Το σάλι του δαχτυλιδιού

Στις αρχές του 1800 η Τζέσυ Σκάνλον, επισκέφθηκε το νησί Ούνστ, ένα απο τα νησιά Σέτλαντ, κι έδειξε στους κατοίκους του μια σειρά απο φίνες ισπανικές δαντέλες.

Οι νησιώτισες ενθουσιασμένες ξεκίνησαν κι ανέπτυξαν την τεχνική του πλεξίματος της δαντέλας, οχι με το βελονάκι οπως ξέρουμε αλλα με βελόνες.

Το μαλλί που χρησιμοποιούν για να πλέξουν τα σάλια του δαχτυλιδιού το γνέθουν απο το απαλό μαλλί που έχουν τα πρόβατα γύρω απο το λαιμό τους (και μόνο).

Το νήμα που έγνεθαν ήταν μονόκλωνο -είναι σπάνιο στις μέρες μας- και εξαιρετικά απαλό.

Τά σχέδια τους έχουν περάσει απο στόμα σε στόμα , απο γενιά σε γενιά αλλά δεν έχουν ποτέ γραφτεί.

Τα σάλια του δαχτυλιδιού τελειωμένα έχουν σχήμα τετράγωνο με πλευρά γύρω στο 1,80 ζυγίζουν δε κάτω απο 100 γρ.

Λέγονται ετσι γιατί μπορούν να περάσουν μέσα απο την βέρα του γάμου .

Σύμφωνα με την παράδοση τα έπλεκαν για φορέματα που φορούσαν τα κορίτσια την μέρα της βάφτισης ,και σαν χειμωνιάτικα νυφικά πέπλα.
Επειδή τέτοιο μονόκλωνο μαλλί δεν μπορώ να βρώ , ξεκίνησα ένα σάλι του δαχτυλιδιού με νήμα μπιρσίμι και σχέδιο η δέσμη με τα ξύλα (ετσι λέγεται το σχέδιο και ανήκει στις πλέξεις σέτλαντ.)

Μόλις αρχίσει να ξεχωρίζει το σχέδιο θα σας το δείξω.

Λάμψη κεριών

Απο χθές βασανίζομαι με μια απερίγραπτης έντασης κρίση αυχενικού συνδρόμου.

Κυριολεκτικά δεν μπορώ να ανοίξω τα μάτια μου απο τον πόνο.

Εχω χαπακωθέι ήδη 2 φορές και περιμένω να κλείσει 12ωρο για να πάρω και τρίτο χάπι ....μπάς και σταματήσει λίγο ο πόνος.

Κι ολα αυτά γιατί; Γιατί δεν βάζω μυαλό.

Κατέβηκα προχθές στο κέντρο για να πληρώσω κάτι λογαριασμούς, και βρέθηκα να γυρνώ φορτωμένη με οτι μπορούσα να κρατήσω.

Μέχρι και μια γλάστα πήρα .Στην λαϊκή μας την έδιναν 15 ευρώ , την αγόρασα με 6.Το φυτό ζάμια, (δεν θέλει πότισμα ουτε πολύ φως )και έχει καταπληκτικό φύλλωμα.

Τέλος πάντων σας ζάλισα με τα χαϊρια μου, θα συνεχίσω να το κάνω με τις φωτογραφίες ....

Πρίν κάμποσα χρόνια είχα παρακολουθήσει κάποια μαθήματα κατασκευής κεριών και ιδού τά έργα μου.

Κάποια απο αυτά έχουν χαριστεί............

και κάποια έχουν αλλάξει χρήση.....μετά την χρήση τους.

Οπως αυτό , που οταν κάηκε αφησε το εξωτερικό περίβλημα άθικτο και τώρα το χρησιμοποιώ σαν κουφωτό κερί.
Αυτά δεν τα κατασκέυασα........μόνο τα διακόσμησα.

Είτε με αποξηραμένα (την μεγάλη μου αγάπη)

είτε με την μέθοδο της χαρτοπετσέτας και μια απλουστευμένη μέθοδο εγκαυστικής.

Ελπίζω να μη σας ζάλισα.......

Καλή κυριακή και καλή εβδομάδα.

Γατο...ιστορίες

Πως θα σας φαινόταν μια τέτοια υποδοχή;

Παρατεταγμένες πάνω στο πεζούλι περιμένουν να βγώ απο το αυτοκίνητο.

Η φωτογραφία ειναι τραβηγμένη μέσα απο το αυτοκίνητο στο χωριό.

Πως καταλαβαίνουν οτι έρχομαι παραμένει μυστήριο για μένα. Με το που στρίβω , τις βλέπω απο μακριά να τρέχουν να πάρουν θέση πάνω στο πεζούλι.

Αυτή είναι η μαλάμω. Μη γελάτε, δεν την βάφτισα εγώ. Ανήκει σε μια θεία του άντρα μου, και ειναι ή μόνη που δεν με υποδέχεται έξω, αλλά μέσα στην αυλή. Είναι ζόρικη γάτα, ολες οι άλλες την τρέμουν. Εχει καταφέρει και τους εχει επιβληθεί.

Ιδού ο καθόλου ανιδιοτελής σκοπός της υποδοχής.

Σας πληροφορώ, οτι πρώτα έφαγε η μαλάμω μόνη της, και μετά ολες οι άλλες.

Και ή ξεκούραση μετά το φαγοπότι.

Φωτογραφίες τραβηγμένες το σ/κ στο χωριό

Να τα χιλιάσεις......

Γεννήθηκα για ν΄αγαπώ

να θλίβομαι οντε κλαίνε

να δίνω οντε με κλέβουνε

να συχωρνώ οντε φταίνε

*οντε= οταν

Πρίν λίγες μέρες η μητέρα μου άφησε την δεκαετία των -οντα και μπήκε στην δεκαετία των -ηντα (την τελευταία).

Κάποια στιγμή μιλώντας για τα χρόνια που πέρασαν μου είπε , μου ξαναείπε μάλλον την παραπάνω μαντινάδα. Αυτήν που έλεγε κάθε φορά οταν χωρίς πολλά πολλά λόγια ήθελε να αιτιολογήσει τις πράξεις της.

Και συμπλήρωσε οτι πάνω σ΄αυτούς τους στίχους θεμελίωσε την ζωή της.

Και έχει δίκιο.

Μια μεγάλη αγκαλιά που χωράει όλους τους ανθρώπους .......

μια προσφορά αγάπης χωρίς τέλος........

ανοιχτή η καρδιά της και τα χέρια της πάντα γεμάτα για ολους, και πάντα απο το υστέρημα της........

ενας παρηγορητικός λόγος στα χείλη της για τον πόνο, ενας επαινος και ειλικρινής χαρά για την επιτυχία, οχι των δικών της μόνο ,αλλά για ολους........

Αλλά για μένα το πιο σημαντικό , η πλήρης και χωρίς ορους και προυποθέσεις συγχώρεση γιά ολους οσους κατα καιρούς την πλήγωσαν.

Να τα χιλιάσεις μανούλα.

Πόσα πόδια έχει ή αγάπη;;

Αυτός είναι ο Οδυσσέας. Ο τρίποδας.Τόν πήραμε απο την φιλοζωϊκή πρίν απο περίπου 5 χρόνια και δεν το μετανοιώσαμε ποτέ.

Πολλές φορές δε , είπαμε ενα νοερό ευχαριστώ, στην κοπέλα -την κυρία του, όπως μας είπε ο κτηνίατρος- που οταν τραυματίστηκε τον πήγε στην κλινική, πλήρωσε τα νοσήλεια και την επέμβαση και δήλωσε οτι θα τον αφήσει εκεί διότι δεν τον ήθελε με 3 πόδια.

Γιατί τον πήραμε; πως πάρθηκε η απόφαση; Ηταν μια δύσκολη περίοδος για όλους μας.

Αλλά πάλι τι να πείς σ΄ενα παιδί, οταν σου λέει: μαμά, διάβασα στην αγγελία οτι αν δεν τον πάρει κανείς θα του κάνουν ευθανασία.

Τι απαντάς; δεν πειράζει παιδί μου, ας του κάνουν!

Και μετά , κάποια στιγμή, θα του κάνεις κήρυγμα για την αξία της ζωής. Ποιάς ζωής;

Ετσι αφού κάναμε ενα οικογενειακό συμβούλιο , οχι για να τον πάρουμε -η απόφαση είχε ήδη παρθεί- αλλά για το που θα μένει, και η καλή μας η γιαγιά -που δεν χαλάει χατήρι στα εγγόνια της- είπε το ναί, εγκαταστάθηκε ο Οδυσσέας σπίτι της και στις καρδιές μας.

Γιατί τα λέω όλα αυτά;

Σήμερα το απόγευμα στην βόλτα του , συνάντησα μια νέα κοπέλα με μια σκυλίτσα . Με ρώτησε πως το έπαθε ο σκύλος ,της απάντησα οτι ετσι τον πήραμε, και αφού έκανε προσπάθεια να χωνέψει αυτό που άκουσε , αλλά δεν το κατάφερε , συνεχίζει : καλά και γιατί δεν τον σκοτώνετε, τί τον θέλετε έτσι με 3 πόδια;

Δέν της απάντησα. Εκανα μια προσπάθεια να χαμογελάσω απο ευγένεια, που δεν μου βγήκε, και απομακρύνθηκα.

Καί σκέφτηκα. Αν κάποιος δικός της, φίλος , συγγενής, γείτονας πάθει κάτι και μείνει ανάπηρος θά βάλει να του κάνουν ευθανασία;

Η αγάπη υπάρχει μόνο υπο συνθήκες αρτιμέλειας;

Πόσα πόδια έχει η αγάπη;

Η κλέφτρα των βιβλίων

Είμαι απόλυτα ειλικρινής στην προσπάθειά μου να φαίνομαι σε γενικές γραμμές πρόσχαρος αναφορικά με το όλο ζήτημα,αν και οι περισσότεροι δυσκολεύονται να με πιστέψουν, παρά τις διαμαρτυρίες μου.

Σας παρακαλώ εμπιστευθείτε με.

Σαφέστατα μπορώ να γίνω πρόσχαρος. Να γίνω συμπαθητικός, Ευχάριστος, Φιλικός,

Και αυτά είναι μερικά μόνο από τα προτερήματά μου.

Απλά μη μου ζητάτε να είμαι όμορφος. Η ομορφιά δεν έχει τίποτα να κάνει μαζί μου.

Ετσι ξεκινάει το βιβλίο '' η κλέφτρα των βιβλίων''.

Μια αξέχαστη ιστορία για την δύναμη της ανθρωπιάς , για τις ανατροπές της ζωής αλλά και για την αστείρευτη γοητεία των βιβλίων.

Ενα πολύ όμορφο βιβλίο, που αυτό που τό έκανε ξεχωριστό είναι οτι ο αφηγητής ειναι ο θάνατος.

Οι επιζώντες, Είναι εκείνοι που δεν αντέχω να κοιτάζω, αν και σε πολλές περιπτώσεις δεν το κατορθώνω. Σκόπιμα αναζητώ τα χρώματα για να αποσπώ το μυαλό μου από αυτούς, αλλά,από καιρού εις καιρόν, παρακολουθώ ο ίδιος όσους μένουν πίσω, όσους θρυμματίζονται στο παζλ της συνειδητοποίησης, της απελπισίας , της έκπληξης. Εχουν στραπατσαρισμένες καρδιές.

Σας το συστήνω.

Ασχετο όχι αχρηστο . Ποτίζετε τα φυτά σας με το νερό που βράσατε μακαρόνια -αν δεν έχετε βάλει λάδι φυσικά. Θα σας ευγνωμονούν και θα σας το ανταποδώσουν με λαμπερό φύλλωμα.

Κ Α Λ Η Χ Ρ Ο Ν Ι Α

Η καινούρια χρονιά ανέτειλε.

Εύχομαι να είναι καλύτερη για όλους, για όλον τον κόσμο.

Οι ελπίδες για εξάλειψη της φτώχειας,της πείνας ,της αδικίας ,των πολέμων

να βγάλουν βλαστούς.

Εύχομαι για όλους σας, μια καλή χρονιά, με υγεία, προσωπική γαλήνη, αγάπη και δημιουργικότητα.

Χ Ρ Ο Ν Ι Α Π Ο Λ Λ Α