Κυριακή 21 Ιουνίου 2009

Το τιμημα της ματαιοδοξίας

Ολη την χρονιά που μας πέρασε πηγαινα στα μαθήματα με παντελόνι και αθλητικά παπούτσια. Αναπαυτικά , παντός καιρού και βολικά.....Κομψά ;;;; οχι καθόλου αλλα λίγο μ΄ενοιαζε. Αρκεί που βάδιζα γρήγορα.
Την περασμένη Κυριακή ήταν η γιορτή μας. Του αργαλειού.
Πήγαινε γιορτή με αθλητικά και μπλουτζήν; Δεν πήγαινε!!!
Ετσι έβαλα ενα litle black dress , εβαλα και τις καινούριες πλατφόρμες και πήγα. Ομολογουμένως αισθάνθηκα ομορφα ετσι ντυμένη. Η ματαιοδοξία της εμφάνισης σ΄ολο της το μεγαλείο. Ηταν μια πολυ ομορφη γιορτή -για την οποία θα σας μιλήσω και θα σας δείξω τις φωτο που έβγαλα στην επόμενη ανάρτηση. Περίμενα οτι θα με πονούσε η μέση μου, το παθαίνω κάθε φορά που φοράω παπούτσια με τακούνι αλλά οχι τόσο πολύ.
Απο την νύχτα αρχισαν τα προβλήματα. Μια χρόνια σπονδυλολισθηση -παράσημο της χρονιάς που αποφάσισα να κάνω σέρφινγκ χωρίς να πάρω κανένα μάθημα, επειδή πίστευα οτι αρκούσε να μπορείς να σταθείς πάνω στην σανίδα- ξύπνησε ξαφνικά και δεν μπορούσα να σηκωθώ απο το κρεβάτι. Οταν τα καταφερα, κούτσαινα τόσο πολύ, που σκέφτηκα σοβαρά οτι μάλλον θα χρειαζομουν νοσοκομείο. Τελικά πήγα νοσοκομείο αλλά οχι για μένα , αλλά για την κόρη μου. Βαρια αναπνευστική λοίμωξη, η γραμμή που την χώριζε απο την πνευμονία ηταν αχνή.
Δεν ηταν εύκολη η εβδομάδα. Η κορη μου να ψήνεται εγω να μην μπορώ να κουνηθώ καλα-καλά.
Το κερασάκι στην τούρτα;; Ο άντρας μου που έτυχε να εχει ρεπό εκείνες τις ημέρες. Δεν εφτανε που εγω πόναγα και κούτσαινα, που η κόρη μου ειχε μέχρι 40 πυρετό, έπρεπε να τον καθησυχάζω συνεχώς οτι θα γίνει καλά κι εγω θα σταματήσω να πονάω. Η αγάπη του και η ανησυχία του για τις γυναικες του, ηταν συγκινητική αλλά ......βρε παιδί μου δεν τό έχετε μέσα σας να κάνετε τις νοσοκομες.
Τέλος καλό ,όλα καλά και ετσι σήμερα βγήκα μια βόλτα να σας επισκεφθώ.

8 σχόλια:

  1. Περαστικα Μαρακι και σε σενα και στο Ντινακι. Ετσι παει, ενος κακου ...
    Τωρα δεν θα σου πω τι τις ηθελες τις πλατφορμες.. γιατι με καλο ντυσιμο δεν πανε τ αθλητικα. Αλλα να, αυτη η ρημαδα η σπονδυλικη, δεν χαριζει καστανα.
    Και γω τελευταια με ενα αυχενικο εχω και παιζω. Στενωσεις, αλατα , πιπερα κι αλλα τετοια.
    Αλλα να ειναι περαστικα ευχομαι.
    Φιλια πολλα
    και στο Ντινακι απ το Σακιλ σαλιωμενα, πες της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλημερα Αλικη, καλη εβδομάδα. περαστικα σου και σε σενα.με το αυχενικο παιζω συνέχεια .........
    καλοδεχουμενα τα φιλιά, τα σαλιωμένα τα δινω στην ντινα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ, καλη εβδομάδα, σ΄ευχαριστώ πολύ, να εισαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μα, έχεις έναν τρόπο να λες τα τραγικά πράγματα σαν να είναι αστεία...

    Στη Μπρίντα, του Κοέλο, που διαβάζω αυτο τον καιρό, λέει κάτι που βρήκα πολύ αληθινό, ότι οι άντρες διαχειρίζονται τη δύναμη ενω οι γυναίκες τη μεταμόρφωση (το σπόρο που γίνεται τροφη, κ.ο.κ.).
    Κι είμαι μ έναν άντρα που όταν ακούει έτσι οι άντρες-ετσι οι γυναίκες, θεωρεί πως είναι προκαταλήψεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Περαστικά εύχομαι να είναι όλα!!
    Καλή βδομάδα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Λεμονάκι, και στην πραγματικότητα τώρα που πέρασαν τα ζόρια, αστεία ηταν η κατασταση.αυτες τις μέρες που δεν ειχα ορεξη να κάνω τίποτα, τα μαιηλ που μου εστελνες μ΄εκαναν να ονειρευομαι.
    πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ευχαριστώ ΕΛΕΝΑ, να εισαι καλά, καλή εβδομάδα και σε σένα.
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

χάρηκα που σε είδα εδώ.....