση. Θαυμάζω τους ανθρώπους που στα πλαίσια της ευγένειας μπορούν να σφάξουν κάποιον με το βαμβάκι.  Αυτό μέχρι προχθές. Οχι ότι έγινα ξαφνικά ετοιμόλογη και το πιο πιθανόν αυτό να μη επαναλειφθεί αλλά για πρώτη φορά στην ζωή μου απάντησα σε κάποιον που με προσέβαλε.

Είχα βγάλει τον Οδυσσέα την απογευματινή του βόλτα. Στην επιστροφή περνάμε μπροστά από ένα δημοτικό που εκείνη την ώρα γονείς και παπούδες περιμένουν τα παιδιά να σχολάσουν απο το ολοήμερο.

Κρατάω ένα ραβδί από κολορίζι ελιάς (απέθαντο ξύλο, ούτε το σαράκι δεν το πιάνει) για τον φόβο των αδέσποτων που κυκλοφορούν.
Οπως πέρασα μπροστά απο το σχολείο κατά λάθος το ραβδί μου κτυπάει εναν κύριο ηλικιωμένο.
 Εγώ: συγνώμη .
Αυτός που με πλησιάζει σε απόσταση αναπνοής και δυνατά αλλά με αργή φωνή: από τότε που βγήκε το συγνώμη λιγόστεψε το χέσιμο.
Εγώ : θέλετε να σας χέσω;;; δεν έχω κανένα πρόβλημα
Σε αυτό το σημείο μένει τελειως άναυδος.
Εγώ: είστε ανάγωγος και αναιδής αλλά είστε και άτυχος. Το εγγόνι που σίγουρα περιμένετε έχασε ένα μαθημα ήθους και καλής συμπεριφοράς απο τον παππού του.
Αυτός : αντε μωρή σκυλλού.
Εγώ:  άντε να χαθείς ηλίθιε !
και απομακρύνθηκα με τον οδυσσούλη μου.

Να σας πώ ευχαριστήθηκα το ήλιθιε που του είπα και το ότι αυτό το περιστατικό έγινε παρουσία και αλλων.


Και για να έχουμε μια καλυτερη ανάμνηση απότην ανάρτηση αυτή η προτελευταια κουβέρτα του καλοκαιριού.

Να είστε όλοι καλά. 

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2015

Καλημέρα......... 
Πίνω έναν καφέ την ημέρα. Μόνον έναν και τέρμα. Παραβιάζω τον κανόνα αυτόν μόνο Μ.Σάββατο και παραμονή πρωτοχρονιάς διότι μια αγάπη με τον ύπνο την έχω (διάβαζε με τις κότες.)

Ετσι όταν κάθε πρωί αξημερωτα βγάζω τον οδυσσουλη βόλτα εκεί γύρω στις 5.30 το πρωί βρέξει χιονίσει ή σκέψη του καφέ που θα κάνω στον γυρισμό στα αλήθεια μου δίνει  δύναμη να περπατάω και να χασμουριέμαι.


Πριν μερικές μέρες στο τέλος της διαδρομής που κάνουμε κάθε πρωί βρήκα μια μεγαααααλη γλάστρα πήλινη ,σπασμένη και με τα κομμάτια που είχαν σπάσει μέσα . Βαριά πολύ. 
Δεν το σκέφτηκα ούτε μια στιγμή. Με το ένα χέρι τον Οδυσσέα και με το άλλο την γλάστρα και μια μαγκούρα που παίρνω μαζί μου.

Ομολογώ ότι τράβηξα ζόρι μέχρι να φτάσω σπίτι... 
Μόλις φθάσαμε έπρεπε να μπούμε (να μπώ μάλλον) αθόρυβα και με την ελπίδα ο άντρας μου να είναι στο μπάνιο διότι θά είχα μια μουρμούρα για τα πράγματα που μαζεύω.
Ευτυχώς την γλύτωσα.
Ενας μεγλύτερος απο το συνηθισμένο καφές με ξεκούρασε.
Την μετέφερα στο σπίτι της μητέρας μου και ιδού  η μεταμορφωση της.

Τα κακτάκια πιάσανε, αρχίζουν και μεγαλωνουν. 
Τέλος καλό όλα καλά.
Να είστε όλοι καλά.