Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Γειά σας. Επέστρεψα, και είναι η πρώτη φορά που νοστάλγησα τόσο πολύ την Ελλάδα. Η Γλασκώβη ήταν ντυμένη στα άσπρα και θα μείνει έτσι μέχρι τον Φλεβάρη.
Το κρύο ήταν απερίγραπτο. Και επειδή οι μέρες ήταν λίγες να πρέπει να το αψηφίσεις για να δείς την πόλη.
Το πρώτο βράδυ είπα ...παρτο απόφαση , απο το σπίτι θα ξαναβγείς όταν θα επιστρέψεις πίσω. Μπορείς να περπατήσεις με ξυλιασμένα πόδια;;; δεν μπορείς.
Θυμήθηκα όμως οταν πήγαινα δημοτικό στην Θεσσαλονίκη, που σε κάποια δυνατά κρύα, ο πατέρας μου μας τύλιγε τα πόδια με εφημερίδες (κάτω απο τις κάλτσες ) και το εφάρμοσα. Αντι για εφημερίδες χρησιμοποίησα σακούλες του σούπερ μαρκετ.
Το καλτσόν, η σακούλα, καλτσακια και τέλος η μπότα.......και δούλεψε!!!!
Ολη την Γλασκώβη έτσι την γύρισα.

Την Δευτέρα, πήγαμε στο παλαιότερο πανεπιστήμιο της πόλης ( στην κεντρική αυλή του οποίου γυρίστηκαν σκηνές στην τελευταία ταινία του χαρρυ πότερ)

σε μιά υπέροχη αίθουσα, σκοτεινή και υποβλητική
με τον πρύτανη και τους καθηγητές να φορούν τήβενους , τραγουδήσαμε (... ναι όλοι μας ) στα λατινικά έναν ύμνο ( μας τον είχαν δώσει γραμμένο) με την συνοδεία εκκλησιαστικού οργάνου
και παρακολουθήσαμε όλοι οι περήφανοι γονείς τα παιδιά μας , να παίρνουν τον τίτλο του master of....το καθένα στην ειδικότητα που επέλεξε.
Μετά ακολούθησε δεξίωση στην χιονισμένη αυλή για ολους τους παρευρισκομένους και μετά δεύτερη δεξίωση αυτή την φορά στην κάθε σχολή ξεχωριστά.
Ηταν μια υπέροχη ημέρα.
Και μη νομίζετε οτι την εβδομάδα που εμεινα εκει οτι δεν έκανα τίποτα!!!!

Με τόσο χιόνι και με μικρές μερες ( στις 3.30 το απόγευμα ήταν σκοτάδι) τι να έκανα σπίτι;;;
Επλεκα. Γύρισα πίσω με πάνω απο 6ο μοτίφ απο μια κουβέρτα που ετοιμάζω.
Αυτά . Να είστε όλοι καλά.

8 σχόλια:

  1. Πολύ όμορφες εικόνες και ακόμα ωραιότερη η απονομή των πτυχίων καλή σταδιοδρομία εύχομαι στο παιδί σας και πάντα να σας δίνει τέτοιες χαρές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόσο χαίρομαι που ζήσατε τέτοιες εμπειρίες, θα το φανταζόσουν ποτέ, πριν 2-3 χρόνια αυτό;
    Να ήξερες πόσο χαίρομαι... :)

    Δείξε μας όσο Εδιμβούργο έχεις φωτογραφίσει, κι όσο έχεις διάθεση-αντέχουμε! Τι καλύτερο από φωτογραφίες με χιόνια, για να φτιάξει λίγο η ατμόσφαιρα εδω μέσα, να γίνει χριστουγεννιάτικη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλή σταδιοδρομία!
    Εικόες πολύ όμορφες μας έφερες με την επιστροφή σου!
    Υπέροχη πόλη,θαυμάσια τελετή!
    Καλά έκανες,τι μέσα θα κλεινόσουν;
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πως ζουνε εκει οι ανθρωποι, αναρωτιεμαι...

    Και εις ανωτερα για την κορη σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ρένα .... ευχαριστώ . είναι δύσκολο να περιγράψω τα συναισθήματα εκείνων των στιγμών, ήταν τόσο αντικρουόμενα. η μεγάλη χαρά παρέα με την θλίψη για την απουσία κάποιων προσώπων.
    να είσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. λεμονάκι.... τέτοια εποχή περίπου, πρίν 25 χρόνια προσπαθούσαμε να στερεώσουμε την φαλακρή πριγκήπισα ( έτσι την λέγαμε γιατί γεννήθηκε χωρίς μαλλιά) σε μια πολυθρόνα για να την φωτογραφήσουμε..... και φέτος την είδαμε με την τήβενο.
    Οχι, δεν το φανταζόμουν οτι θα ζούσα μια τέτοια εμπειρία.
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ελένη.... σ' ευχαριστώ.
    Πάντως χωρίς το σύστημα με την σακούλα, δεν νομίζω οτι θα άντεχα να περπατάω. Τελείως διαφορετικό το κρύο εκεί.
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ρίκη μου, διατύπωσες την απορία που είχα και έχω.
    Πάντως δεν τους νοιάζει . Με χιονοθύελα (αληθινή), οι δρόμοι ήταν γεμάτοι, οι γιαγιάδες περπατούσαν σαν γιαπωνέζες γκέισες, με μικρά βηματάκια για να μην γλυστρήσουν αλλά δεν έμεναν μέσα, και το πιο περίεργο για τα δικά μας δεδομένα.... τα μωρά.
    Κανένα δεν φορούσε κασκόλ, κάποια δεν φορούσαν ουτε σκουφάκι ουτε γάντια, αλλά ήταν έξω, είτε στο καροτσάκι είτε στο χιόνι.
    Και να φανταστείς οτι το χιόνι θα λειώσει τον φλεβάρη.

    να είσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

χάρηκα που σε είδα εδώ.....