Γειά σας φίλοι μου.

Επέστρεψα από το χωριό μου στην Κρήτη, γεμάτη εικόνες φθινοπωρινής ομορφιάς

Το χρώμα των πεσμένων φύλλων είναι μαγικό.Φυσικά στο χωριό δεν πήγα χωρίς πολεμοφόδια. Δύο τσιλέδακια κλωστή που έγιναν δαντέλα μήκους 2 μέτρων (τόσο είναι το παράθυρο για το οποίο προορίζεται) και ατραντέ μικρότερος επειδή δεν έφθασε η κλωστή ( θα συμπληρώσω την κουρτίνα με αζούρ ή κέντημα
Σιγουρα περνάμε δύσκολα.Εγω προσωπικά όμως δεν θα το βάλλω κάτω. Στις δυσκολίες η δύναμη ψυχής είναι αυτή που μας βοηθάει να αντέξουμε.Η μιζέρια μας εξουθενώνει.Ακόμα κι αν κλείσει η σχολή, δεν θα σταμάτησω να υφαίνω.

Για αυτό έστρωσα το τραπέζι με λευκό τραπεζομάντηλο και επάνω ένα κέντημα των εφηβικών χρόνων μου. Ξεπερασμένο πλέον το μέγεθος του σεμεν ,είναι ότι πρέπει για το τραπέζι και φτιάχνει και την διάθεση.

Να είστε όλοι καλά.