Γεια σας φίλοι μου.... της Ζωοδόχου Πηγής σήμερα...

Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες.

Σαν σήμερα στο χωριό μου στο Φόδελε στην κρήτη σηκωνόμαστε με την ανατολή του ήλιου, γεμίζαμε τις βουργιες  μας ( υφαντά σακκίδια ) με καλούδια , αυγά (που έχουν μείνει από το πάσχα) καλιτσούνια, τυρί, σαλάτες ψωμί και αρχίζαμε να ανηφορίζουμε.

Μόλις αφήναμε το τελευταίο σπίτι στο χωριό άρχιζε μια ωραία αλλά πολύ ανηφορική διαδρομή στο βουνό βασιλικός.

Την εποχή που είχα πάει πρίν  40 χρόνια πρωτοετής φοιτήτρια τότε ,δεν υπήρχε δρόμος  (σήμερα υπάρχει  αλλά έχει χαθεί η μαγεία της διαδρομής.... με τα αστεία ,τα τραγούδια ,τα γέλια...)

στην αρχή η διαδρομή ήταν μέσα από περιβόλια που λόγω εποχής ήταν ανθισμένα και μοσχομύριζε όλος ο τόπος πορτοκαλανθούς....

Πολύ σύντομα όμως αφήναμε την δροσιά των δένδρων και έχοντας τον ήλιο κόντρα ανεβαίναμε.   περίπου 2 ώρες η διαδρομή, στον γυρισμό λιγότερες λόγω κατηφόρας..

Μόλις φτάναμε αφήναμε τα πράγματα και γρήγορα γρήγορα καθαρίζαμε την ερειπωμένη εκκλησία. Εν τω μεταξύ έφτανε και ο παπάς και γινόταν μια κατανυχτική Θ.λειτουργία στο ύπαιθρο (μόνο το ιερό της εκκλησίας είχε απομεινάρια στέγης )

Ενας από τους βοσκούς της περιοχής είχε τάμα , κάθε χρόνο να ΄΄βάζει ΄΄ 2 αρνιά για τους χωριανούς που θα ερχόταν στην χάρη της. και τα έψηναν ΄΄αντικρυστά΄΄ η φωτιά στο κέντρο και το αρνί κομμένο στα  4 ψηνόταν από την πύρα της φωτιάς....

Η φωτογραφία είναι πάλι από πανηγύρι στο χωριό μου αλλά πιο σύγχρονη ....οι ψησταριές γίναν μεταλλικές.....

έβαζε και κάθε νοικοκυρά ότι είχε φέρει και στρωνόταν το τραπέζι... το κρασί  άφθονο και αμέσως μετά άρχιζε το τραγούδι ή λύρα....και πιάναμε τον χορό.

Εκείνη την ημέρα πρωτοκάπνισα..... 19 χρονών.

Μόλις ο ήλιος άρχιζε την κατηφόρα, τα μαζεύαμε και κατηφορίζαμε.
Το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ με τίποτα.....
το στομάχι μου ήταν σαν θάλασσα με 10 μποφορ....
το κεφάλι μου γύριζε ......
μια με ελουζε κρύος ιδρώτας μια έσκαγα.....
να πονάει η κοιλιά μου....
να μη τα πολυλογώ....μια βραδιά εφιαλτική.
Λόγοι υπήρχαν πολλοί φυσικά.....η κούραση, το κρασί ,η πεζοπορία, ή ζέστη, ίσως και μια ηλίαση...
όμως εγώ τα απέδωσα όλα στο ένα και μοναδικό τσιγάρο που έκανα εκείνη την ημέρα που φυσικά δεν ήξερα και να καπνίσω...

Αυτό ήταν.... δεν ξανάβαλα τσιγάρο ποτέ στο στόμα μου.

Να είστε καλά.