Αφιέρωση

....Αν οι μέρες σας, σας φαίνονται φτωχές μην τις κατηγορείτε.
Κατηγορείστε τον εαυτό σας που δεν είστε αρκετά καλός ποιητής για να ανακαλύψετε τα πλούτη τους...

Ρίλκε.

Οταν τρέχουμε για να κερδίσουμε την ζωή χωρίς να βρίσκουμε χρόνο για τον εαυτό μας.
Οταν σκοτωνόμαστε στην δουλειά, ξεχνώντας οτι αυτό που θεωρούμε σημαντικό στην πραγματικότητα δεν ειναι.
Οταν επιβάλλουμε στο σώμα μας ξέφρενους ρυθμούς (θύμα μιας υπερκινητικότητας και ενός εκνευρισμού που νομίζουμε ''ζωντάνια'') πράγμα που δεν συμβαδίζει με την ψυχική γαλήνη.
Κι οταν συνεχίζουμε ακόμη κι αν δεν νοιώθουμε ικανοποιημένοι κι άν είμαστε εξουθενωμένοι και δυστυχισμένοι.
Τότε το σώμα μας εξαντλημένο αντιδρά προκαλώντας μια σειρά συμπτωμάτων όπως ισχιαλγίες, τενοντίτιδες, πόνους στην πλάτη, στην κύστη, κολίτιδες, κάψιμο στο στομάχι, πονοκεφάλους κλπ., που μπλοκάρουν τον οργανισμό και δεν του επιτρέπουν να εξακολουθήσει αυτόν τον εξοντωτικό ρυθμό.
Το ''σώμα'' μας , μας μιλάει και ζητάει να προσαρμόσουμε την ζωή μας στους δικούς του ρυθμούς.
Χρειάζεται να ακούμε τις επιθυμίες μας, και να σεβομάστε τα όρια μας για να κάνουμε πιό όμορφη την κάθε μέρα μας.
Μόνο η ικανοποίηση της επιθυμίας εκείνης της συγκεκριμένης στιγμής κάνει το βήμα μας πιο ανάλαφρο και δίνει δύναμη στις αποφάσεις μας.
Καθα ενας μας μπορεί να χαρίσει στον εαυτό του ευτυχισμένες στιγμές, όπου ο κάθε πόρος του σώματος μας συμμετέχει στην χαρά.
Και που δεν αφήνουν θλίψη οταν περάσουν, γιατί ξεκινούν απο μέσα μας και μπορούμε να τις ξαναζήσουμε όποτε θέλουμε.
Αυτό το ''ξύπνημα'', η ''παρουσία του εαυτού μας'', η συγκίνηση που υπάρχει στις πιο απλές χαρές πρέπει να τα αναζητάμε, να τα δημιουργούμε και να τα ξαναδημιουργούμε κάθε μέρα για να είμαστε ευτυχισμένοι.
Ας αρχίσουμε, λέγοντας οχι σε όλους όσους ''κλέβουν'' τον χρόνο μας.

____________________________________________________________________

Αφιέρωση σε δώρο καρδιάς που έλαβα.