Ξάπλωσα, δίπλωσα τα ποδια μου στο στηθος, στην εμβρυϊκή στάση,χαμήλωσα το κεφάλι, εκλεισα τα μάτια και άρχισα να τυλίγομαι στο κουκούλι της άρνησης.Κάθε φορά πιο εύκολο κάθε φορά πιο οδυνηρό.
Αυτή την φορά ομως δέν επεσα στην παγίδα της αυτολύπησης.
Η γνώση οτι θα περάσει μ΄εκανε να το αντιμετωπίσω σαν ίωση. Που θα πάει... θα κάνει τον κύκλο της και θα περάσει.
Κάθε μου πράξη, έπρεπε να περάσει πρώτα απο το μυαλό μου με την μορφή της ολοκληρωμένης πρότασης....
Πρέπει να μαγειρέψω...... πρέπει να πάω στον φούρνο..... πρέπει....
Η ξεκούραση της ρουτίνας πήγε περίπατο.
Ακόμα κι ετσι ομως απέλαυσα κάποια πράγματα που τα έκανα επειδή.....πρέπει.
Πρέπει να πάω στην εκθεση για τα 70 χρόνια ραδιοφώνου...και πέρασα 2 μαγευτικές ώρες και εφυγα με 20 cd απο θεατρικές ραδιοφωνικές παραστάσεις.
Πρέπει να πάω στο μουσείο λαϊκής τέχνης και μαγεύτηκα απο τα εκθέματα με την βοήθεια της δασκάλας μου στην υφαντική που μας τα εξήγούσε. Ασε που μετά μαζευτήκαμε ολες σ΄ενα μαγαζί στου Ψυρρή οπου το κρασί που έρρεε μας εκανε να μην βάλλουμε ....ωλο κάτω απο τον χορό .
Σ΄αυτήν την συννεφιασμένη περίοδο υπήρχαν 2 πράγματα που τα έκανα χωρίς .....πρέπει.
Το πρώτο οταν κατέβαινα στο χωριό, στο Κατσίγρι. Εκεί ελευθερώνεται η ψυχή μου.
Το δεύτερο οταν ερχόταν η ώρα του μαθηματος του αργαλειού. Αν μπορούσα να ζωγραφίσω τις ώρες του μαθήματος, θα εβαζα παντού πορτοκαλί.Ενα χρώμα ουτε αιχμηρό ουτε επίπεδο.Μόνο ζεστό.
Ακόμα και τώρα που δεν διαβάζω τίποτα (γιατί απλά δεν μπορώ) αγοράζω βιβλία. Στέκουν δίπλα στο κρεβάτι μου, φύλακες άγγελοι , να μου λένε .....μη φοβάσαι. είμαστε εδώ και θα σε περιμένουμε, για να σε ταξίδέψουμε , να σε κάνουμε να ονειρευτείς , οταν θα εισαι ετοιμη....
Σήμερα μετά απο καιρό απλωσα τα πόδια μου κι έσκισα το κουκούλι.
Οπως δεν υπήρχε προφανής λόγος οταν δημιουργήθηκε έτσι χωρίς προφανή λόγο αρχίζω να το ξετυλίγω.
Μια ίωση ηταν κι εκανε τον κύκλο της.
Πόσο χαίρομαι, όταν γράφεις έτσι, μακάρι να μπορούσες να το ξέρεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδες άραγε το ποστ μου για το the reader, ή τυχαία λέμε τα ίδια για τα βιβλία? Μάλλον, κι αυτό τελικά, όπως κι ένα σωρό πράγματα (και το κουκούλι σου, που με τυλίγει τα τελευταία σαββατοκύριακα που και που), είναι ίδια για ένα σωρό ανθρώπους. Τι εγωισμός, να νομίζουμε πως είμαστε μονιδικές!! (το σόι μας!!)
Δεν ξέρω αν το παίζει πουθενά το the reader, για να σου προτείνω να το δείς...
και εγω απ το ιδιο σοι ειμαι.νομιζατε οτι μονο εσεις πλεκεται κουκουλι?γελαω ξεκαρδιζομαι τον τελευταιο καιρο μηπως σπασει μαυτον τον τροπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήαυγη απο βορεια
λεμονάκι,τυχαια λέμε τα ιδια πραγματα (η αρνηση που λεω....δεν εμπαινα στα μπλογκ καθόλου) κι αυτο επαληθευει οσα λενε για τα γονίδια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα αρχισω να βγαινω έξω σιγα σιγα, και θα παω κινηματογραφο. Θα ψαξω να το βρω που το παιζει ....αλλιως οταν κυκλοφορήσει σε dvd.
σε φιλω
αυγή μου απο τα βόρεια..
ΑπάντησηΔιαγραφήναξερες ποσο μου εχουν λειψει αυτά τα βόρεια....
καλα κάνεις και γελάς, εκτός που λάμπει το πρόσωπο σου, εκτός που κάνεις μια καλή γυμναστική για τους μυς, κάνει και τους αλλους να ανησυχούν.
σε φιλώ
Αχ καπελακι μου καλο
ΑπάντησηΔιαγραφήποσα κουκουλια υπαρχουν γυρω μας, που εμεις δεν τα βλεπουμε.
Αλλα λεπτα, αλλα πιο χοντρα, γιατι οσο περναει ο χρονος το κουκουλι χοντρενει...
Ποσο σε καταλαβαινω!
Και γω με μια αρνηση για το μπλογκινγκ ειμαι τελευταια και με καποια πρεπει που δεν θελω.
Περιμενω ν ανοιξει ο καιρος μπας και ο ηλιος λιωσει το κουκουλι.
Πορτοκαλι! Ομορφο ζεστο χρωμα.
φιλια πολλα.
Όλοι έχομε ενα κουκούλι που καμιά φορά δεν θέλουμε να σπάσουμε...σιγουριά....
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τα βιβλία τι να πω εγώ...ταξιδεύω μαζί τους.
αλίκη , καλημερα και καλο μήνα....μια απο τα ιδια κι εγω.Λες ο ηλιος να λειώσει τα κουκούλια;;; μακάρι.Πάντως το παλευουμε κι οι δυο.
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά.
πελασγέ. καλή σου μέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήειναι που μερικές φορές αρνείσαι ακόμα κι αυτα που σου αρέσουν..τα ταξίδια που προσφέρουν τα βιβλία.
πάντως οταν παρω την απόφαση να ξεκινήσω εχω δίπλα μου μια στίβα βιβλία.