Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Φλεβάρη του 1928 είχε χιονίσει στο χωριό μου , στην Κρήτη. Ο Αρμός (ο λόφος που σκίαζε το χωριό) είχε ασπρίσει.
Η θειά Διαμάντω παρακάλεσε τα παιδιά του αδελφού της να την πάνε στο παράθυρο να δεί τα χιόνια γιατί ....πότε θα τα ξανάεβλεπε;;;
Λίγο καιρό μετά πέθανε. Ηταν 88 χρονών.
Αρα γεννήθηκε το 184o. Και με δεδομένο οτι τα κορίτσια τότε είχαν μόνο σκοπό τον γάμο και άρα και την προετοιμασία των προικιών, λογικά ξεκίνησε να υφαίνει οταν ήταν πόσο; δεκαπέντε ; δεκαεξι;;
Πότε άραγε άρχισε να υφαίνει το τραπεζομάντηλο αυτό; Είχε σκεφτεί τι θα ήταν; Το νυφιάτικο, του αρραβώνα, για τις καλές μέρες, το καθημερινό;
Ειχε τραγουδήσει οταν το ύφαινε; ειχε τοποθετήσει τα ονειρά της μαζι με τα ποτήρια και τα πιάτα πάνω του;
Δεν θα το μάθω ποτέ.
Εγώ έβλεπα μια νέα κοπέλα να υφαίνει τα προικιά της. Η δασκάλα μου στον αργαλειό, με την πείρα των 40 περίπου χρόνων υφαντικής είδε την άρτια δουλειά, τό τέλειο ένωμα των δύο κομματιών, την τολμηρή επιλογή των χρωμάτων.

Δέν έπλεξε απλά μια δαντέλα. Εβαλε και κρόσσια μετά. Οι διαστάσεις του είναι 1,85 Χ1,35 με 10 εκατοστά δαντέλα και κρόσσια γύρω γύρω.
Η θειά Διαμάντω δεν παντρέυτηκε. Το τραπεζομάντηλο αυτό μου το έδωσε η μητέρα μου πρίν λίγο καιρό. Επάνω του υπάρχουν τα ίχνη απο τα χρόνια που πέρασαν (πάνω απο 150 χρόνια) αλλά είναι σε πολύ καλή κατάσταση και θα το κατεβάσω στο χωριό να στρωθεί σε χαρούμενα τραπέζια. Οπως σίγουρα θα ήθελε η θειάΚαι ετσι για να κάνετε την σύγκριση αυτό είναι το δικό μου χαλάκι που το τελείωσα επιτέλους!!!! Προορίζεται για τον Οδυσσέα για να κοιμάται .
Να είστε ολοι καλά.

6 σχόλια:

  1. Έργα με ψυχή! μέσα τους όνειρα, χαρές και λύπες, η ζωή η ίδια. Όπως ακριβώς το είπες...

    Γι' αυτό πανέμορφα!
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ηρθε η ώρα να στρωθεί το έργο της..
    όταν το ύφαινε που να ήξερε την τύχη του!
    Καλημέρα και να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πως τα φέρνει όμως η ζωή ε,όλα τα παραπάνω που είπες μπορεί να τα σκεφτόταν το ότι όμως θα μπορούσε να το θαυμάσει όλος ο πλανήτης μέσω του ιντερνετ και φυσικά εσένα ούτε στα πιο τρελά της όνειρα!
    Είναι αυτό που λέμε ότι ο άνθρωπος φεύγει τα έργα του μένουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. αλλα λόγια.....
    όλα τα ΄΄ στρωσίδια΄΄εκείνης της εποχής περιέχουν την ζωή μέσα τους, γιατί εκτός απο την προσωπική εργασία περιέχουν και την σπανίότητα των πρώτων υλών.Τις περισσότερες φορές ήταν υποχρεωμένες να φτιάξουν και να βάψουν μόνες τους τα νήματα.
    έχω ενα μεταξωτό ύφασμα απο την μητέρα μου, ή οποία ΄΄καλιέργησε΄΄ τους μεταξοσκώληκες, πήρε τα κουκουλια , έβγαλε το νήμα και το ύφανε. Η ιδια έκανε όλη την διαδικασία.

    να έχεις μια όμορφη μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. αντιγόνη.....
    εχεις δίκιο. Το πιο πολύ που υπολόγιζε θα ήταν να στρωθεί σε κάποιο διπλανό χωριό, αν παντρευόταν μακριά απο το σπίτι της.
    Στην πελοπόνησο όμως, στον Αγ. Ανδριανό, δεν νομίζω .

    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ρένα....
    οταν το ύφαινε, ίσως να είχε προκαλέσει τον θαυμασμό και την ζήλεια των αλλων κοριτσιών στο χωριό ( η δασκάλα μου είπε οτι τα νήματα ηταν καλής ποιότητας και με τολμηρά χρώματα).
    Με τίποτα ομως δεν φανταζόταν αυτό που είπες. Οτι το έργο της θα μείνει ζωντανό και ορατό ΄΄ σε όλον τον κόσμο΄΄

    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

χάρηκα που σε είδα εδώ.....