Γειά σας....... επέστρεψα απο το χωριό όπου ήμουν από το Σάββατο.

Το ευχαριστήθηκα γιατί έκανα ένα σωρό δουλειές, ετοίμασα το σπίτι ( θέλει λίγη δουλειά ακόμα) για το καλοκαίρι, έπλυνα τα παπλώματα και τα χαλιά που κουβάλησα από την Αθήνα.

Ο καιρός υπέροχος, ο κήπος ολάνθιστος καί κάθε πρωί με ξυπνούσαν τα χελιδόνια με την φλυαρία τους.

Αν δεν είχα ραντεβού σήμερα στον οδοντίατρο μάλλον δεν θα ερχόμουν.

Χάρηκα γιατί κατέβασα στο χωριό τα μιτάρια του αργαλειού και τα συναρμόλογησα εκεί ( ήθελαν χώρο και η αυλή ήταν ότι έπρεπε) κι ετσι αύριο αρχίζω το διάσιμο.

Θα υφάνω μια εσάρπα.

Εφτιαξα και την γωνιά μου για τις κατασκευές μου και την εγκαινίασα με το θαλασσινό αυτό στεφάνι. Πως σας φαίνεται;
Οπως φύλαγα τα χειμωνιάτικα βρήκα μια πλεκτή κουρτίνα που είχα κάνει πρίν πολλά χρόνια και την έφερα στην Αθήνα για την πόρτα της κουζίνας. Μόλις την κρεμάσω θα σας την δείξω.

Το μικρό μποστάνι που έφτιαξε ο άντρας μου άρχισε να μας δίνει τα πρώτα του προϊόντα.

Το κολοκύθι αυτό (2,2 Κg) θα γίνει μια υπέροχη κολοκυθόπιτα.

Παρατηρήστε την διαφορά με ενα κανονικό κολοκύθι. Αυτό έγινε γιατι δυστυχως δεν είμαστε κάτω να το κόβουμε στην ώρα του.

Στην αρχή να σας πω την αλήθεια στεναχωρέθηκα. Σκέφθηκα είναι κρίμα να μη μπορούμε να τα κόβουμε όταν είναι στην ώρα τους. Μετά όμως μια καλή μου φίλη μου έδωσε την ιδέα ( την οποία την εφαρμόζει στο κτήμα της) να τα αποξηράνω. Ετσι λοιπόν φίλοι μου, την επόμενη φορά που θα κατέβω στο χωριό θα ξεκινήσω να αποξηράνω κολοκύθια. Αν δώ ότι πετυχαίνει, θα συνεχίσω με μελιτζάνες. ( Πάντως σακούλια πάνινα για να τα βάλω , ετοίμασα )

Να είστε όλοι καλά.

Γειά σας.... πήρα κάμποσες απουσίες λόγω υπολογιστή.

Σας είχα πεί οτι παρουσίαζε κάποιο πρόβλημα. Μέχρι τώρα χρησιμοποιούσα τον υπολογιστή του γιού μου (διότι ψιλοβαριόμουν να τον πάω για επισκευή) . Ομως απο Δευτέρα ξεκινάει εξεταστική και μου απαγορεύτηκε ή είσοδος στο δωμάτιο του. Αρα το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να κοιτάξω να τον επισκευάσω.

Τον φορτώνομαι ( μου κόπηκαν τα χέρια) και τον πηγαίνω στο κέντρο, στο κατάστημα όπου τον είχα αγοράσει. Πάω στο τμήμα επισκευών τον ανεβάζω στον πάγκο και ακολουθούν τα εξης:

-Τι παρουσιάζει ο υπολογιστής;

-Σβήνει αμέσως μόλις τον ανάψω. Στην καλύτερη περίπτωση σβήνει μόλις κουνήσω το ποντίκι. Για παραπέρα ούτε συζήτηση.

Ο τεχνίτης, τον ανοίγει και τον συνδέει.

- ορίστε! μπείτε κάπου για να δούμε το πρόβλημα.

πιάνω το ποντίκι και λέω ....τώρα θα σβήσει. τίποτα. το κουνάω λίγο.... πάλι τίποτα. Τον κοιτάζω με απορία , συνεχίστε μου λέει και συνεχίζω. Να μη σας κουράζω , μπήκα στο ιντερνετ, μπήκα στο μπλογκ μου, διάβασα μερικούς απο εσας .... και ο υπολογιστής δεν έσβηνε.

-μα γιατί δεν σβήνει ;;; σχεδόν ξεφώνισα. ο τεχνίτης τι να μου απαντήσει, μιλιά.

- και τώρα τι κάνουμε ; ξαναρωτάω.

-πρόβλημα που δεν αναπαράγεται, μου απαντά, δεν υπάρχει. δεν μπορώ να κάνω τίποτα.

τον ξαναφορτώνομαι, και γυρίζω σπίτι. Ξέρετε τί έγινε μόλις τον συνδεσα και τον άνοιξα;;;.

εσβησε! και οχι μόνο μια φορά αλλά οπως και πρίν, συνεχώς.

Πως το γλύτωσα εγω το εγκεφαλικό και ο υπολογιστής την κλωτσιά δεν θυμάμαι.

Ερχεται το μεσημέρι ο άντρας μου και του λέω τί έγινε.

Μέ κοιταξε όπως ο τεχνιτης..... ( γυναίκες! τί ξέρουν απο μηχανήματα!!) και μου λέει πάμε να του ρίξω μια ματιά.

Αφου του έσβησε μερικές φορές, του βγάζει το πλευρικό τοίχωμα για να του ρίξει μια ματιά μέσα ( να δεί τί; ) και τον ανοίγει πάλι. Και ο υπολογιστής δούλεψε. Κανονικά.

Ελα μου φωνάζει τον έφτιαξα! δουλεύει!

Τι του έκανες; ρωτάω ολο απορία. Τίποτα μου λέει. Απλά επειδή ξεκίνησαν οι ζέστες μάλλον θέλει να είναι κάμπριο υπολογιστής!

Λοιπόν εδω και μερικές μέρες δουλεύει μια χαρά έτσι. Κάμπριο.

Μόλις τελειωσει η εξεταστική μου υποσχέθηκε ο γιός μου οτι θα τον κοιτάξει.

Οι πετούνιες μου στο χωριό.

Να είστε όλοι καλά.