Χρόνια πολλά

Ελάτε να σας κεράσω τα υπέροχα ροξάκια της δημιουργίας για την γιορτή της κόρης μου, που μας έκανε την πιο όμορφη έκπληξη και ήρθε εχθές απο την Γλασκώβη.

Εύχομαι χρόνια πολλά με υγεία και πολλή χαρά σέ όλους οσους γιορτάζουν σήμερα.

Να είστε όλοι καλά

...Απο πολλές πλευρές, μοιάζει με θαύμα το γεγονός ότι μπορούμε να αντέξουμε τις αβεβαιότητες της ζωής χωρίς να παραδοθούμε στην ανησυχία ή στην κατάθλιψη। Το ότι οι περισσότεροι απο εμάς δεν ενδίδουν, τις περισσότερες φορές αποτελεί παράδειγμα της εποικοδομητικής μας άρνησης αλλά και παραδοχή του ότι η εναλλακτική λύση, ή οποία είναι να ζούμε βυθισμένοι στον φόβο, στραγγίζει την ζωή απο τις απολαύσεις που περιέχει।

τα λόγια αυτά που τα διάβασα πρόσφατα μου ήρθαν στο μυαλό οταν σήμερα ο άντρας μου μού ανακοίνωσε τα τραγικά μέτρα (μετά την μείωση του μισθού που ήδη έγινε) που αρχίζουν και παίρνουν στην υπηρεσία του।και άν η πρώτη μου αντίδραση ήταν ο φόβος του αύριο, γρήγορα αναθάρρησα απο το γεγονός οτι δεν οδηγεί πουθενά , και ότι μόνο με αισιοδοξία θα μπορέσω, θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε να ζούμε । και δεν εννοώ μόνο την φυσική επιβίωση όσο το να μπορέσουμε να κρατήσουμε την αξιοπρέπεια μας και να συνεχίσουμε να πιστεύουμε στις αξίες της ζωής άσχετα με το ότι τις βλέπουμε κάθε μέρα να καταρρέουν।
και για αυτό συμφωνώ με τους στίχους του Τένυσσον απο τον Οδυσσέα:
αύτό που είμαστε , είμαστε,
μια ισότιμη ιδιοσυγρασία ηρωικών καρδιών,
εξασθενημένη απο τα χρόνια και τη μοίρα,
αλλά με ισχυρή θέληση
για να προσπαθήσει, να επιδιώξει,
να βρεί και να μην παραιτηθεί।

Τήν Πμέπτη στην λαϊκή της γειτονιάς αγόρασα αχλάδια। Ηταν όμως οπως αποδείχθηκε απο το πρώτο που έφαγα σκληρά και στυφά। Για να μη τα πετάξω αποφάσισα να τα κάνω γλυκό।
Θυμήθηκα μια συνταγή που ειχα διαβάσει κάποτε και μου έκανε εντύπωση και την έκανα:
αχλάδια Λιεζουάζ....
εκανα μια κούπα ελληνικό καφέ δυνατό και χωρίς ζάχαρη και τον άφησα να κατακαθίσει।
στο μεταξύ καθάρισα τα αχλάδια τα έκοψα στην μέση και έβγαλα τα σπόρια τους।
άδειασα τον καφέ σε μια κατσαρόλα έβαλα μια κούπα ζάχαρη και έβρασα το μείγμα σε σιγανή φωτιά να γίνει σιρόπι।
έβαλα τα αχλάδια και τά αφησα περίπου δέκα λεπτά γυρίζοντας τα δυο φορές, να μείνουν λίγο τραγανά।
τα έβγαλα σε ενα πιάτο και στο σιροπι πρόσθεσα μια γεμάτη κουταλια της σούπας κακάο και λίγο εσπρέσο για άρωμα, τα ανακάτεψα για να δέσουν και περίχυσα με αυτό τα αχλάδια. τα έβαλα για λίγο στο ψυγείο να δροσερέψουν .........και φαγώθηκαν όλα.

χρονια πολλά στις μάνες όλου του κόσμου

Πέρασα πάνω απο τις Αλπεις..........
διέσχισα την Μάγχη .........
και προσγειώθηκα στην Γλασκώβη
πήγα στους βοτανικούς κήπους (κάθε ομοιότητα με δικούς μας κήπους ειναι συμπωματική)
πήγα στο killer room με σαρκοβόρα φυτά
τάισα σκίουρους ( ο συγκεκριμένος αμέσως μετά σκαρφάλωσε πάνω μου)


περπάτησα στα πάρκα ( ολη η γλασκωβη ειναι ενα τεράστιο πάρκο)



ειδα να ψαρεύουν σολωμο στο κέντρο της πόλης
εφαγα εκτος απο fish and chips και σε κινέζικο οπου γέμισα το πιάτο μου μια φορά...
δύο φορές....
και τρείς......... απλά επειδή δεν άντεχα άλλο (ας πάει και το παλιάμπελο ....ή δίαιτα)
πήγα με τρένο στο loch lomond
και απο το καραβάκι στην λίμνη φωτογράφισα κάστρα

είδα μια παρέλαση που δεν ξέρω τον λόγο που έγινε αλλά που τα καπέλα των κυριών ήταν απίθανα


ηπια τσάι fairys blood λεγόταν το συγκεκριμένο και ηταν γευστικοτατο, στο ovna tea ενα μικρό μαγαζάκι με υπέροχη διακόσμηση
φωτογράφισα κτίρια και καμινάδες (θυμάστε την μαιρη πόππινς και τον χορό στις καμινάδες;)


επίσης γλάστρες με λουλούδια που κυριολεκτικά ειναι παντού

έφαγα το κρύο της ζωής μου (την πρωτομαγιά χιόνιζε) και πέρασα υπέροχα.

Σας έβλεπα απο τον υπολογιστή της κόρης μου, που είχα πάει να την επισκεφθώ.

Σας κούρασα.........

Να ειστε όλοι καλά

επέστρεψα απο την Θεσσαλονίκη όπου πέρασα υπέροχα άσχετα αν είχα πάει για να τιμήσω την μνήμη μιας αγαπημένης ΦΙΛΗΣ.
δυστυχώς όμως ο υπολογιστής δεν ήταν στην θέση του .....κι ουτε ξέρω πότε θα είναι.
πάλι με παρακάλια μ΄αφησε ο γιός μου στο λαπτοπ του για να σας δώ λίγο.
θέλω να σας διαβάσω , αλλά ο χρόνος ειναι λίγος, δεν θα μου ξεφύγετε όμως, οταν επιστρέψει ελπίζω υγιής ( ο υπολογιστής) θα κάνω υπερωρίες.
η θεσσαλονίκη, η πατρίδα μου ήταν οπως πάντα υπέροχη.
περπάτησα απο τον λευκό πύργο έως πέρα απο το μέγαρο μουσικής, κι ημουν τυχερή γιατι ψιλόβρεχε , φύσαγε κι ενας ελαφρός βαρδάρης κι ήταν μαγεία.
ψώνισα απο την αγορά μοδιάνο κι έφαγα σ΄ενα μαγαζί που η ταμπέλα του μου άνοιξε την όρεξη .... τηγανιές και σχάρες....στην αρχή της λεωφόρου στρατού.
περπάτησα στα παλιά λημέρια μου και έβγαλα φωτογραφίες , τακτοποίησα και τις δουλειές που είχα , κι απο τον αλλο μήνα θα πηγαίνω πιο συχνά, γιατί ενα σπιτάκι που έχω εκεί χρειάζεται κάμποσα μερέμετια, που θα με κρατήσουν κάμποσο στην πόλη μου।
να είστε ολοι καλά.

Δεν έχω υπολογιστή .Κάτι έπαθε και δεν ξέρω πότε θα τον πάρω ।Τώρα που έχω πάθει στερητικό σύνδρομο καταλαβαίνω την επίδραση που έχει .
Μου λείπετε ειλικρινά .
Μετά απο παρακάλια με άφησε ο γιός μου να κάτσω λίγο στο λαπτοπ.
Αύριο φεύγω για λίγο στην θεσσαλονίκη και ελπίζω όταν γυρίσω να είναι ετοιμος।
Να είστε όλοι καλά.

Αυτή είναι η παλιά εκκλησία του χωριού της μητέρας μου στην Κρήτη. Δίκλιτη, η κοίμηση της Παναγίας και ο Αγ. Γεώργιος ο προστάτης του χωριού.

Εδώ έχω τις πιο ζωντανές αναμνήσεις απο τον εορτασμό του Πάσχα όπως τον βίωσα οταν είμουν 11 χρονών.

Γιόρτασα κι αλλες χρονιές αλλά εκείνη ηταν η μοναδική.
Η μεγάλη εβδομάδα ξεκινάει με την Κυριακή των Βαϊων. Απο μέρες πρίν οι άντρες μάζευαν φύλλα φοίνικα και αφού τα έβαζαν σε διάλυμα χλωρίνης να ασπρίσουν τα έκοβαν και τα έπλεκαν σταυρούς, τα οποία μαζί με κλαδάκια ελιάς τα προσφέρει ο ιερέας στους πιστούς.

Παλιά έπλεκαν με περίτεχνο σχέδιο αψίδες που τις τοποθετούσαν στην είσοδο του χωριού.

Με τα μάτια της θύμισης βλέπω μια τέτοια αψίδα.
Μέχρι την Μ. Πέμπτη δεν υπήρχε τίποτα το ιδιαίτερο στην τέλεση του λειτουργικού της Μ. Εβδομάδας.

Την Μ.Πέμπτη μετά το τέλος της λειτουργίας, εβγαινε ο σταυρός τα εξαπτέρυγα και οι εικόνες της εκκλησίας που τις κρατούσαν άντρες και στέκονταν δίπλα στο πεζουλι που φαίνεται στην φωτό. Περνούσε ο κόσμος προσκυνούσε και ο παπάς τον λόγχιζε στο μέτωπο με την λόγχη που χρησιμοποιεί στον τεμαχισμό της Θείας Κοινωνίας....λόγχη αυτού την πλευράν ένυξε...

Την Μ. Παρασκευή απο νωρίς το πρωί ολες οι γυναίκες ήταν στην εκκλησία. Την αδειάζαν και αρχίζαν να καθαρίζουν. Ετριβαν τα μανουάλια και τα καντήλια, έβγαζαν τα κεριά απο το πάτωμα, καθάριζαν τις εικόνες ,ετριβαν τα εξαπτέρυγα. Χρόνια αργότερα ήμουν κι εγώ ανάμεσα στις γυναίκες που καθάριζαν.

Και ο επιτάφιος σε μια άκρη να περιμένει τις κολαϊνες που φτιάχναμε εμείς τα παιδιά.

Απο την προηγουμενη εξορμούσαμε στα περιβόλια και μαζεύαμε οτι λουλουδια βρίσκαμε. Λόγω εποχής την τιμητική τους είχαν τα άνθη πορτοκαλιάς αλλά οι μαντηλίδες και τα γαρύφαλα έδιναν το χρώμα.

Ενώ οι γυναίκες καθάριζαν , εμείς στο πεζούλι περνούσαμε τα λουλουδια σε κλωστές ενα ενα και κάθε φορά που τελείωνε μια κολαϊνα πηγαίναμε και την κρεμούσαμε στον επιτάφιο.

Ναί ετσι γινόταν. Ο επιτάφιος ήταν στολισμένος , λουλουδιασμένος ,αλλά χωρίς σχέδιο ετσι απλά , απο τα παιδιά.Και σας βεβαιώ οτι ήταν ενας πολύ ομορφος επιτάφιος.

Γύρω στο μεσημέρι, κι ενω η δουλειά ηταν στο φόρτε , ερχόταν γυναίκες με πιατέλες γεμάτες λεμόνια - την σάρκα- βουτηγμένα στο αλάτι και το ξύδι ...και όξος προσφέροντες αυτώ....

Σας φαίνεται αδύνατο να φάτε κάτι τέτοιο;;;; κάνετε λάθος. τρώγεται το λεμόνι ετσι περίφημα.Μουδιάζουν φυσικά τα δόντια , αλλά ποιός νοιάζεται;; ( το τηρώ αυτό το έθιμο μέχρι σήμερα στο σπίτι μου)

Μετά έπρεπε να φτιάξουμε τα περάσματα. Ο επιτάφιος διέσχιζε όλο το χωριό , έβγαινε στα περιβόλια και πέρναγε απο δύο σημεία τον ποταμό . Τα περάσματα ήταν να σηματοδοτήσουμε κατα κάποιο τρόπο την διαδρομή, γιατί δεν υπήρχαν φώτα.Τα πιο συνηθισμένα ήταν άδεια κουτιά που τα γεμίζαμε άμμο , την βρέχαμε με πετρέλαιο και της βάζαμε φωτιά. Το ίδιο το κάναμε με πορτοκάλια που τα αδειάζαμε , ακομη και με σαλιγκάρια (στο άδειο κέλυφος).

Το αποτέλεσμα ήταν μαγικό.

Ο Επιτάφιος οπως σας είπα γύρναγε όλο το χωριό. Δέν ξέρω αν το κάνουν ακόμη -έχω να κάνω πάσχα στο χωριό πολλά χρόνια- αλλά τότε σταμάταγε σε κάθε σπίτι και περνούσε κάτω απο τον Επιτάφιο η οικογένεια .

Πέρναγε το Μ. Σάββατο, κάναμε Ανάσταση ,ξημέρωνε η Κυριακή του Πάσχα, και ερχόταν η Δευτέρα.

Ολοι πηγαίναμε στην εκκλησία για να μνημονεύσουμε τους νεκρούς μας.

Μόνον όσοι είχαν νεκρό αχρόνιστο, στέκονταν στην είσοδο της εκκλησίας, με κανίσκια γεμάτα ψωμί τυρί, καλιτσούνια και κρασί και κερνούσαν τους χωριανούς.

Σας κούρασα.

Εύχομαι Καλή Ανάσταση και Χρόνια Πολλά σε όλους