Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008

Αναμνήσεις



Εχω μόνο μια φωτογραφία απο την ορκωμοσία μου, πρίν ....για να δούμε...πρίν 29 χρόνια.Μόνο μία κι αυτή την οφείλω στην φίλη μου την Αθηνά που είχε ερθει για να δεί τον μέλλοντα συζυγο της να ορκίζεται. και μέ έβγαλε και μένα , με την παλια αυτόματη Kodac.

Το αμφιθέατρο θυμάμαι , γεμάτο. Απο εμάς, που θα ορκιζόμαστε. Που και που υπήρχε και κανένας φίλος. Ηταν μια παράσταση μόνο για μας.

Ηταν χειμώνας τότε και οι πιο πολλοί φορούσαμε παλτό και σακάκια. Ηταν και η μόδα τότε του στρατιωτικού αμπέχωνου, αλλά και χωρίς αυτή , τό ντύσιμο όλων ηταν καθημερινό, απλό.

Αυτή η μία και μοναδική φωτογραφία, με δείχνει με το χέρι σηκωμένο ,την στιγμή του όρκου.

Αν θεωρήσουμε οτι η ορκωμοσία αποτελεί την αρχή μιας νέας ζωής (εργασιακής) , τότε η στιγμή που έχει χαραχθεί στο μυαλό μου απο αυτήν την ζωή, που ακόμα και σήμερα οταν την ανασύρω απο το ντουλάπι της μνήμης, νοιώθω μια συγκίνηση, ήταν η μέρα που έκανα την πρώτη μου απεργία.

Στο μέλλον θά έκανα πολλές απεργίες, αλλά εκείνη η πρώτη φορά, ηταν κάτι μοναδικό, μεγαλειώδες. Ενοιωσα οτι ανήκα κάπου, οτι παλεύουμε ολοι μαζί. Δεν ήμουν μόνη. Πίσω μου ειχα συνδικάτα και ομοσπονδίες που κατοχύρωναν το δικαίωμα μου να διαμαρτυρηθώ και να απαιτήσω.

Πρίν λίγο καιρό με αξίωσε ο Θεός και πήγα στην ορκωμοσία της κόρης μου. Οι πρωταγωνιστές κάθισαν στην μεσαία σειρά του αμφιθεάτρου και μάλιστα απο την μέση και κάτω. Οι δύο πλαϊνές σειρές ηταν κατειλημένες απο γονείς, αδέλφια, φίλους , παπούδες , γιαγιάδες και χειροκροτητές. Ναι υπήρχαν και αυτοί.

Φωτογράφοι; Πόσοι ηταν; Και τραβούσαν συνεχώς, και τα φλάς άστραφταν. Και οι πτυχιούχοι με ντύσιμο που άνετα στεκόταν σε δεξίωση στο προεδρικό μέγαρο ποζάριζαν συνεχώς.

Μετά ήταν και οι ανθοδέσμες. Οπως μου εξήγησαν ήταν κάτι σαν έθιμο. Συναγωνισμός σε μέγεθος και σπανιότητα λουλουδιών. Και για τους ξεχασιάρηδες, κανένα πρόβλημα ! Υπήρχε πάγκος με υλικό που ανανεωνόταν συνεχώς , για να μην υπάρχουν παράπονα.

Σίγουρα μια δόση , και μάλιστα μεγάλη, γκρίνιας την έχω. Αλλωστε άλλη εποχή τότε, άλλη τώρα.

Αλλά την ώρα που αστράφτανε τα φλάς,που έσφιγγε το χέρι κάθε πτυχιούχου ο αντιπρύτανης, που ποζάριζαν οι τιμώμενοι για ομαδικές φωτογραφίσεις, το μυαλό μου ταξίδεψε πίσω, στην πρώτη μου απεργία. Αυτήν που δεν θά κάνει ή κόρη μου.

10 σχόλια:

  1. Πολύ συγκινητικό για μιά μάνα να το βλέπει αυτό, θυμάμαι το χορό των ντεμπυτάν των κοριτσιών μου με τις άσπρες τουαλέτες όταν τέλειωσαν το Λύκειο, την Ειρήνη μου 4 χρόνια μετά όταν πέταξε μαζί με άλλους το καπέλο της στον αέρα μετά την απονομή των πτυχίων, τον αραβώνα τους ,το γάμο τους, το πρώτο εγγόνι όταν μου το έδειξε η νοσοκόμα.. η μάνα παίρνει αρκετές λύπες στη ζωή της μα οι χαρές που παίρνει τα επισκιάζουν όλα.Σου εύχομαι με όλη μου τη ψυχή να κλαίς απο ευτυχία μόνον όταν την βλέπεις να προχωρά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καπελακι μου γλυκο
    εχεις μια κορη διαμαντι και της αξιζουν πολλα, παρα πολλα στη ζωη της.
    Η ευαισθησια της μου εχει κανει εντυπωση. Μα δεν θα μπορουσε να ειναι διαφορετικη αφου ειναι κορη σου.
    Της Ντινουλας της ευχομαι μονο χαρες στη ζωη της και σ σενα το ιδιο.
    φιλακια πολλα, θα τα πουμε απο κοντα εμεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλά είπες... άλλη εποχή τότε, άλλη τώρα!
    Μα κάθε εποχή έχει το χρώμα της .
    Η κόρη σου θα θυμάται αυτά που αξίζουν γι αυτήν να θυμάται, αυτά που επιλέγει η καρδιά της , ίσως να ναι το πτυχίο , ίσως άλλα ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. μέσα από τα "λόγια" σου σκίρτησα μαζί σου.. μελαγχόλησα... χαμογέλασα...

    εύχομαι μόνο γέλια και υγεία!! να την χαίρεσαι.. καλή σταδιοδρομία!!!!!!!!!

    καλό μήνα!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ημουν παρούσα σε δύο ορκωμοσίες και την επόμενη χρονιά ευελπιστώ για την τρίτη...
    Καταλαβαίνω από πρώτο χέρι το τι περιγράφεις.
    Οσο για την δική σου φωτογραφία φύλα την σαν κόρη οφθαλμού,νομίζω είναι μοναδική στιγμή ανάμνησης.
    Σε φιλώ φιλενάδα μου,να περνάς καλά και να δημιουργείς όλα αυτά τα όμορφα με τα χεράκια σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Συγχαρητήρια για την κ΄΄ορη σου, καλή σταδιοδρομία και πάντα επιτυχίες στη ζωή της!!!

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολύ γλυκιά και νοσταλγική ανάρτηση!
    Όλα καλά!

    Φθινόπωρο καλό μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Συγχαρητηρια για το παιδι σου κι ευχομαι να πραγματοποιησει τα δικα του ονειρα και τα προσωπικα του θελω.Για μας τους γονεις μονο αυτο πρεπει ναχει σημασια.
    Τιποτε αλλο.
    Ευχομαι να εχει μια ζωη γεματη φως και τυχη.

    την καλησπερα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. καλησπέρα!! καλή εβδομάδα να έχουμε!!!!

    φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

χάρηκα που σε είδα εδώ.....