Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

την θυμάστε;;;;; την είχα ξεκινήσει αρχές απριλίου.
είχα πει ότι μάλλον θα αγόραζα κι άλλα νήματα , αλλά τότε δεν φανταζόμουν πόσα....
πως ήταν........
την πλέκω κάθε απόγευμα έως αργά το βράδυ που μένω στην μητέρα μου. 
εκείνη πλέκει τις λουρίδες της  κι εγώ την κουβέρτα.
έχει γίνει ασήκωτη πλέον, άρχισε και η ζέστη και δεν παλεύεται με τίποτα.
χθες την έφερα σπίτι για να μετρήσω πόσες σειρές θέλω ακόμη.
όταν την είδα στρωμένη τρελάθηκα. 
μου έφυγε και η γκρίνια για το βάρος και την ζέστη των νημάτων, χάρηκα που θέλω ακόμη 4 σειρές χρώμα (κάθε χρώμα είναι 2 σειρές και χρειάζεται γύρω στις 3,5 ώρες για να γίνει, αν δε βλέπω και τηλεόραση ταυτόχρονα μπορεί και 4 ώρες)
πως έγινε......και συνεχίζει.
αλλά πιο πολύ χάρηκα την αντίδραση του άντρα μου όταν την είδε.....
εσύ το έπλεξες αυτό;;;;;
ναιιιιιιιιι!!!!!!!!
και πότε το τελειώνεις για να το στρώσουμε;;;;;; (δώστε βάση στο 
στρώσουμε).

Τρίτη 28 Μαΐου 2013

την ευχή μου να έχετε.......

πολλές φορές την ημέρα, ότι και να κάναμε, ακούγαμε την φράση αυτή από την μητέρα μου. 
όταν δε φεύγαμε από το σπίτι...... στην ευχή μου.....

ο άντρας μου τον πρώτο καιρό δεν μπορούσε να καταλάβει αυτή την συμπεριφορά... χρόνια αργότερα μου είπε ότι του άρεσε και του αρέσει να ακούει την μητέρα μου να δίνει την ευχή της τόσο απλόχερα.

στην αρχή είμαστε εγώ και η αδελφή μου....αργότερα και ο άντρας μου και μετά μπήκαν στους αποδέκτες των μητρικών ευχών και τα παιδιά μου.... μέχρι που έφυγε η αδελφή μου...

πέρασε πολύς καιρός μέχρι να καταλάβω ότι κάτι έλειπε από την καθημερινότητα , ότι κάτι δεν πήγαινε καλά , αλλά και όταν το κατάλαβα δίστασα να το αναφέρω.

κάποια στιγμή όμως δεν κρατήθηκα:
γιατί δεν δίνεις την ευχή σου ;;;;;

μη νομίζετε ότι απάντησε ....αν δεν θέλει η μητέρα μου να απαντήσει σε κάτι απλά δεν ακούει , και με μεγάφωνο να της κάνεις την ερώτηση.....πέρασε καιρός ,απλά το ανακινούσα το θέμα σε κάθε ευκαιρία. πότε πειρακτικά ,πότε με αληθινή περιέργεια ήθελα να μάθω την αιτία αυτής της σιωπής.

μια μέρα όταν η απουσία της ευχής της έκανε θόρυβο, της είπα....

ωραία, αν δεν θέλεις μη δίνεις την ευχή σου σε μας (εμένα και τον άντρα μου), αλλά στα εγγόνια σου να την δίνεις.

και τότε άκουσα κάτι που με άφησε αφωνη....

φοβάμαι μη τυχόν δεν έχω καλή ευχή να δώσω και σας κάνω κακό..... είδες την έδινα την ευχή μου και στην αδελφή σου , και που είναι τώρα;;;; έφυγε. γι΄αυτό δεν σας την δίνω.....

χρειάστηκε πολύ προσπάθεια για να την πείσω ότι η ευχή της είναι πολύτιμη και για μας και για τα εγγόνια της...... ότι πάντα την έδινε μέσα από την καρδιά της και σίγουρα βοήθησε την αδελφή μου όσο και μένα.....ότι δεν φταίει αυτή που έφυγε το παιδί της.....ότι ....ότι ....ότι....
σίγουρα είπα κι άλλα , αλλά τώρα δεν θυμάμαι .....το μόνο που θυμάμαι είναι ότι μιλούσα για πολύ ώρα (κάτι που για μένα δεν είναι συνηθισμένο).

αν άλλαξε;;;; αν δίνει τώρα την ευχή της ;;;; 
ναι , αλλά με τους δικούς της όρους......

τον Θεό να έχετε στήριγμα ,βοήθεια και συντροφιά σε κάθε βήμα σας, και την ευχή μου παραπίσω.....


Κυριακή 26 Μαΐου 2013

Θα τον κοιτάξεις;;;;; δεν δουλεύει! ( ο υπολογιστής)
ναι!!!!!!!!!!!

μέρες αργότερα...
τι είχε;;;;
τίποτα!!!!
και πως δουλεύει ;;; τι του έκανες;;;
τίποτα!!!!!!.

ένας υπολογιστής που δεν δούλευε....χωρίς  να έχει τίποτα και που ο γιος μου τον έκανε να δουλεύει  χωρίς  να του κάνει τίποτα, μάλλον για θαύμα μοιάζει.

δεν ρωτάω πολλά όμως, αρκεί που ξαναμπήκα και σας βλέπω.....
END.
375 μοτίφ βρήκαν την θέση τους.


Τετάρτη 15 Μαΐου 2013

Σήμερα  θα σας βγάλω το καπέλλο!!!!!!!
το ανθισμένο και μοσχομυριστό ρηχόσπερμα
με ντεκουπάζ
καρποί και φύλλα
κοχύλια αστερίες και δίχτυ
ρομαντικό, υφασμάτινα λουλούδια και κορδέλες
λεπτομέρεια
παλιό (του άντρα μου), το πρώτο που έφτιαξα
της κόρης μου .στολίζει μια πόρτα τώρα
Τα τέσσερα  πρώτα τα φοράω.....όχι στην Αθήνα (δεν τόλμησα ακόμα) ,στο Ναύπλιο , στις βόλτες ή στην θάλασσα.

Τρίτη 14 Μαΐου 2013

η καρφίτσα της βασίλισσας
Ποιο παιδί σου αγαπάς πιο πολύ;;;; ρώτησαν κάποτε μια μάννα.
το ξενιτεμένο μέχρι να γυρίσει.....
το άρρωστο μέχρι να γίνει καλά.....

Χρόνια πολλά, Χριστός Ανέστη
ελπίζω οι κατανυκτικές μέρες της Μ. Εβδομάδας και οι χαρμόσυνες του Πάσχα να σας άφησαν όμορφες αναμνήσεις.


πόσο αργά κυλά ο καιρός όταν κανείς προσμένει  και κάθε όμορφη στιγμή πόσο γοργά διαβαίνει....

το έζησα όλη την σαρακοστή και πιο πολύ την μεγαλοβδομάδα που κάθε μέρα μου φαινόταν ατελείωτη ....περίμενα το μ.σάββατο για να υποδεχθώ την κόρη μου.
και το ξαναέζησα την επόμενη εβδομάδα που μέχρι να ξημερώσει νύχτωνε και η ώρα του αποχωρισμού έφτασε υπερβολικά γρήγορα.
είχα ετοιμάσει τα γλυκά που της αρέσουν (ροξάκια ,κολοκυθόπιτα γλυκειά και τσουρέκι).......
αν εξαιρέσουμε την μέρα της ανάστασης και την επόμενη που τρώγαμε τα καθιερωμένα, της μαγείρευα ότι φαγητό ήθελε ακούγοντας ταυτόχρονα την τρυφερή γκρίνια του γιού μου......ότι θέλει η κόρη σου κάνεις....
μαγείρεψε η γιαγιά και φάγαμε.....
βγήκε βόλτες με τον αδελφό της ,πήγαμε στο χωριό που το είχε αναζητήσει......
της έφτιαχνα κάθε πρωί τον ΄΄μαμαδίστικο΄΄ καφέ που της λείπει....
έπαιξε με τους αγαπημένους φίλους της, την φίτσα το τρελόγατο που κοιμόταν μαζί της  και με τον τρυφερό και υπομονετικό οδυσσέα τον σκυλουκο μας....
κι όμως.... χθές που γύριζα απο το αεροδρόμιο , σκεφτόμουν πόσα πράγματα ήθελα να κάνω και δεν έκανα και έβαζα τους υαλοκαθαριστήρες να δουλεύουν για να καθαρίσουν τα τζάμια του αυτοκινήτου.