Ειναι μια παροιμία που την λέει συχνά η μητέρα μου,και την ακολουθώ και εγώ πιστά.
Δεν πετάω τίποτα... Αστο , λέω μπορεί να χρειαστεί κάποτε. Αποτέλεσμα η αποθήκη -που ευτυχώς έχουμε -να θέλει χάρτη για να εξερευνηθεί.
Αυτο όμως που κυριολεκτικά φέρνει σε απόγνωση τον άντρα μου είναι οτι όχι μόνο δεν πετάω πράγματα, αλλά του κουβαλαω και καινούρια.
Ετσι οταν το σάββατο πήγαμε να φορτώσουμε το αμάξι για το Ναύπλιο, κόντεψε να πάθει εγκεφαλικο όταν του εμφάνισα 4 τενεκέδες λαδιού....που δεν ηταν δικοί μας.
Η μουρμούρα του κράτησε μέχρι τα διόδια της Ελευσίνας ....
Στην αυλή ,αφού τους έκοψα τα καπάκια, τα χτύπησα με το σφυρί να μήν έχουν αιχμηρές άκρες, τα πέρασα με αντισκωριακό και αφού στέγνωσαν τα μεταμόρφωσα.
Με την τεχνική της χαρτοπετσέτας σχημάτισα το σχέδιο , το οποίο ομως μετα το ζωγράφισα με ακρυλικά χρώματα και αφου στέγνωσαν το ψέκασα με αδιάβροχο σπρέυ και ιδού !!! οι γλάστρες μου.... Δεν ειναι αριστουργήματα ομως ειναι χαρούμενες .....
φύτεψα ηδη βασιλικούς και δαφνούλες.....
Ομως η δημιουργική μου έξαρση δεν σταμάτησε εδω
Ο αρχικός του προορισμός ηταν θήκη για μαχαιροπήρουνα . Δεν μου άρεσε όμως και ετσι....
εβαλα μέσα τις βελόνες πλεξίματος. Τα υλικά διακόσμησης τα ειχα- ράφια που την χρησιμοποιούμε στο μπολιασμα,βελανίδια, πρασινάδα και χάρτινα λουλουδάκια.
Ε εμένα τώρα με κέρδισες εξ' ολοκλήρου με αυτό.Αυτό είναι δημιουργία.Να καταφέρνεις τα άχρηστα να τα κάνεις χρηστικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδα και μπόλικες βελόνες που σημαίνει ότι πλέκεις.
Μπράβο κοπέλα μου.
Αλήθεια τι είπε ο άνδρας σου όταν είδε το αποτέλεσμα?Θα πρέπει να ένιωσε περήφανος για την γυναίκα του:))
Καλό βράδυ.
Ναι,αισθάνεται πραγματι.Λίγο γκρινιάζει στην αρχή αλλα του περνάει γρήγορα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πλέξιμο, ιδίως με βελονάκι ειναι το αγχολυτικό μου.
Καλο σου βράδυ.
θέλω κι εγώωωωωωωωωω....!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκλαψ κλαψ.. σνιφ σνιφ!!!
Εχεις προσκλησούλα για παιχνίδι:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαντασία να υπάρχει. Κι εγώ μαζεύω, κι εμείς μαζεύουμε και δημιουργούμε... Να είσαι καλά και άσε τον κόσμο να μουρμουράει. Καλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ ταιριάζει λοιπόν γάντι η φράση :"Γεια στα χέρια σου, μερακλίδισσα!" :)
ΑπάντησηΔιαγραφήζαχαρούλα ένα γράφει το όνομα σου ....
ΑπάντησηΔιαγραφήγλυκο-κερασο-ζουζούνα αυτό κάνω, τους αφήνω να μουρμουρίζουν.Αυτοί την δουλειά τους κι εγω την δική μου.
renata σε ευχαριστώ πολύ.
Πολύ όμορφα γλυκειά μου, φθάνει που είναι απο τα χεράκια σου το αποτέλεσμα των προσπαθειών σου μετράει, μπήκα τυχαία στο μπλοκόσπιτο σου και βρήκα κοινές φίλες ( το δρομάκι, ζαχαρούλα, ζουζούνα!)Μου αρέσει κάθε τι χειροποίητο , βέβαια εμένα είναι η δουλειά μου όμως εκτιμώ απέραντα τους δημιουργικούς ανθρώπους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕεε, είσαι απίστευτη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα, δεν έχω πάρει τίποτα, τίποτα από δημιουργικότητα, όλη την έχει πάρει η αδελφή μου...! Εγώ πετάω, δίνω, ξεφορτώνομαι-δεν ξέρω, ο θεός να δώσει να μη χρειαστώ ποτέ κάτι που έδωσα, ότι δεν το χρησιμοποιώ, με βαραίνει να το έχω...
(Πάντως, αυτές τις μέρες έβγαλα τα χερούλια της παλιάς συρταριέρας, τα έβαλα σε βιακάλ και απο πρασινο-σκουργιασμενο-απαίσια έγιναν λαμπερά χρυσαφιά, και τα ξαναβίδωσα στη θέση τους-οχτώ παρακαλώ! Μόνο έχασα ένα μπιλάκι και τώρα χρειάζομαι ένα πολύ μικρό παξιμαδάκι για να το στερεώσω. Μήπως σου βρίσκεται;)
Συγχαρητήρια! Ήδη ανέβηκες περισσότερο στα μάτια μου!!!! Πάντα δημιουργίες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα ωραία και υπέροχα! Bravo!
ΑπάντησηΔιαγραφήαχτιδα καλωσόρισες στο μπλογκόσπιτο μου. Απο μικρή με χτύπησε το μικρόβιο των κατασκευών και οσο μεγαλώνω χειροτερευει η κατάσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήlemon φτάνει ενας στην οικογένεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσυ να απολαμβανεις άν και εχεις και εσυ το μικρόβιο μέσα σου (τα πομολάκια!!).
Εχω οσα παξιμάδια θέλεις σε όλα τα μεγεθη.
π.κ. ευχαριστω για τα καλά σας λόγια.Η δημιουργία σε όλες τις μορφές ειναι χαρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήnone σε ευχαριστώ πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό πάει να πει να παίρνεις ένα κάτι τίς και να το μεταμορφώνεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήεύγε!