Κακός κηπουρός

Αποτελώ το όνειδος κάθε ερασιτέχνη κηπουρού.
Δεν αναφέρομαι στους επαγγελματίες. Αυτοί θα μέ έστηναν στα 3 μέτρα και χωρίς συνοπτικές διαδικασίες.
Ο λόγος ; Το κλάδεμα των τριανταφυλλιών.
Γιατί κλαδεύουμε τις τριανταφυλλιές ; Για να απομακρύνουμε τα ξερά κλαδιά, να δυναμώσουμε τα νέα και να δώσουμε ενα όμορφο σχήμα σ΄εναν τόσο αισθησιακό θάμνο.
Καί σίγουρα σε καμμιά περίπτωση, να διατηρήσουμε ή για να ακριβολογώ, να προσπαθούμε να πετύχουμε ενα άναρχο αποτέλεσμα, με κλαδιά να τρέχουν δεξιά και αριστερά και άλλα να έχουν τραβήξει την ανηφόρα.
Το κλάδεμα που κάνω κάθε χρόνο στις τριανταφυλλιές, μοιάζει με το οικιστικό μπούμ στην Αθήνα την δεκαετία του ΄60.
Οι πολυκατοικίες ξεφύτρωναν σαν τα μανιτάρια και μετά αντε να συμμαζευτεί αυτή η πόλη.
Η ερώτηση που ανεβαίνει στα χείλη σας ....μηπως είναι....''γιατί τις κλαδεύεις έτσι ;''
Η απάντηση λιτη και ξεκάθαρη.
Για να κοιμάμαι ήσυχη !!! Βλέπετε οι τριανταφυλλιές ειναι φυτεμένες ακριβώς κάτω απο το παράθυρο, στο δωμάτιο που κοιμάμαι στο χωριό.
Το σπίτι ερημικό. Και δεν υπάρχει τίποτα πιό ομορφο -για μένα - απο το να κοιμάμαι τα καλοκαίρια με το παράθυρο ανοικτό.
Να βλέπω τα αστέρια και το φεγγάρι να αλλάζουν θέση στην διάρκεια της νύχτας.
Να νοιώθω,ακόμη και στο κατακαλόκαιρο την πρωινή δροσιά.
Να αισθάνομαι τον ουρανό να αλλάζει χρώμα λίγο πρίν την ανατολή.
Να με ξυπνάνε κάθε πρωί τα χελιδόνια με την φλυαρία τους.
Ολα αυτά γίνονται με την ασφάλεια που προσφέρει μια μικρή ζούγκλα απο τσιμπερές τριανταφυλλιές.
Κι ετσι αντιμετωπίζω με ενα χαμόγελο τις παρεμβάσεις και τα σχόλια -καλοπροαίρετα ή μή- που ακούω κάθε χρόνο οταν κλαδεύω τους ''φύλακες'' μου.
Δέν ξέρουν τί κερδίζω!!

Μη το βλέπετε ετσι! Δεν μπορείς να περάσεις απο την '' μέσα '' μεριά προς τον τοίχο αν δεν ουρλιάξεις απο τον πόνο!!

Ασε που ειναι ψηλλά το παράθυρο.

Κι αυτή ειναι το καμάρι μου. Αγρια τριανταφυλλιά αφημένη κι αυτή επιμελώς να μετατραπει σε ζούγκλα.