Γράμμα σε ενα κοριτσάκι

Σε γνώρισα οταν εισουν περίπου 4 χρονών. Μαύρα μαλλιά, μακριά, πλεγμένα σε δύο κοτσίδες -ιδανικές για νουθεσία δια χειρών -μαύρα λαμπερά μάτια και ενα χαμόγελο που εβγαινε και εξακολουθεί να βγαίνει πρώτα απο τα μάτια σου.

Γιά λόγους που δεν εχουν να κάνουν ουτε με εσένα ουτε με εμένα χάσαμε τα πρώτα χρόνια της ζωής σας (βάζω μέσα και ενα σγουρομάλλικο κοριτσάκι) . Και λέω χάσαμε, γιατί θεωρώ οτι εγώ έχασα ενα μωρό απο την αγκαλιά μου και εσυ εχασες μια αγκαλιά,διαφορετική απο την μητρική, πιο ανέμελη, λίγο τρελλή, αλλα και πολύ τρυφερή.

Σε αγάπησα με την πρώτη ματιά. Και συνεχίζω. Βλέπω την πρώτη φορά που γνωριστήκαμε.

Ο πανικός ηταν αμοιβαίος. Η αμηχανία φανερή,κρεμόταν πάνω μας και δεν μας αφηνε να αντιδράσουμε. Εδώ ομως φάνηκε οτι η αγάπη υπήρχε ήδη και ας μη το γνωρίζαμε. Και ξεκινήσαμε ενα παιχνίδι,να γνωριστούμε, να καταλλάβουμε η μία την αλλη. Και τα καταφέραμε. Σε θυμάμαι οταν θύμωνες ή στεναχωριόσουν ,έτρεχες σ΄ενα δωμάτιο, σταύρωνες τα χέρια και στεκόσουν όρθια πίσω απο την πόρτα με το πρόσωπο προς τον τοίχο. Δεν σου κρύβω οτι τότε τρόμαζα . Χρειάστηκε πολύ υπομονή και προσπάθεια για να σταματήσεις να αντιδράς ετσι. Τώρα, που ανακαλύπτω οτι μοιάζουμε σε πάρα πολλά σημεία ,καταλαβαίνω οτι ''φώναζες....εδώ ειμαι...σας θέλω...'' αλλα ήθελες να ερθουμε εμείς σε εσενα, οχι εσυ σε εμάς. Και ξέρεις κάτι;;; το ιδιο κάνω και εγω τώρα!!!

Το οτι σταμάτησες να κρύβεσαι, το θεωρώ σαν την μεγαλύτερη ενδειξη οτι μας εμπιστεύτηκες. Και ειναι πολύ σημαντικό αυτό.Οταν ερχόσουν να μείνεις σπίτι μας ηταν γιορτή.Πήγαμε εκδρομες και σινεμά ,κάναμε βόλτες και σε καλύψαμε στα πρώτα σκιρτήματα .

Ο πληθυντικός αριθμός,οπως βλέπεις δεν ξεχνιέται.Παντρεύτηκες, εκανες παιδιά ομως ακόμα και σήμερα οταν σε βλέπω,εχεις κοτσίδες και μερικές φορές σταυρώνεις τα χέρια.

Να ξέρεις οτι σε αγαπώ, (σγουρομάλλικο .....και εσένα πολύ, μόνο που έχω τώρα την χαρά να σου το δείχνω).