Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013

Διαβάζοντας την τελευταία ανάρτηση πριν περίπου 1 χρόνο συνειδητοποιώ πόσα πράγματα έχουν αλλάξει.
Ο γιός μου τελείωσε το πανεπιστήμιο αριστούχος, ή κόρη μου εργάζεται πλέον στην Μ. Βρετανία  και η μητέρα μου με συνεχόμενα αγγειακά επεισόδια λόγω διαβήτη έχει μεταμορφωθεί σε ένα μεγάλο αθώο μωρό .
Πληγώνομαι όταν την βλέπω έτσι , να σβήνει αυτό το λαμπερό μυαλό αλλά είμαι ανήμπορη να κάνω οτιδήποτε για να αλλάξει η κατάσταση.
Και φυσικά έχω μεγαλώσει κατά 1 χρόνο.
Ο κόσμος γύρω μου όπως τον είχα συνηθίσει δεν υπάρχει πλέον όχι μόνο για μένα αλλά για τους περισσότερους .
Αυτό όμως που με έχει εντυπωσιάσει είναι ότι ενώ είμαι ένα καταθλιπτικό άτομο με ότι συνεπάγεται αυτό , οι αλλαγές που έχουν γίνει δεν με έχουν ρίξει στο σκοτεινό πηγάδι της κατάθλιψης.
Το αντίθετο θα έλεγα. Όλα όσα συμβαίνουν  στην καθημερινότητα μου αντιμετωπίζονται με κουράγιο και αισιοδοξία. Καθόλου μιζέρια και γκρίνια. Σαν ένα στοίχημα που πρέπει να το κερδίσω.
Εδώ είναι η αγαπημένη μου γωνιά στο χωριό ,με το φως να λούζει το δωμάτιο


Και εδώ κάποιες από τις καρφίτσες που συνεχίζω να φτιάχνω.Να είστε όλοι καλά.

2 σχόλια:

  1. Δυστυχώς, κάποιες καταστάσεις δεν είναι στο χέρι μας αν θα συμβούν ή όχι...
    Νομίζω πως αυτό που μπορούμε να κάνουμε εμείς, είναι να δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό σε ό,τι κάνουμε κ' να προσφέρουμε γενναιόδωρα το χαμόγελό μας...
    Αυτό κάνει καλό κ' σε εμάς κ' στους γύρω μας...
    Πολύ όμορφες οι φωτογραφίες που μοιράστηκες μαζί μας!!!
    Ένα πολύ γλυκό φιλί σε όλους σας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. syros2js
    εχεις δίκιο. ομως τώρα που ζω αυτη την κατάσταση συνειδοποιώ πόσο δύσκολα ειναι να αποδεχτεις αυτες τις αλλαγές.ευτυχως εχω την βοηθεια μιας φίλης μου που βίωσε την ίδια κατασταση με τον πατέρα της και μου δίνει και κουράγιο και μαθήματα.
    να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

χάρηκα που σε είδα εδώ.....