Η αναφορά μου στην σημερινή ημέρα της γυναίκας ειναι το παρακάτω ποίημα.Το έγραψε η μητερα μου πριν 34 χρόνια.
Ετος Γυναίκας.
Οκτώ του Μάρτη, μέρα γυναίκας
και την γιορτάζουμε,
με ομιλίες, πανηγύρια κι υποσχέσεις
και στίς εννέα κανείς δεν ξέρει
οτι είμαστε άνθρωποι και δικαιούμαστε
στόν κόσμο να ΄χουμε κάτω απ΄τον ήλιο
και μείς μια θέση.
Μέρα γυναίκας και δεν ορίζουμε
τον εαυτό μας
και μας σκοτώνουν για την <<τιμή τους>>
ο άνδρας, ο πατέρας , ο αδελφός
ακόμα και ο τρίτος ξαδέλφος μας.
Ετος γυναίκας και δεν ορίζουμε
τον εαυτό μας,
παιδί νά κάνουμε οταν το θέμε,
η πολιτεία μας δικάζει, οι δεσποτάδες
μας αφορίζουν
που το κρεβάτι μας και το κορμί μας
θέλουν να ορίζουν.
Ετος γυναίκας, και στην δουλειά μας
στάσιμες μένουμε, πιο λίγα παίρνουμε
καφέδες κάνουμε, δέν ανεβαίνουμε
κι οι εργοδότες μάς στραβοβλέπουνε
οταν στον κόσμο ρθούν τα παιδια μας.
Συγκινητικο το ποιημα της μητερα σου Μαρακι μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦερνει μνημες απ τα παλια.
Εμενα αυτες οι μερες δεν μου αρεσουν ουτε τις γιορταζω.
φιλακια πολλα
σε περιμενωωωωωωωωωωωω
Πράγματι....πολύ όμορφο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τελικά μετά από 34 χρόνια δεν άλλαξαν και τόσα πολλά....
αλικη, ουτε εμενα μου αρέσουν οι μέρες που φέρνουν ταμπέλες.....
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλο μεσημέρι...και μάλλον ερχομαι
φιλιά
ναταλία, γειά σου, χάρηκα με την επίσκεψη σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήέχεις δίκιο οτι δέν εχουν άλλαξει και πολλά μέσα σε 34 χρόνια, νομίζω ομως οτι τηρουμένων των αναλογιών, μάλλον χειροτέρεψαν για μάς.
καλό σου μεσημέρι