Τρίτη 21 Ιουλίου 2009

αέρινες νότες

Η χρήση του παρέμεινε η ιδια. Να σκεπάζει, να ομορφαίνει , να δημιουργεί.
Η ομορφιά, πάντα είναι πηγή δημιουργίας.....ενός χαμόγελου, μιας σκέψης...

Ο αρχικός του προορισμός........αν μεγάλωνε λίγο, ήταν κάλυμα κρεββατιού.
Αφησε όμως την ακινησία και την μοναχικότητα της κρεβατοκάμαρας, και προτίμησε την κίνηση του αέρα, το παιχνίδισμα του ήλιου, την συντροφικότητα ενός μικρού παράθυρου.

Ενας μικρός έρωτας, που παίζει με το φώς και την σκιά, που δονείται απο τις αέρινες νότες και θα μου θυμίζει πάντα την φίλη που μου το χάρισε, μια γυναίκα ερωτευμένη με την ζωή, την χαρά , την δημιουργία.

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2009

Ανάταση ψυχής

Τώρα τι να πώ;. Πως να εξηγήσω το γεγονός οτι κάθε , μά κάθε φορά που κατεβαίνω στο χωριό του άντρα μου, η ψυχή μου ανασταίνεται.
Ειναι οι ρυθμοί της ζωής εκεί τόσο ανθρώπινοι ή ίσως να φαίνονται ετσι σε μένα, που έρχομαι απο μια ζούγκλα,που χαλαρώνω, ηρεμώ, γίνομαι άλλος άνθρωπος.
Ετσι κι αυτο το σ/κ. Επειδή ψάχνω να βρώ αιτίες για να τους παρατάω και να φεύγω, αυτη την φορά, μου την έδωσε ο γιος μου. Ο οποίος ειναι ήδη εκει με συμφοιτητές του, και μου ζήτησε να φτιάξω το σπίτι -οχι οτι ήθελε φτιάξιμο- αλλα ευκαιρία να μου δίνεται.
Ετσι αφού την παρασκευή το απόγευμα, δεινοπάθησα μαζί με άλλους που ψαχνουμε κάθε σ/κ μια ανάσα δροσιάς, εφθασα γύρω στις 8 στην καραθώνα. Είχα προνοήσει και φορούσα το μαγιό μου.
Ηταν ενα μαγευτικό μπάνιο, μετά την κούραση του ταξιδιού.

Το Σαββάτο είχα προγραμματίσει να πάω Επίδαυρο. Το Εθνικό Θέατρο ανέβαζε την ΄Αλκηστη του Ευριπίδη.
Δεν ειχα εισιτήριο και είχα ενα άγχος μή τυχόν δεν βρώ αλλα ευτυχώς βρήκα και μάλιστα κάθισα και σε μπροστινή θέση.
Η υπόθεση του έργου.....
ο Απόλλωνας σκοτώνει τους Κύκλωπες για να εκδικηθεί τον θάνατο του γιού του Ασκληπιού και καταδικάζεται να υπηρετηση για εναν χρόνο τον Αδμητο. Οταν μαθαίνει οτι θα πεθάνει νέος, καταφέρνει και κερδίζει ενα ασυνήθιστο προνόμιο. Ο Αδμητος δεν θα πεθάνει, αν κάποιος άλλος πάρει την θέση του. Μόνο η γυναίκα του η΄Άλκηστη δέχεται και πεθαίνει.
Την ημέρα της κηδείας ο Αδμητος φιλοξενεί στο παλάτι του τον Ηρακλή, στον οποίο δεν λέει τίποτα για να μην τον στεναχωρέσει. Οταν ο ήρωας μαθαίνει τι εχει συμβεί αποφασίζει να βοηθήσει τον φίλο του και ξαναφέρνει πίσω την γυναίκα του...
Δεν ειμαι κριτικός και δεν μπορώ να κρίνω την παράσταση παρα μόνο με την αισθηση που μου δημιούργησε.
Οσο διαχρονικά κι αν ειναι τα νοήματα του έργου -όχι μόνο του συγκεκριμμένου- δεν μου πάει να βλέπω τον χορό με σινιέ ταγεράκι οι γυναίκες και κατάμαυρο -μαφιόζικο-κουστούμι οι άντρες, ούτε τον Ηρακλή με στολή εκστρατείας, ούτε τον Αδμητο με μια στενή μάξι φούστα.
Οπότε εστιάζω την προσοχή μου, μόνο στην απόδοση του έργου και στο ίδιο το έργο βεβαίως.
Απο τους ηθοποιούς ξεχώρισα τον Κ. Μπερικόπουλο που υποδυόταν τον Φέρη, πατέρα του ' Αδμητου και ο οποίος αν και υπέργηρος , αρνήθήκε να θυσιάσει την ζωή του για το παιδί του.
Και ο οποίος κρίνει την πράξη της νύφης του μ΄αυτά τα λόγια... ετούτη εδώ δεν ηταν ξεδιάντροπη για σένα. Ηταν απλώς ανόητη........
με τον οποίο φυσικά συμφωνώ.





Σας κούρασα. Απλά η μαγεία της βραδιάς συνεχίζεται μέχρι σήμερα, που ειμαι δυστυχώς στην Αθήνα.
Και για να μη ξεχνάω και τις κατασκευές μου. Αυτό ειναι το τραπεζάκι με τις πεταλούδες. Ακόμα κι εδώ τις φοβάμαι.
Τώρα θα μου πείτε ...και πότε έφτιαξες το σπίτι;;;;

Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

Δύο φεγγάρια.....τον Αύγουστο


Την 27η Αυγούστου 2009 και 30 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, κοιτάξτε τον ουρανό.

Ο πλανήτης Αρης θα είναι πολύ λαμπερός.

Θα είναι το ίδιο μεγάλος όπως και το φεγγάρι παρόλο που θα βρίσκεται 34,65 εκατομμύρια μίλια μακριά απο την Γη.

Προσπαθήστε να μή χάσετε το γεγονός αυτό.

Θα τον βλέπουμε με γυμνά μάτια σαν να έχει η γή δύο φεγγάρια!!!!!!

Η επόμενη φορά που θα λάβει χώρα το γεγονός αυτό θα είναι το 2287 , που σημαίνει οτι κανένας μας δεν το δεί δεύτερη φορά....

Αυτό κι αν γίνεται μια φορά στην ζωή μας!!!!!!

Κυριακή 12 Ιουλίου 2009

Εποχές

Πώς έρχονται οι εποχές;; Είναι απλά μια ημερομηνία και αν θέλουμε να είμαστε πιο ακριβείς....ώρα , λεπτό.....σήμερα αρχίζει και επίσημα το καλοκαίρι....
Μήπως έχει να κάνει και με γεγονότα, πράξεις ,θύμησες γεύσεις που σηματοδοτούν για τον καθένα ξεχωριστά την αρχή και το τέλος μιάς εποχής;;
Ακούω τα μικρά παιδιά, του σχολείου να θεωρούν το καλοκαίρι περίπου συνώνυμο με το παιχνίδι και σκέφτομαι οτι στην παιδική μου ηλικία το σχολείο ηταν συνώνυμο με το παιχνίδι, το οποίο και συνεχιζόταν μετά στις γειτονιές και στις αυλές...
Για μένα το καλοκαίρι αρχιζε με γεύσεις και μυρωδιές.....
Την αξέχαστη γεύση των άγουρων βερυκοκων , που κλείναμε τα μάτια απο την ξινή τους γεύση, την γλύκα των κερασιών και τον ήχο που έκανε στο στόμα το κρουστό τζάνερο.....
Καί όλα αυτά .....τα κλέβαμε.
Τα Διώροφα της Καλαμαριάς τότε ειχαν κήπους με δέντρα και πολλές φορές οι ιδιοκτήτες τους ισα που προλαβαίναν να γευτούν τα φρούτα του κήπου τους....
Δεν υπάρχει πιο νόστιμο φρούτο απο αυτό που έκοψες βιαστικά, πολλές φορές σκαρφαλώνοντας στο δέντρο, το σκούπισες στο φόρεμα και το έφαγες.....ας ήταν ενα κεράσι ή ενα βερυκοκο.....
Αργότερα, άλλα γεγονότα σηματοδοτούσαν τον ερχομό του καλοκαιριού, οι άδειες απο την δουλειά, το κλείσιμο των σχολείων, πράγματα ουδέτερα και χωρίς ένταση.

Αυτό το γλυκό το δοκίμασα πρίν πολλα πολλά χρόνια στην Θεσσαλονίκη. Το έφτιαχνε μια θεία μου, και ειναι δύο κρέμες (μια κρέμα βανίλια και μια κρέμα που αντι για γάλα βάζουμε πορτοκαλάδα) , και τις χωρίζουν μπισκότα μιράντα....
Το φτιάχνω πολύ συχνά, το καλοκαίρι γιατί ειναι δροσερό και ελαφρύ.....
Την τελευταί φορά που το εφτιαξα, μόλις ηρθε η κόρη μου και το είδε , ειπε.....
αχ μαμά , μόλις κάνεις το γλυκό αυτό ξέρω οτι ηρθε το καλοκαίρι........

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2009

Ακούω......

Πως το προτιμάτε.......
έτσι ;;;

ή έτσι;;;;

Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009

Περι σκάρων

Το περασμένο σ/κ έκανα ενα ταξίδι αστραπή στην Κρήτη, στο χωριό της μητέρας μου. Επρεπε να καθαρίσω το σπίτι γιατι ο γιός μου θα πήγαινε με φίλους του για διακοπές.
Κουράστηκα γιατί κλειστό εναν ολοκληρο χρόνο είχε πολλή δουλειά και δεν ήθελα να αφήσω καμμιά εκκρεμότητα (τελικά άφησα!!)
Πρόλαβα ομως έκανα και μπάνιο στο (αιώνια) φουρτουνιασμένο κρητικό πέλαγος (καραθώνα και πάλι καραθώνα!!) .
Το μεσημέρι της κυριακής ημουν καλεσμένη σε μια ξαδέλφη μου, και οταν έφθασα ειδα οτι ειχε σκάρους στα κάρβουνα.
Ψάρι που αφθονεί στα παράλια της κρήτης και εχει την εξης ιδιομορφία. Μαγειρεύεται οπως βγαίνει απο την θάλασσα.
Δυο παλιές παροιμίες απηχούν την παμπάλαιη συνήθεια να μαγειρεύεται ο σκάρος οπως ψαρεύεται..
Σκάρος άξυστος κι αξεκοίλιαστος και
Σκάρο με λένε, ψήσε με και το σκατό μου φάτο
στην δε Ιεράπετρα λέγαν μια άλλη παροιμία
σκάρος είμαι, ψήσε με και βάλε με στο πιάτο
μπόλικο λάδι ρίξε μου και τ΄αντερο μου φάτο.

Σας πληροφορώ οτι ηταν πεντανόστιμος. Η δε πετσούλα του ξεροψημένη -με τα λέπια- και μέ μπόλικο λαδολέμονο επάνω ηταν .....καταπληκτική.
Αυτα περι σκάρων.
Διότι εκτός απο συγύρισμα μου προέκυψε και αλλη δουλειά.Τις φωτο τις εβγαλα ,διότι οταν ανέφερα το συμβάν στον αντρα μου, μου είπε οτι ειναι αδύνατο να το διορθώσω μόνη μου και ετσι έπρεπε να εχω πειστήρια.

Στο περιβόλι με τις πορτοκαλιές, κόψανε με κλαδεύτηρο -οπως λένε εδω- τον σωλήνα ποτίσματος. Και επειδή έπρεπε να ποτιστούν τα δεντρα αποφάσισα να τον διορθώσω μόνη μου

Φαίνεται το κόψιμο, και τα ΄΄ξέφτια΄΄ που φαίνονται ειναι το λάστιχο που μαλάκωσε με την ζέστη και πετάχτηκε έξω.

Αφού έκοψα με πριόνι τον σωλήνα , καθάρισα με μαχαίρι οτι προεξείχε ......
πέρασα τον σύνδεσμο -εδω δυσκολεύτηκα ,γιατί ηθελε δύναμη για να περάσει μέχρι μέσα η σωλήνα- και ορίστε το αποτέλεσμα!!!!!!!!!