Παρασκευή 6 Ιουνίου 2008

Ηταν στραβό το κλήμα το ΄φαγε κι ο γαίδαρος......

Σοφή η παροιμία.
Και ταιριάζει γάντι σε μένα.
Ας τα πάρουμε ομως τα πράγματα απο την αρχή.
Θέλω να σας ευχαριστήσω ολους εσάς, που αν και δεν σας ξέρω και δεν με ξέρετε, με βοηθήσατε, και εξακολουθείτε να το κάνετε απλά και μόνο επειδή είστε εδώ...
Τα τελευταία χρόνια φλερτάρω με την κατάθλιψη, αλλά πίστευα οτι είχα ξεφύγει. Αισθανόμουν καλά, γελούσα, έκανα σχέδια και όνειρα. Μέγα λάθος.
Το αστείο της υπόθεσης ειναι οτι ναι μέν ξανακύλισα...αλλά ο δράστης ηταν ενα φάρμακο, που έπρεπε να πάρω. Στις παρενέργειες του, αναφέρει οτι επιβαρύνει άτομα που πέρασαν ή βρίσκονται σε κατάσταση κατάθλιψης. Το κερασάκι στην τούρτα δηλ.
Αυτή την φορά την βίωσα και την βιώνω διαφορετικά. Αρνούμαι οτι μου δίνει χαρά. Πάλι καλά, γιατί κάποιες άλλες φορές πλήγωνα τον εαυτό μου, με το να πληγώνω τους
αγαπημένους μου. Φαύλος κύκλος.
Χαρά μου δίνετε εσείς. Με τα γραπτά σας, τις φωτο, τα σχόλια σας. Χαρά μου δίνει ο υπολογιστής, η βόλτα στα μπλογκόσπιτα σας, η επαφή που εχω με πολλους απο εσας.
Και σας αρνήθηκα όλους ......
Σήμερα μετα απο 3 εβδομάδες σχεδόν απουσίας, 3 εβδομάδες που ειλικρινά το λέω μου λείψατε, ανοιξα τον υπολογιστή. Ειδα τα mail μου, διάβασα τα σχόλια σας και επανήλθα.
Δύο ηταν οι λόγοι που με ταρακούνησαν γερά.
Ο πρώτος μια κουβέντα που μου ειπε ενα αγαπημένο μου πρόσωπο. Μή την αφήσεις να σε πάρει απο κάτω....
Και ο δεύτερος .....ενας τρομερός θυμός.
Σήμερα γύρισα απο το Ναύπλιο. Ειχε πάρει ρεπό ο αντρας μου και ειπαμε να κάνουμε και λίγη δουλειά στο χωριό.
Οταν πηγαίναμε, αμέσως μετα την είσοδο στην εθνική Κορίνθου Τρίπολης, στην διαχωριστική νησίδα και στο πλάι του δρόμου οι ολάνθιστες πικροδάφνες-άσπρες, κόκκινες, ρόζ και σωμόν-δημιουργούσαν ενα μαγευτικό μονοπάτι.Εσπαγαν την ψυχρότητα της εθνικής οδού, την χρωμάτιζαν, την φώτιζαν. Και ξαφνικά, μετά απο μερικά χιλμ.λουλουδιασμένης διαδρομής......τίποτα.
ΤΙΣ ΚΛΑΔΕΨΑΝ!!!!!
Κλάδεψαν φυτά στην πλήρη ανθοφορία τους !
Νομίζω ο Αινσταιν ειχε πει: το σύμπαν μπορεί να έχει όρια, η ανθρώπινη βλακεία οχι.
Τις κλάδεψαν σύριζα με τις μπάρες, με αποτέλεσμα εκτός της θλιβερής εικόνας, φυτών με κλαριά με ελάχιστα φύλλα και καθόλου λουλούδια, να χαθεί η φυσική προστασία που παρείχαν στους οδηγούς τις βραδυνές ώρες απο τα φώτα των...απέναντι.
Ποιός έκανε την βλακεία αυτή;; Ποιός έδωσε εντολή για το έγκλημα αυτό;;
Στην νομαρχία δεν υπηρετεί κανείς γεωπόνος;;
Γιατί πρέπει να καταστρέφουμε καθε τι όμορφο στην χώρα αυτή;
Ο θυμός μου ; έπρεπε να με βλέπατε εκείνη την στιγμή!
Και τότε κατάλαβα οτι βρίσκομαι σε καλό δρόμο, γιατί αμέσως σκέφτηκα.....αυτό πρέπει να το γράψω.....
Σας ευχαριστώ όλους!


12 σχόλια:

  1. Στο είπα (κάνω την έξυπνη τώρα, μα δε βρίσκω άλλο τρόπο να το πω) πως άμα το περάσεις μια φορά, την επόμενη φορά ξέρεις τουλάχιστον πως έχει τέλος. Πως άμα φτάσεις πάτο, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να πάρεις την ανιούσα, ν αρχίσεις να συνέρχεσαι.

    Ναι, οι Άνθρωποι εδώ μέσα, που δεν τους ξέρουμε, είναι τόσο μεγάλη βοήθεια και μόνο που υπάρχουν, μόνο που δεν μπορείς να το περιγράψεις σε κάποιον που δεν το έχει ζήσει από πρώτο χέρι. Μα δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πως το ξέρεις εσύ, εγώ, εμείς.

    Σήμερα ήπια καφέ με δυό φίλες που γνώρισα από τα βλογς. Και πετούσα στα ουράνια. Δεν το πιστεύω πως γνώρισα τέτοια άτομα, τόσο κοντά μου, τόσο να ξέρω -και να ξέρουν πως καταλαβαινόμαστε σαν να γνωριζόμαστε από πάντα. Να είναι καλά αυτός που ανακάλυψε το ίντερνετ, τα βλογς, τους ανθρώπους, το λέω για μια ακόμη φορά.

    Το γεγονός πως η ύπαρξη των λουλουδιών έχει τόση σημασία για σένα, είναι σημάδι διάθεσης για ζωή, έτσι το βλέπω εγώ. Και το ότι θυμώνεις. Και το ότι περνάς καλά, με τον άντρα σου, μετά τόσα χρόνια μαζί του, στο Ναύπλιο.
    Η ζυγαριά-φυσιολογικό είναι, πάει μια πάνω και μια κάτω.

    Ούτε εγώ περίμενα πως ένας καφές με δύο άτομα που γνώρισα πριν δύο χρόνια, κάτω από μια τέντα, με μια ακακία ανθισμένη απέναντι, σε κάνει να νιώθεις πως αυτό είναι ζωή και κάνει το μυαλό σου να είναι ήρεμο και να μην ξεστρατίζει ούτε στα παλιά ούτε στα μελλούμενα.

    Άστο το κλήμα νάναι στραβό, χάιδεψε και το γάιδαρο, πότισε τις γλάστρες σου, κανόνισε να πάμε για καφέ. Αυτά είναι αρκετά. Ζωή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. κοχυλενια μου
    δεν εισαι μονη που φλερταρεις με την καταθλιψη.
    να ηξερες ποσες-οι ειμαστεεεεεεε
    ουυυυυυυυυυυυυ χιχι
    αλλα το παλευουμε, με τον εναν η αλλο τροπο.

    καλως αναρωτιεσαι γιατι ρημαξαν τα ερμα τα φυτακια... αλλα απαντηση δεν εχω να σου δωσω.

    οποτε εχεις διαθεση και εισαι Ναυπλιο χτυπα ενα τηλεφωνο να πιουμε καφεδακι, ουζακι η οτι αλλο θελεις.
    φιλακια πολλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μαζί σου,δίπλα σου, στήριγμα σου.
    Υπάρχουμε εδώ,κι ας λέγεται εικονικός κόσμος.Ενα τηλεφωνηματάκι αρκεί
    Και όπως είπε η αλίκη ξέρεις πόσες φλερτάρουμε με την κατάθλιψη?ουυυυυ απλά δεν ενδιδουμε στο φλερτ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εσύ κατάθλιψη;
    Δεν το πιστεύω...

    Το Πάσχα μας έδειξες τις πανεμορφες λαμπάδες που έφτιαξες με τα χεράκια σου. Τις προάλλες τις τριανταφυλλιές -φράχτη κάτω απ' το παραθύρι σου και άλλα λουλουδικά σου, τα καλόγουστα χειροτεχνήματά σου, την Ακαδημία Πλάτωνος, μέχρι εμένα έδειξες...
    " Γλάρος στην παραλία στο Φανάρι"....

    Εν ολίγοις, φωτογραφίζεις μια γυναίκα ζωντανή, ευχάριστη και δρσστήρια.
    Είμαι σίγουρη πως δεν κάνω λάθος... σπάνια πέφτω έξω...

    Εδώ είμαστε όλοι οι συνταξιδιώτες

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    (υ.γ. Να χαίρεσαι και το γιο σου δεν το ήξερα για το παιδί...αλλά τώρα το σημείωσα και του χρόνου δεν θα τον αφήσω παραπονεμένο...)
    :-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ...γέμισε το μπαλκόνι σου με λουλούδια.. να τα περιποιήσε και κανείς να μην στα πειράξει ποτέ!!!

    να θυμάσαι ότι όταν φθάσεις πάτο , παίρνεις δύναμη, έχεις ώθηση και τσουπ να 'σαι στην κορυφή... σου μιλάει μία παθούσα!!!!!!

    χαμογέλα και κοίτα μπροστά.... έχεις ανθρώπους που σε αγαπούν.. εκμεταλλεύσου τους.......

    φιλάκια!!!!!!!!!

    καλημερούδια!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. αλικη μου,τέρμα το φλέρτ. την επόμενη φορά θα πιούμε καφέ μαζί.

    φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. λεμονάκι, άρχισα την ανάβαση.Ολα καλά, αλλα μήπως πρέπει να ανησυχώ που περνάω καλά με τον αντρά μου μετά απο τόσα χρόνια;;:))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. δρομάκι μου, στην αρχή νόμιζα οτι ειχα μπεί σε εναν εικονικό κόσμο.Τώρα ξέρω πόσο αληθινοι ειστε, και πόσο με βοηθήσατε και με βοηθάτε. Και ειλικρινά χαίρομαι που σας γνώρισα.

    φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. γλαρένια μου, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο καλό μου έκανε το οτι το είπα, δεν το εκρυψα.Εχω...ειχα κατάθλιψη.
    Θα περάσει ειμαι σίγουρη.
    Απο το τρενο της ζωής....εμεινα στο 17.
    Σε ευχαριστώ για την σημείωση(για του χρόνου)

    φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ζαχαρούλα μου....σε εκμεταλεύομαι και με το παραπανω.
    ξέρεις τι επαίνους έχω πάρει, μαγειρεύοντας συνταγές σου;;
    23 χρόνια παντρεμένη δέν ακουσα τοσα μμμμμμμ!!!!!!!! οσο τις τελευταίες εβδομάδες.

    φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Φιληνάδα καλημέρα, τι καλημέρα δηλαδή ..καφέ απογευματινό πίνω.Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

χάρηκα που σε είδα εδώ.....