Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

Το σ/κ με το κρύο που έκανε το να μείνω στο σπίτι ήταν απόλαυση. Κάποια ψώνια και μετά πάλι μέσα.
Οπότε εκτός που έπλεξα -θα σας το δείξω μόλις τελειώσει- ασχολήθηκα λίγο και με τα ντουλάπια της κουζίνας.
Τελευταία δεν ήμουν ευχαριστημένη με τον τρόπο που αποθήκευα διάφορα τρόφιμα, γιατί τα βάζα επιαναν πολυ χώρο, άσε που μερικές φορές κρυβόταν πίσω απο άλλα και αναρωτιόμουν '' πότε έκανα πιλάφι για να μην έχω ρύζι;;''
Δοκίμασα διάφορα, και ξαφνικά ενω μάζευα κάποια μπουκάλια για την ανακύκλωση είπα γιατί όχι;;;.
Και ιδού το αποτέλεσμα.Ρύζι, φάβα , φασόλια, σοκολάτα τακτοποιήθηκαν μια χαρά.
Αύριο θα κατέβω στην αθηνάς για να πάρω κι άλλα.
Το μόνο που έκανα ήταν να σηκώσω λίγο τα ράφια για να χωράνε , ο δε χώρος που έμεινε ελεύθερος με ενθουσίασε.
Και φυσικά πάντα έχω την συσκευή με τα αιθέρια έλαια για να μοσχοβολάει το σπίτι. Τώρα βάζω αιθέριο έλαιο γλυκάνισου.
Να είστε όλοι καλά.

Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

Η κυριακή που μας πέρασε ήταν μια όμορφη μέρα.
Ισως γιατί την άφησα να κυλήσει χωρίς πρόγραμμα, και τελικά έκανα τόσα πολλά .
Είχα αποφασίσει να ασχοληθώ με τις γλάστρες μου. Απο την Θεσσαλονίκη, είχα φέρει κάποια κακτάκια και κάποια στιγμή έπρεπε να τα φυτέψω.
Ανανέωσα το χώμα σε κάποια πιο παλιά οπως αυτά ( στο αγκαθωτό έβγαλα με τσιμπιδάκι εκείνα τα απαίσια ψευτικα λουλούδια που συνηθίζουν να βάζουν, χωρίς να καταλαβαίνω τόν λόγο)
φύτεψα σε μοναχική γλάστρα αυτό που μεγαλώνει πιο γρήγορα
και μαζί με παρέα τα αλλα. Το αγκαθωτό που φαίνεται στο κάτω μέρος ειναι μίνι φραγκοσυκιά .

η καλαγχόη μου (αυτή η συγκεκριμένη φύτρωσε απο μόνη της απο μια αλλη) ειναι γεμάτη λουλούδια
και σε μια γωνιά με περίμενε μια εκπληξη. Μια ντοματιά - κι αυτή αυτοφυής - αν και καταχείμωνο ειναι γεμάτη ντοματάκια.

και τέλος εφτιαξα απο τσόχα αυτην την μικρή πελότα για τις βελόνες μου.
Το τέλος της ημέρας ήταν πιο όμορφο , γιατί παρέα με μια καλή μου φίλη είδαμε την ταινία '' Ο λόγος του Βασιλιά'', πραγματικά πολύ όμορφη.
Τα μικρά ,τα ασήμαντα είναι κι αυτα που σε γεμίζουν και σου δίνουν χαρά και δύναμη.
Να είστε ολοι καλά.

Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

Τώρα τελευταία , με το που άρχισαν πάλι τα μαθήματα, ξεκίνησα να υφαίνω σπίτι. Στον μικρό αργαλειό που έχω.
Μπορεί να είναι μικρός σε σύγκριση με τον παραδοσιακό αλλά βγάζει 80 εκατοστά καθαρό πανί .
Ετσι λοιπόν αφού διάστηκα -δυστυχώς ξεχάστηκα και δεν εβγαλα φωτο- άρχισα το ντύσιμο οπως λένε του αργαλειού.
Εδώ, έχω στερεώσει το στημόνι -γύρω στα 3 μέτρα- και πολύ προσεχτικά αρχίζω να το περνάω μέσα απο το χτένι προσέχοντας να μη χαλάσω το σταύρωμα . Δίπλα φαίνεται ο ΄΄ κλέφτης΄΄ το εργαλείο που χρησιμοποιείται για το πέρασμα των κλωστών.
εδώ ισως φαίνεται καλύτερα το σταύρωμα των κλωστών, το οποίο συγκρατείται απο την άσπρη κλωστή.οι πρώτες κλωστές έχουν περαστεί ήδη στο χτένι.
τα μιτάρια περιμένουν.
εδώ έχουν περαστεί όλες οι κλωστές στο χτένι και αρχίζει το πέρασμα στα μιτάρια. Υπάρχουν απειροι τρόποι να περάσει το νήμα και ο κάθενας δίνει ενα διαφορετικό ύφασμα.
Αν και το μετάνοιωσα αργότερα, πέρασα 4 μιτάρια για να δημιουργήσω ενα σχεδιο.Οι πρώτες κλωστές περάστηκαν.Αφού περαστούν όλες, και δεθούν τύλιξα το στημόνι στο πίσω αντί. Το τέντωμα του στημονιού έγινε οταν τυλίχτηκε όλο και ξεκίνησα να δένω και να τεντώνω στο μπροστινό αντί. Αυτή η διαδικασία επαναλήφθηκε πολλές φορές, μέχρι να πετύχω ενα ομοιόμορφο τέντωμα -που τελικά δεν το κατάφερα-.
Μόνο τότε ξεκίνησα να υφαίνω.
Για στημόνι χρησιμοποίησα ενα παλιό νήμα (απο μια παλια μπλούζα που την ξήλωσα) και για υφάδι τόσο το ίδιο νήμα όσο και κουρέλια προσπαθώντας να κάνω κάποιο σχέδιο.
Αυτα που υφαίνω προορίζονται για τον Οδυσσέα, για να ξαπλώνει , καί κάποια για πατάκια.
Εδώ ενα μέρος του υφαντού μου.να είστε όλοι καλά.

Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

Ο σκελετός που χορεύει.
Αντιπροσωπεύει την ζωή μετά από τον θάνατο και επεξηγεί το θέμα του κύκλου της ζωής.
Βρίσκεται κοντά στην είσοδο του Μουσείου Θρησκευτικής Ζωής και Τέχνης, St. Mungo στην
Γλασκώβη.
Θα μου πείτε όλο με θανάτους ασχολείσαι. Δεν έχετε κι άδικο. Ομως η χρονιά που έφυγε ήταν χρονιά που αποχαιρέτησα πολλούς -αληθινά πολλούς- συγγενείς και φίλους. Κάτι σαν τσουνάμι στην ίδια οικογένεια. Οπότε ενας σκελετός που χορεύει ίσως και να ξορκίζει την ιδέα του θανάτου.

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Το μονοπάτι όλων είναι βασικά το ίδιο.
Πρέπει όλοι να μάθουμε ορισμένα πράγματα όσο βρισκόμαστε στο φυσικό σώμα. Μερικοί από εμάς τα αποδέχονται γρηγορότερα από άλλους.
Φιλανθρωπία, ελπίδα, πίστη, αγάπη...
Πρέπει όλοι να τα μάθουμε, και να τα μάθουμε καλά.Δεν είναι απλά μια ελπίδα, μια πίστη και μια αγάπη - είναι τόσο πολλά ενσωματωμένα μέσα στο καθένα από αυτά. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να τα εκφράσεις. Κι όμως , ελάχιστα έχουμε ασχοληθεί με το καθένα απ΄αυτά....Οι θρησκευόμενοι άνθρωποι έχουν πλησιάσει περισσότερο απ΄όλους γιατί έχουν δώσει όρκους αγνότητας και υπακοής. Εχουν εγκαταλείψει τόσα πράγματα δίχως να ζητούν οποιαδήποτε ανταπόδοση. Οι υπόλοιποι συνεχίζουν να επιζητούν ανταμοιβές,ανταποδόσεις και δικαίωση για την συμπεριφορά τους.... και στην ουσία δεν υπάρχει ανταπόδοση.
Η ανταπόδοση έγκειται στο να πράττουμε αλλά χωρίς να προσδοκούμε τίποτα...στο να πράττουμε δίχως εγωισμούς.

Απόσπασμα απο το βιβλίο Πολλές ζωές, πολλοί δάσκαλοι του Μπραϊαν Βάϊς, ψυχοθεραπευτή και διευθυντή Ψυχιατρικής Κλινικής Ιατρικού Κέντρου στο Μαϊάμι.
Το θέμα του βιβλίου είναι η ζωή μετά.... η μετενσάρκωση. Διαβάζεται απνευστί.
Με εντυπωσίασε και με προβλημάτισε το γεγονός που αναφέρεται μέσα στο βιβλίο , ότι το 325μ.Χ. ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Μέγας μαζί με την μητέρα του Ελένη, αφαίρεσαν απο την Καινή Διαθήκη χωρία που αναφέρονταν στην μετενσάρκωση. Η πέμπτη Οικουμενική Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης το 553 μ.Χ. επιβεβαίωσε την πράξη αυτή. Ωστόσο υπήρχαν πατέρες της Εκκλησίας όπως ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, ο Ωριγένης, ο Αγιος Ιερώνυμος που πίστευαν πως είχαν ζήσει ξανά και πως θα ξαναζούσαν.

Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

Η φλόγα έσβησε.....
καλό σου ταξίδι