Χθές γκρίνιαζα επειδή δεν είχα βοήθεια, για το ξεστόλισμα του δένδρου και του σπιτιού. Τί άκρατος εγωϊσμός!!!!!!!!
Σήμερα διαβάζω στο ΘΕΜΑ οτι τα παιδιά στην πολύπαθη Γάζα δεν πεθαίνουν μόνο απο τις βόμβες αλλά και απο τον φόβο τους.
Δυο περιπτώσεις παιδιών,δύο κοριτσιών που έπαθαν ανακοπή και πέθαναν μόλις άκουσαν τις πρώτες βόμβες να πέφτουν.
Την ώρα που διάβαζα τις γραμμές αυτές σκεφτόμουν μόνο με την ιδιότητα της μάνας. Της μάνας που η ανημπόρια της να βοηθήσει τα παιδιά της,μέσα στην κόλαση αυτή, κάνει τον πόνο της τεράστιο.
Ωστόσο όσο το Ισραήλ απολαμβάνει απο την διεθνή κοινότητα, πλήρη ατιμωρισία -και τα διάφορα ψηφίσματα υπέρ του παλαιστινιακού λαού ειναι κούφια λόγια και τολμω να πώ και προσβλητικά - θα συνεχίσουν να πεθαίνουν παιδιά.
Ενα πολύ ωραίο κείμενο εγραψε ο pelasgos , για το θέμα αυτό.
εμ
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι μετα γκρινιαζουμε για χαζομαρες
δεν εχουμε αυτη την πολυτελεια.
πρεπει να το καταλαβουμε
πρεπει να το βαλουμε καλα στο κεφαλι μας Μαρακι.
αντεεεεεεεεεεεεε
ντεεεεεεεεεεεεεεε
σεεεεεεεεεεεε
περιμενωωωωωωωωωωωωωω
γκουχου απ τις φωνες εκλεισε η φωνη μου ;)
Κι' εμείς γι αλλού πηγαίνουμε....γι' αλλού...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦρίκη, που δυστυχώς συνεχίζεται...
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές