Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Κάποιος είχε την ιδέα.
Την είπε σε εναν άλλο, άρεσε και μέσα απο sms και facebook , στο σημείο της συνάντησης βρέθηκαν περίπου 200 άτομα.
Ολοι τους νέα παιδιά, κορίτσια και αγόρια.
Κάποια είχαν μαζί τους μουσικά όργανα, όλα όμως είχαν την ορμή και τον ενθουσιασμό της ηλικίας τους, το γέλιο και την αισιοδοξία κι ενα μεγάλο κουτί με το όνομα ενος ιδρύματος.
Ο εμπνευστής , είχε τυπώσει κι ενα χαρτί που μοιράστηκε σ΄ολους για να ξέρουν τι λένε.Και ξεκίνησαν......
- ετσι όλοι μαζί πηγαίνατε;;;
-ναι όλοι μαζί;;;
-και τραγουδούσατε;;;
-και τραγουδούσαμε και παίζαμε τα όργανα.
Απο την Ν.Σμύρνη οπου ηταν το σημείο συνάντησης, ξεκίνησαν να τραγουδούν τα κάλαντα. Στο χαρτί που τους δόθηκε ήταν τα γραμμένα τα κάλαντα της κρήτης ,του πόντου, βυζαντινα, της νάξου και καμμια δεκαριά ακόμη που δεν θυμάμαι.
Τα τραγούδησαν στους δρόμους , σε πλατείες, σε αποβάθρες του μετρό και μετα μέσα στο μετρό (εμπαιναν σ΄ολα τα βαγόνια.... που να χωρέσουν σ΄ενα!), και στο Σύνταγμα (οπου τους ζητήθηκε αν θέλουν να μπούν και στο κτίριο της βουλής να τα πουν και προς τιμή τους ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ) για να καταλήξουν στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός.
-καλά.... μπήκατε όλοι μέσα στο νοσοκομείο;;;
-ναί όλοι μαζί!
-και τι κάνατε;
-πηγαμε σ΄ολους τους ορόφους και τραγουδουσαμε στους διαδρόμους!
-και;;;
-τι καί;;; εβγαιναν ολοι στις πόρτες και γελούσαν και δάκρυζαν και μας έλεγαν χρόνια πολλά.
Αυτή την στιγμή που γράφω..... εχει φύγει ο γιός μου για να πουν πάλι τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς.

Χ Ρ Ο Ν Ι Α Π Ο Λ Λ Α!!!

Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Δώρα

Ενας τρυφερός Αγ.Βασίλης - πιάστρα, δώρο απο ενα αγαπημένο πρόσωπο, με καλημερίζει κάθε πρωί στην κουζίνα. Δεν θα φύγει ουτε μετά τις γιορτές.
Ενα αγραφο οικογενειακό έθιμο, θέλει κάθε χρόνο να προσθέτω κι ενα καινούριο στολίδι
στο χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Φετος τα καινούρια στολίδια μου τα χαρίσανε. Ενα αστεράκι
κι ενα ολοστόλιστο με κόκκινες χάντρες δεντράκι.
Και του χρόνου

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Χρόνια Πολλά

Καλά Χριστούγεννα και Χρόνια Πολλά.......
σε όλους σας,
να είστε καλά ,να έχετε και να δίνετε αγάπη, να χαίρεστε τους αγαπημένους σας.

Σ΄ ενα κρεβάτι εντατικής, διασωληνομένος βρίσκεται ενας νέος 29 χρονών. Ανιψιός μου.
Οι γιατροί δεν δίνουν καμμια ελπίδα.
Ομως.... πιστεύω στην δύναμη της προσευχής και πιστεύω στο θαύμα.
Μια μικρή προσευχή γι αυτόν, αύριο να ξαναγεννηθεί μαζί με τον Χριστό.
Να είστε όλοι καλά.

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Γειά σας......
Λοιπόν το χιόνι με κυνηγάει φέτος ή μήπως το κυνηγάω εγώ;;;
Την περασμένη βδομάδα αφού κάθισα 3 μερούλες στο σπίτι ίσα ίσα να βάλω πλυντήρια και μετά σίδερο , μάζεψα τα λιάπικα ( ετσι λέω τα ρούχα που φοράω στο περιβόλι) και την Πέμπτη το πρωί ανέπνεα τον αέρα της Κρήτης.
Απο το καράβι κατευθεία στις ελιές. Δεν ήταν πολλές και δεν ήταν και μεγάλες για να διαμαρτύρομαι.
Αλλά είχε μια ανηφόρα για να φθάσω στον δρόμο, άλλο πράγμα. Και φορτωμένη με τα σακκιά. Διότι ήμουν εγώ και η μητέρα μου , μόνες.
Τέλος πάντων βοήθησε ο καιρός και την Παρασκευή το απόγευμα είχαμε τελειώσει.
Είχα ανεβάσει τα σακκιά, και την άλλη μέρα θα τα πήγαινα στο ελαιοτριβείο.
Και ξημέρωσε το Σάββατο και τι να δώ; Ο αρμός ( ετσι λέμε εναν λόφο απέναντι απο το χωριό) άσπρος. Τα βουνά του Μάραθου, άσπρα. Κι ενα κρύο!!!!!
Στο χωριό δεν χιόνισε, όλη μέρα όμως έριχνε κοκοσάλι ( μικρό χαλάζι) και βροχή. Και αέρας.Δυνατός αέρας. Που πήρε το πάνω μέρος απο φορτηγό και το προσγείωσε μπροστά μου . Πως κράτησα το αυτοκινήτο στον δρόμο εκείνη την στιγμή δεν το θυμάμαι.
Τέλος καλό όμως όλα καλά. Εβγαλε ή μητέρα μου το λαδάκι της χρονιάς της, είπαμε και του χρόνου και επιστρέψαμε.
Και επειδή την Κυριακή θα έχουμε μια μικρή έκθεση στην ΣΕΝ ,στον αργαλειό, έκατσα τα βράδια και ετοίμασα λίγες καρφίτσες με felting για να τις πάω.




σας αρέσουν;;;;

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Χιόνι.......χιόνι .......χιόνι
Δεν βλέπαμε τίποτα άλλο. Και αν στις φωτο, φαίνεται λευκό και άσπιλο, στα πεζοδρόμια ήταν ενα καφετί πράγμα , απο το αλάτι που έριχναν συνεχώς για να μη παγώνει.
Μια καφετί λάσπη , παντού .Μη γκρινιάζω όμως, δεν υπήρχε άλλος τρόπος για να κρατηθούν οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια ανοιχτα.
Απολαύστε χιόνι
η ηρεμία της νεκρόπολης
πάρκο στο κέντρο της πόλης
ανηφορίζοντας σ΄ενα πάρκο
το glascow green το πρώτο πάρκο της ευρώπης που άνοιξε τις πύλες του για τους απλούς ανθρώπους, ντυμένο στα άσπρα.
η νεκρόπολη όπως φαίνεται απο το μουσείο του snt Mungo
αυτό το δέντρο δεν χρειάζεται ούτε στολίδια ουτε χιόνι για να μοιάζει χριστουγεννιάτικο
η κεντρική πλατεία μπροστά απο το δημαρχείο, με χριστουγεννιάτικη διακόσμηση
και τέλος ο ποταμός clyde φωτογραφημένος τον απρίλιο και τον δεκέμβριο



Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Γειά σας. Επέστρεψα, και είναι η πρώτη φορά που νοστάλγησα τόσο πολύ την Ελλάδα. Η Γλασκώβη ήταν ντυμένη στα άσπρα και θα μείνει έτσι μέχρι τον Φλεβάρη.
Το κρύο ήταν απερίγραπτο. Και επειδή οι μέρες ήταν λίγες να πρέπει να το αψηφίσεις για να δείς την πόλη.
Το πρώτο βράδυ είπα ...παρτο απόφαση , απο το σπίτι θα ξαναβγείς όταν θα επιστρέψεις πίσω. Μπορείς να περπατήσεις με ξυλιασμένα πόδια;;; δεν μπορείς.
Θυμήθηκα όμως οταν πήγαινα δημοτικό στην Θεσσαλονίκη, που σε κάποια δυνατά κρύα, ο πατέρας μου μας τύλιγε τα πόδια με εφημερίδες (κάτω απο τις κάλτσες ) και το εφάρμοσα. Αντι για εφημερίδες χρησιμοποίησα σακούλες του σούπερ μαρκετ.
Το καλτσόν, η σακούλα, καλτσακια και τέλος η μπότα.......και δούλεψε!!!!
Ολη την Γλασκώβη έτσι την γύρισα.

Την Δευτέρα, πήγαμε στο παλαιότερο πανεπιστήμιο της πόλης ( στην κεντρική αυλή του οποίου γυρίστηκαν σκηνές στην τελευταία ταινία του χαρρυ πότερ)

σε μιά υπέροχη αίθουσα, σκοτεινή και υποβλητική
με τον πρύτανη και τους καθηγητές να φορούν τήβενους , τραγουδήσαμε (... ναι όλοι μας ) στα λατινικά έναν ύμνο ( μας τον είχαν δώσει γραμμένο) με την συνοδεία εκκλησιαστικού οργάνου
και παρακολουθήσαμε όλοι οι περήφανοι γονείς τα παιδιά μας , να παίρνουν τον τίτλο του master of....το καθένα στην ειδικότητα που επέλεξε.
Μετά ακολούθησε δεξίωση στην χιονισμένη αυλή για ολους τους παρευρισκομένους και μετά δεύτερη δεξίωση αυτή την φορά στην κάθε σχολή ξεχωριστά.
Ηταν μια υπέροχη ημέρα.
Και μη νομίζετε οτι την εβδομάδα που εμεινα εκει οτι δεν έκανα τίποτα!!!!

Με τόσο χιόνι και με μικρές μερες ( στις 3.30 το απόγευμα ήταν σκοτάδι) τι να έκανα σπίτι;;;
Επλεκα. Γύρισα πίσω με πάνω απο 6ο μοτίφ απο μια κουβέρτα που ετοιμάζω.
Αυτά . Να είστε όλοι καλά.

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

Πλεκτά χριστουγεννιάτικα

Επειδή τα Χριστούγεννα είναι πρό των πυλών, άσχετα αν ο καιρός θυμίζει μάλλον άνοιξη παρά αρχές χειμώνα, σας δείχνω κάποια πλεκτά που ετοίμασα για τις ημέρες εκείνες.




Τα τρία τελευταία, στερεωμένα σε απλές συρμάτινες κρεμάστρες ,σκεφτομαι να τα κρεμάσω στο παράθυρο. Αλλά και κρεμασμένα απο τα πόμολα συρταριών του μπουφέ, όπως τα έβαλα για να τα φωτογραφήσω έδειχναν ωραία.
Να είστε όλοι καλά.

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Τι έκανα το καλοκαίρι

΄Αργησα να ανοίξω πάλι το μπλογκόσπιτο μου γιατί τώρα εκτός απο το Κατσίγκρι θα πηγαίνω συχνά και στην Θεσσαλονίκη όπου ειναι η κόρη μου.
Απο εκεί γύρισα προχθές φορτωμένη με φοινικάκια (μικρά σοροπιαστά γλυκά) τα οποία τα πήγα στο μάθημα του αργαλειού και εκτιμήθηκαν δεόντως.
Και επειδή είμαστε ήδη στο τέλος του φθινοπώρου, θα σας δείξω πολύ γρήγορα τί έκανα το καλοκαίρι .
Οι κολοκυθιές μας αποδείχθηκαν καρπερές και έτσι εκτός απο την κατάψυξη , έκοψα τα κολοκύθια πολύ λεπτές φέτες και τις αποξήρανα . Εγιναν καταπληκτικές. Ομελέτα, σούπες και σάλτσες .....ήταν σαν φρέσκα κολοκυθάκια.

Εκτός ομως απο κολοκύθια είχα παραγωγή μεγάλη και σε πιπεριές κέρατα.
Αυτές έγιναν τουρσί.....
σάλτσα , μόνες τους με αρωματικά ( θρούμπι, σκόρδο, κάρδαμο)
και σάλτσα παρέα με μελιτζάνες ( πάλι απο το μποστανάκι μου)
Ενδιάμεσα έκανα κάποιες κατασκευές όπως αυτή με πέτρες απο την παραλία του Φόδελε
στην Κρήτη, και κελύφη αχινών απο την Καραθώνα.

Την παλιά μαύρη μπλούζα που την μεταμόρφωσα με λουλούδια απο τσόχα την χάρηκα
πολύ φέτος το καλοκαίρι.
Αυτά , να είστε όλοι καλά

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Χθές εφτιαξα μαρμελάδα κυδώνι με χυμό απο ρόδι.
Τα κυδώνια μου τα δώσανε και τα ρόδια επίσης , γλυκό δεν ήθελα να φτιάξω, κυδωνόπάστο θα κάνω αλλη φορά είπα να κάνω μαρμελάδα.
Το αποτέλεσμα οπτικά μοιάζει με γλυκό του κουταλιού, ίσως λίγο πιο σκούρο λόγω του ροδιού, γευστικά ειναι απίθανο.
Υπέθεσα οτι θα λοιώσει το κυδώνι ομως δεν έγινε κάτι τέτοιο.
Πάντως πάνω σε φρυγανιά που το δοκίμασα - σιγά μη δεν έτρωγα λόγω της διαίτας - ήταν πολύ νόστιμο.
Το επόμενο που θα φτιάξω θα ειναι μαρμελάδα μήλο- μου τα δώσανε κι αυτά- μια ντόπια ποικιλία φυρίκια , που όμως είναι διπλάσια σε μέγεθος απο τα συνηθισμένα και πολύ πιο αρωματικά.
Ενα μέρος απο αυτά , θα τα κόψω σε λεπτές φετούλες, θα τα ξηράνω στον φούρνο και θα τα χρησιμοποιήσω για τσάι ( έχω πιεί και είναι πολύ αρωματικό).
Αλλά αυτά θα γίνουν αφου γυρίσω απο την Θεσσαλονίκη. Φεύγω την Δευτέρα και μάλλον θα μείνω 2 εβδομάδες.
Πρίν λίγες μέρες έφτιαξα τις γλάστρες μου, για τον χειμώνα, φύτεψα και μερικούς βολβούς, και βρήκα την ευκαιρία να χρησιμοποιήσω το κόμποστ που ειχα κάνει।
Ολο το καλοκαίρι - οσο ήμουν στην Αθήνα- ολα τα οργανικά απορρίματα που θα κατέληγαν στα σκουπίδια, τα παιρνούσα απο το μουλτι , τα αφηνα σε ενα παλιο τρυπητό να στραγγίσουν πάνω σε μια γλάστρα και οτι έμενε το έβαζα σε εναν τενεκέ ,κι οταν γινόταν περίπου 5-6 εκατοστά, το σκέπαζα με χώμα για να μη μαζευει μύγες.
Το ανακάτευα οταν το θυμόμουν αλλά αυτό που βρήκα όταν το χρησιμοποίησα ηταν ενα πλούσιο μαύρο αφρατο χώμα χωρίς καθόλου οσμή . Εννοείται οτι το ίδιο έκανα και στο χωριό.
Ειμαι σίγουρη οτι τα φυτά θα το εκτιμήσουν.
Καλό απόγευμα

Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

γυρισμός

Ανοιξα την πόρτα, έτριξε λιγάκι είναι αλήθεια -να φανταστήτε ήταν τόση η λαχτάρα μου που ξέχασα πως μπαίνω στο blog αλλα τα κατάφερα.
Είμαι πάλι εδώ, κι αυτό χάρη σ΄ενα κατσαρομάλικο αγγελάκι που μου έδωσε το λαπτοπ,γιατί ο υπολογιστής μου δεν ξέρω αν θα επανακάμψει. Είναι για επισκευή- ακόμα!
Δεν σας ξέχασα. Αλλά δεν μπήκα ουτε μια φορα στο μπλογκ, δεν μπορούσα να ρίξω μια ματιά και να μη μπορώ να γράψω κάτι.
Πολλές φορές, οταν έκανα κάτι, ή εβλεπα ή μάθαινα, έλεγα μέσα μου ....αυτό πρέπει να το γράψω, να το μοιραστώ, κι έχω τόσα πολλά που δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω να το κάνω.
Θέλω να σας επισκευτώ, να σας διαβάσω, να μάθω νέα σας και σιγά σιγά θα λέω και τα δικά μου.
Αν και το καλοκαίρι πήγα στην Κρήτη στο χωριό της μητέρας μου, και πηγαινοερχόμουν στο χωριό του άντρα μου, βρήκα τον καιρό να κάνω κάμποσα πράγματα.
Το πιο όμορφο όμως για μένα, ηταν οτι διαμόρφωσα ενα δωμάτιο στο σπίτι (στο χωριό) σε εργαστήριο, κι έτσι εχω ενα χώρο που μπορώ να δουλευω άνετα.
Και επίσης οτι ξεκίνησα να υφαίνω.
Ομως θα σας τα λέω σιγά σιγά.
Καλό φθινόπωρο, χαίρομαι που είμαι πάλι μαζί σας.

Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

Γειά σας....... επέστρεψα απο το χωριό όπου ήμουν από το Σάββατο.
Το ευχαριστήθηκα γιατί έκανα ένα σωρό δουλειές, ετοίμασα το σπίτι ( θέλει λίγη δουλειά ακόμα) για το καλοκαίρι, έπλυνα τα παπλώματα και τα χαλιά που κουβάλησα από την Αθήνα.
Ο καιρός υπέροχος, ο κήπος ολάνθιστος καί κάθε πρωί με ξυπνούσαν τα χελιδόνια με την φλυαρία τους.
Αν δεν είχα ραντεβού σήμερα στον οδοντίατρο μάλλον δεν θα ερχόμουν.
Χάρηκα γιατί κατέβασα στο χωριό τα μιτάρια του αργαλειού και τα συναρμόλογησα εκεί ( ήθελαν χώρο και η αυλή ήταν ότι έπρεπε) κι ετσι αύριο αρχίζω το διάσιμο.
Θα υφάνω μια εσάρπα.
Εφτιαξα και την γωνιά μου για τις κατασκευές μου και την εγκαινίασα με το θαλασσινό αυτό στεφάνι. Πως σας φαίνεται;
Οπως φύλαγα τα χειμωνιάτικα βρήκα μια πλεκτή κουρτίνα που είχα κάνει πρίν πολλά χρόνια και την έφερα στην Αθήνα για την πόρτα της κουζίνας. Μόλις την κρεμάσω θα σας την δείξω.
Το μικρό μποστάνι που έφτιαξε ο άντρας μου άρχισε να μας δίνει τα πρώτα του προϊόντα.
Το κολοκύθι αυτό (2,2 Κg) θα γίνει μια υπέροχη κολοκυθόπιτα.

Παρατηρήστε την διαφορά με ενα κανονικό κολοκύθι. Αυτό έγινε γιατι δυστυχως δεν είμαστε κάτω να το κόβουμε στην ώρα του.
Στην αρχή να σας πω την αλήθεια στεναχωρέθηκα. Σκέφθηκα είναι κρίμα να μη μπορούμε να τα κόβουμε όταν είναι στην ώρα τους. Μετά όμως μια καλή μου φίλη μου έδωσε την ιδέα ( την οποία την εφαρμόζει στο κτήμα της) να τα αποξηράνω. Ετσι λοιπόν φίλοι μου, την επόμενη φορά που θα κατέβω στο χωριό θα ξεκινήσω να αποξηράνω κολοκύθια. Αν δώ ότι πετυχαίνει, θα συνεχίσω με μελιτζάνες. ( Πάντως σακούλια πάνινα για να τα βάλω , ετοίμασα )
Να είστε όλοι καλά.

Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010

Γειά σας.... πήρα κάμποσες απουσίες λόγω υπολογιστή.
Σας είχα πεί οτι παρουσίαζε κάποιο πρόβλημα. Μέχρι τώρα χρησιμοποιούσα τον υπολογιστή του γιού μου (διότι ψιλοβαριόμουν να τον πάω για επισκευή) . Ομως απο Δευτέρα ξεκινάει εξεταστική και μου απαγορεύτηκε ή είσοδος στο δωμάτιο του. Αρα το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να κοιτάξω να τον επισκευάσω.
Τον φορτώνομαι ( μου κόπηκαν τα χέρια) και τον πηγαίνω στο κέντρο, στο κατάστημα όπου τον είχα αγοράσει. Πάω στο τμήμα επισκευών τον ανεβάζω στον πάγκο και ακολουθούν τα εξης:
-Τι παρουσιάζει ο υπολογιστής;
-Σβήνει αμέσως μόλις τον ανάψω. Στην καλύτερη περίπτωση σβήνει μόλις κουνήσω το ποντίκι. Για παραπέρα ούτε συζήτηση.
Ο τεχνίτης, τον ανοίγει και τον συνδέει.
- ορίστε! μπείτε κάπου για να δούμε το πρόβλημα.
πιάνω το ποντίκι και λέω ....τώρα θα σβήσει. τίποτα. το κουνάω λίγο.... πάλι τίποτα. Τον κοιτάζω με απορία , συνεχίστε μου λέει και συνεχίζω. Να μη σας κουράζω , μπήκα στο ιντερνετ, μπήκα στο μπλογκ μου, διάβασα μερικούς απο εσας .... και ο υπολογιστής δεν έσβηνε.
-μα γιατί δεν σβήνει ;;; σχεδόν ξεφώνισα. ο τεχνίτης τι να μου απαντήσει, μιλιά.
- και τώρα τι κάνουμε ; ξαναρωτάω.
-πρόβλημα που δεν αναπαράγεται, μου απαντά, δεν υπάρχει. δεν μπορώ να κάνω τίποτα.

τον ξαναφορτώνομαι, και γυρίζω σπίτι. Ξέρετε τί έγινε μόλις τον συνδεσα και τον άνοιξα;;;.
εσβησε! και οχι μόνο μια φορά αλλά οπως και πρίν, συνεχώς.
Πως το γλύτωσα εγω το εγκεφαλικό και ο υπολογιστής την κλωτσιά δεν θυμάμαι.
Ερχεται το μεσημέρι ο άντρας μου και του λέω τί έγινε.
Μέ κοιταξε όπως ο τεχνιτης..... ( γυναίκες! τί ξέρουν απο μηχανήματα!!) και μου λέει πάμε να του ρίξω μια ματιά.
Αφου του έσβησε μερικές φορές, του βγάζει το πλευρικό τοίχωμα για να του ρίξει μια ματιά μέσα ( να δεί τί; ) και τον ανοίγει πάλι. Και ο υπολογιστής δούλεψε. Κανονικά.
Ελα μου φωνάζει τον έφτιαξα! δουλεύει!
Τι του έκανες; ρωτάω ολο απορία. Τίποτα μου λέει. Απλά επειδή ξεκίνησαν οι ζέστες μάλλον θέλει να είναι κάμπριο υπολογιστής!
Λοιπόν εδω και μερικές μέρες δουλεύει μια χαρά έτσι. Κάμπριο.
Μόλις τελειωσει η εξεταστική μου υποσχέθηκε ο γιός μου οτι θα τον κοιτάξει.

Οι πετούνιες μου στο χωριό.
Να είστε όλοι καλά.

Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

Θα σας μιλήσω για το ταξίδι ενός εντόμου.
Οι ευρωπαίοι, για αιώνες χρησιμοποιούσαν το κρεμέζι και το ριζάρι σαν πηγές κόκκινης βαφής.
Πολύ δε πιο παλιά την πορφύρα, το μικρό αυτό κοχύλι (εξ ου και το πορφυρογέννητος) . Είναι δε καταπληκτικό το γεγονός οτι στα παράλια του Ισραήλ ανακαλύφθηκαν μεγάλες ποσότητες κοχυλιών πορφύρας, που είχαν μια τρύπα στο κέλυφος τους. Οι επιστήμονες πιστεύουν οτι με κάποιο τρόπο είχαν καταφέρει να κάνουν εκτροφή των κοχυλιών αυτών. Τα μάζευαν, τους αφαιρούσαν το ΄΄ σακουλάκι΄΄ με το χρώμα και τα ξαναέριχναν στην θάλασσα για να το δημιουργήσουν πάλι.
Οταν το 1518 οι Ισπανοί αποβιβάστηκαν στο Μεξικό, είδαν με έκπληξη τους ινδιάνους με μικρές βούρτσες να μαζεύουν εντομα απο τους αγκαθωτούς κάκτους του γένους Opuntia. Τα έντομα αυτά αφού τα αποξήραναν τα έβραζαν και έδιναν φωτεινό κόκκινο χρώμα. Η κογχινέλη συλλέγεται και σήμερα με τον ίδιο τρόπο.
Η βαφή ( τά έντομα) έγινε αμέσως πολύτιμη και τον 16ο αιώνα αποτέλεσε μέρος του φόρου που πλήρωναν οι ιθαγενείς στον ισπανικό θρόνο.
Μόλις μάζευαν αρκετή ποσότητα, την φόρτωναν στα καράβια και την έστελναν στην Ισπανία. Εκεί έβαφαν τα νήματα.
Τα βαμμένα νήματα φορτώνονταν σε άλλα καράβια και πήγαίναν μέχρι την Αγγλία όπου υπήρχε μεγαλύτερη παράδοση και εξέλιξη στην υφαντική. Εκεί γίνονταν ύφασμα.
Μετά πάλι περνούσαν την Μάγχη για να επιστρέψουν στην Ισπανία, όπου ενα μεγάλο μέρος απο τα κόκκινα αυτά υφάσματα ταξίδευε πίσω ,στο Μεξικό για να ραφτούν εκεί οι στολές των στρατιωτών.
Και οι ντόπιοι ιθαγενείς έπαιρναν τα ΄΄ ρετάλια΄΄ που περίσσευαν για να φτιάξουν δικές τους φορεσιές.
Είναι θαυμαστή η ανθεκτικότητα και η ποσότητα χρώματος που περιέχει η βαφή. Εξαντλείται μονάχα μετά απο αλλέπαλληλες χρήσεις.
Εκτός απο χρωστική ουσία για νήματα, η κογχινέλη χρησιμοποιείται και στα τρόφιμα, όπου πολλές χρωστικές αποδείχθηκαν καρκινογόνες.
Η κογχινέλη χρωματίζει το Campari.

Τα νήματα στην φωτογραφία βάφηκαν με αποξηραμένα σώματα του εντόμου dactylopious coccus (κογχινέλη)

Κυριακή 23 Μαΐου 2010

Με αφορμή την περιπέτεια της γιαγιάς αντιγόνης σας παραθέτω την μικρή μου εμπειρία της μιας εβδομάδας που έμεινα στην Γλασκώβη απο τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Και επειδή το σπίτι της κόρης μου ειναι μακριά απο το κέντρο τα χρησιμοποίησα πολύ.
Μόλις μπαίνεις (απο την μία και μοναδική πόρτα που έχουν τα λεωφορεία) σε υποδέχεται μια πινακίδα που υπάρχει στο κουβούκλιο του οδηγού : καλώς ορίσατε. είμαι εδώ για να σας βοηθήσω.
Τα λεωφορεία διαθέτουν χώρο για καροτσάκια μωρών (μία φορά υπήρχαν 3 ) και δέχονται και ζώα . Το θέαμα ενος μωρού στο καροτσάκι του και ενός σκύλου δίπλα ειναι κάτι το σύνηθες.
Οταν μπαίνουν ηλικιωμένοι ο οδηγός δεν ξεκινάει άν πρώτα δεν καθίσουν .
(Αυτό είναι κακό γιατί δεν μας επιτρέπεται να κάνουμε την καλή μας πράξη να μαζεύουμε τους ηλικιωμένους όταν πέφτουν απο ξαφνικά φρεναρίσματα και ξεκινήματα.)
Οταν υπάρχουν αναπηρικά καροτσάκια στην στάση, το λεωφορείο κυριολεκτικά κάθεται στις ρόδες του για να μπούν εύκολα και άνετα. Και υπάρχει και ειδικό κουδούνι για να ειδοποιηθεί ο οδηγός για την αποβίβαση.
Στίς στάσεις των λεωφορείων υπάρχουν πίνακες με τις ώρες διέλευσης των και ώ του θαύματος τηρούνται κανονικά.
Και τελευταίο αυτό που μέ άφησε άφωνη : στην αποβίβαση όλοι οι επιβάτες λένε ευχαριστώ στον οδηγό. (το έλεγα κι εγώ)
Η φωτογραφία δείχνει ένα πολύ μικρό μέρος από έναν μεγάλο και αντιαισθητικό τοίχο , που τον ζωγράφισαν σχολεία και τον μετέτρεψαν σε έργο τέχνης.

Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

Χρόνια πολλά

Ελάτε να σας κεράσω τα υπέροχα ροξάκια της δημιουργίας για την γιορτή της κόρης μου, που μας έκανε την πιο όμορφη έκπληξη και ήρθε εχθές απο την Γλασκώβη.

Εύχομαι χρόνια πολλά με υγεία και πολλή χαρά σέ όλους οσους γιορτάζουν σήμερα.
Να είστε όλοι καλά

Πέμπτη 13 Μαΐου 2010

...Απο πολλές πλευρές, μοιάζει με θαύμα το γεγονός ότι μπορούμε να αντέξουμε τις αβεβαιότητες της ζωής χωρίς να παραδοθούμε στην ανησυχία ή στην κατάθλιψη। Το ότι οι περισσότεροι απο εμάς δεν ενδίδουν, τις περισσότερες φορές αποτελεί παράδειγμα της εποικοδομητικής μας άρνησης αλλά και παραδοχή του ότι η εναλλακτική λύση, ή οποία είναι να ζούμε βυθισμένοι στον φόβο, στραγγίζει την ζωή απο τις απολαύσεις που περιέχει।

τα λόγια αυτά που τα διάβασα πρόσφατα μου ήρθαν στο μυαλό οταν σήμερα ο άντρας μου μού ανακοίνωσε τα τραγικά μέτρα (μετά την μείωση του μισθού που ήδη έγινε) που αρχίζουν και παίρνουν στην υπηρεσία του।και άν η πρώτη μου αντίδραση ήταν ο φόβος του αύριο, γρήγορα αναθάρρησα απο το γεγονός οτι δεν οδηγεί πουθενά , και ότι μόνο με αισιοδοξία θα μπορέσω, θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε να ζούμε । και δεν εννοώ μόνο την φυσική επιβίωση όσο το να μπορέσουμε να κρατήσουμε την αξιοπρέπεια μας και να συνεχίσουμε να πιστεύουμε στις αξίες της ζωής άσχετα με το ότι τις βλέπουμε κάθε μέρα να καταρρέουν।
και για αυτό συμφωνώ με τους στίχους του Τένυσσον απο τον Οδυσσέα:
αύτό που είμαστε , είμαστε,
μια ισότιμη ιδιοσυγρασία ηρωικών καρδιών,
εξασθενημένη απο τα χρόνια και τη μοίρα,
αλλά με ισχυρή θέληση
για να προσπαθήσει, να επιδιώξει,
να βρεί και να μην παραιτηθεί।



Σάββατο 8 Μαΐου 2010

Τήν Πμέπτη στην λαϊκή της γειτονιάς αγόρασα αχλάδια। Ηταν όμως οπως αποδείχθηκε απο το πρώτο που έφαγα σκληρά και στυφά। Για να μη τα πετάξω αποφάσισα να τα κάνω γλυκό।
Θυμήθηκα μια συνταγή που ειχα διαβάσει κάποτε και μου έκανε εντύπωση και την έκανα:
αχλάδια Λιεζουάζ....
εκανα μια κούπα ελληνικό καφέ δυνατό και χωρίς ζάχαρη και τον άφησα να κατακαθίσει।
στο μεταξύ καθάρισα τα αχλάδια τα έκοψα στην μέση και έβγαλα τα σπόρια τους।
άδειασα τον καφέ σε μια κατσαρόλα έβαλα μια κούπα ζάχαρη και έβρασα το μείγμα σε σιγανή φωτιά να γίνει σιρόπι।
έβαλα τα αχλάδια και τά αφησα περίπου δέκα λεπτά γυρίζοντας τα δυο φορές, να μείνουν λίγο τραγανά।
τα έβγαλα σε ενα πιάτο και στο σιροπι πρόσθεσα μια γεμάτη κουταλια της σούπας κακάο και λίγο εσπρέσο για άρωμα, τα ανακάτεψα για να δέσουν και περίχυσα με αυτό τα αχλάδια. τα έβαλα για λίγο στο ψυγείο να δροσερέψουν .........και φαγώθηκαν όλα.

χρονια πολλά στις μάνες όλου του κόσμου

Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

Πέρασα πάνω απο τις Αλπεις..........
διέσχισα την Μάγχη .........
και προσγειώθηκα στην Γλασκώβη
πήγα στους βοτανικούς κήπους (κάθε ομοιότητα με δικούς μας κήπους ειναι συμπωματική)
πήγα στο killer room με σαρκοβόρα φυτά
τάισα σκίουρους ( ο συγκεκριμένος αμέσως μετά σκαρφάλωσε πάνω μου)


περπάτησα στα πάρκα ( ολη η γλασκωβη ειναι ενα τεράστιο πάρκο)



ειδα να ψαρεύουν σολωμο στο κέντρο της πόλης
εφαγα εκτος απο fish and chips και σε κινέζικο οπου γέμισα το πιάτο μου μια φορά...
δύο φορές....
και τρείς......... απλά επειδή δεν άντεχα άλλο (ας πάει και το παλιάμπελο ....ή δίαιτα)
πήγα με τρένο στο loch lomond
και απο το καραβάκι στην λίμνη φωτογράφισα κάστρα

είδα μια παρέλαση που δεν ξέρω τον λόγο που έγινε αλλά που τα καπέλα των κυριών ήταν απίθανα


ηπια τσάι fairys blood λεγόταν το συγκεκριμένο και ηταν γευστικοτατο, στο ovna tea ενα μικρό μαγαζάκι με υπέροχη διακόσμηση
φωτογράφισα κτίρια και καμινάδες (θυμάστε την μαιρη πόππινς και τον χορό στις καμινάδες;)


επίσης γλάστρες με λουλούδια που κυριολεκτικά ειναι παντού

έφαγα το κρύο της ζωής μου (την πρωτομαγιά χιόνιζε) και πέρασα υπέροχα.
Σας έβλεπα απο τον υπολογιστή της κόρης μου, που είχα πάει να την επισκεφθώ.
Σας κούρασα.........
Να ειστε όλοι καλά