Πέμπτη 2 Απριλίου 2009

Χοχλιοί

Το παραδοσιακό φαγητό της Μ.Πέμπτης στο χωριό της μητέρας μου ειναι χοχλιοί λαδεροί, με φρέσκα κουκιά και αγκινάρες, και της Μ.Παρασκευής, χοχλιοί βραστοί.
Αν εισαι τυχερός σε φιλεύουν καμμια μαγερειά κι αν εισαι πολύ τυχερός, σου τους δίνουν ΄΄σακασμένους΄΄ καθαρούς δηλ. κι ετοιμους για μαγείρεμα.
Αλλιώς εξορμας στα περιβόλια για να τους μαζέψεις.
Ειναι όμως γλέντι το μαζεμα των χοχλιών ιδίως αν έχεις καλή παρέα.

Κατ΄αρχάς ιδανικός καιρός ειναι ο βροχερός. Βγαίνουν τότε και περπατάνε και το μόνο που εχεις να κάνεις ειναι να διαλέγεις τους πιο μεγάλους.
Οι πορτοκαλιές ανθισμένες ,σε μεθάνε με το άρωμα τους και οι καρποί που εχουν μείνει σε ξεδιψανε οταν κουραστείς. Αν δεν βρέχει τότε πρέπει να ψάξεις.Συχνάζουν στις ρίζες των δένδρων.Σηκώνεις την ξινίδα (το χορταράκι που μοιάζει με τριφύλι ) και ψάχνεις. Αυτο κρατάει πάντα υγρασία και ειναι ιδανική κρυψώνα.
Μετά πάς στους τράφους (πεζούλια) και σηκώνεις τις πέτρες (με προσοχή μη τους χαλάσεις).
Αυτοί λέγονται πετρογυριστοί και συνήθως τους μαζεύουμε το καλοκαιρι.
Πηγαίνοντας απο περβόλι σε περβόλι ,καταλαβαίνεις αν εχουν προηγηθεί άλλοι κυνηγοί σαλιγκαριών.
Πριν το ψαξιμο

Και μετά.
Ετσι λοιπόν αν και φύσαγε νοτιάς που κάνει τα σαλιγκάρια να κρύβονται, επειδή δεν ειχα χρόνο μπροστά μου, βγήκα για κυνήγι. Εγδαρα τα χέρια μου στους βάτους, αλλά μάζεψα κοντα 3 κιλά. Τους έβαλα σ΄ενα πάνινο σακουλάκι τους έριξα μπόλιο κοφτο μακαρονακι (ή αλεύρι αν θέλεις) και τους αφησα να ΄΄ σακάσουν΄΄, να καθαρίσουν δηλ. .
Οταν ειναι πολλοί τους βάζουμε σε κοφίνια, τρίβουμε μια λεμονόκουπα στο χείλος τους και πασπαλίζουμε με αλάτι.Παιδιά μας άρεσε να κοιτάζουμε τις προσπάθειες που κάνανε να βγούν απο το κοφίνι αλλά το λεμόνι και το αλάτι δεν τους άφηναν.

Αυτοί οι δύο λεβέντες τρώνε μακαρονάκι τώρα.



4 σχόλια:

  1. Ααα, θυμάμαι, στο μπαλκόνι, τους βάζαμε μέσα σ ένα τρυπητό (για να αναπνέουν, άραγε?) πασπαλισμένους με αλέυρι, σκεπασμένους απο πάνω με ένα ταψί (μάλλον) και τους αφήναμε να καθαρίσουν.
    Καλά, μη φανταστείς, για μία ή το πολύ δύο φορές μιλάω. Στο Χηλής.
    Αλλά ήταν αγοραστοί, όχι χωραφίσιοι...
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. λεμονάκι,κι οι αγοραστοί τελικα χωραφίσιοι ειναι ,αλλα χωρίς την μαγεία του μαζέματος.
    αλήθεια πως τους μαγείρευες;;;;
    φιλιά και καλο βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αχ τι μου κάνεις τώρα να ξερες ... τρελαίνομαι για σαλιγκάρια!!! Αλλα ... δεν θα έβγαινα ποτέ να τα πιάσω. τρέμω τα φίδια, κι αν είναι κανένα τυλιγμένο σε κανένα δέντρο; η κάτω από καμιά πέτρα; α πα πα... δε μου λες; που είναι το χωριό της μαμάς σου; έλεγα... μπας και πέρναγα εκείνη την ημέρα. τι στο καλό ... δεν θα μου δίνατε κανένα ... μεγάλο πιάτο γεμάτο λαχταριστά πεντανόστιμα σαλιγκαράκια να φάω;

    Σε φιλώ γλυκά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. γεια σου ξυπόλητη.το χωριο της μητερας μου ειναι στην κρητη.καλοδεχούμενη οποτε ερθεις, οσο για τα φιδια,νομίζω οτι αυτην την εποχή ειναι σε νάρκη, αλλα και ζωντανα δεν τα φοβαμαι.

    καλη σου μερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

χάρηκα που σε είδα εδώ.....