Το Λιομάζωμα

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή ξεκινάμε για το μάζεμα των ελιών.Δουλειά κουραστική που γίνεται πιο δύσκολη αν οι καιρικές συνθήκες δεν ειναι καλές.Και δεν μιλάω τόσο για την βροχή οσο για τον αέρα ,που θέλεις ενα νταμάρι πέτρες για να στερεώσεις τα πανιά για να μη τα πάρει.Οσο και να φαίνεται παράξενο ουτε ο ηλιος ειναι σύμμαχος στο μάζεμα .Ο ιδανικός καιρός : συννεφιά με κρύο και απνοια.Φέτος μαζέψαμε τις ελιές με κοντομάνικο μπλουζάκι .
Παραμένει ομως για μενα ενα πανηγύρι,μιά εκρηξη συναισθημάτων και χαράς το λιομάζωμα και η κούραση του τέλους της μέρας ειναι γλυκιά και φεύγει γρήγορα.
Ο Ελαιώνας
Η ελιά με τους καρπούς της

Το πεδίο μάχης

Το βαρύ πυροβολικό
(η μητέρα μου 87 χρονών με σπασμένη επιγονατίδα και

αστειρευτη διάθεση για δουλειά.Το μπαστούνι χρησιμεύει

και για το κατέβασμα καποιων κλαδιών οταν δεν τα έφθανε)

Ο σαμποτέρ.Σε κάθε πόλεμα υπάρχει.Ανακάτευε τα πανιά

και μας ενοχλούσε ζητώντας χάδια.Την δεύτερη μέρα

τέθηκε σε απομόνωση.Το ονομα του Κυριάκος.

Τα επίγεια μέσα .Τα εδάφους -αέρος (το μηχανάκι που ρίχνει

τις ελιές μαζι με τον χειριστή του,τον αντρα μου,δεν

μπόρεσα να το φωτογραφήσω)

Ο καρπός λίγο πριν πάρει την ανηφόρα για την σύνθλιψη

Η προσφορά και το ευχαριστώ .Δοξα σοι ο Θεός το

βγάλαμε το λαδάκι μας και φέτος.Και του χρόνου.