Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2015


 Η φίλη μου Claire  έγραψε στον τοίχο της κάτι που το βρήκα όμορφο και το αντιγράφω στα ελληνικά.







Η ευτυχία είναι επιλογή όχι αποτέλεσμα

Τίποτα δεν θα σε κάνει ευτυχισμένο αν δεν επιλέξεις να είσαι

Κανένας δεν θα σε κάνει ευτυχισμένο αν δεν αποφασίσεις να είσαι

Η ευτυχία σου δεν έρχεται σε σένα

Μπορεί μόνο να ξεκινήσει από εσένα


Σας εύχομαι  Χρόνια Πολλά

Υγεία ευτυχία και αγάπη στο σπίτι σας 

Χαρά και γαλήνη στις καρδιές σας

και το 2016 να είναι μια ωραία χρονιά για όλους





Στο γράμμα που έστειλα στον Αγ.Βασίλη του υπενθύμισα τι θέλω να μου φέρει για το 2016.............



Να είστε όλοι καλά αγαπημένοι φίλοι.

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2015

Δεν είμαι ετοιμόλογη. Στην πραγματικότητα δεν βρίσκω λόγια για να απαντήσω αμέσως σε κάποια λεκτική πρόκληση. Θαυμάζω τους ανθρώπους που στα πλαίσια της ευγένειας μπορούν να σφάξουν κάποιον με το βαμβάκι.  Αυτό μέχρι προχθές. Οχι ότι έγινα ξαφνικά ετοιμόλογη και το πιο πιθανόν αυτό να μη επαναλειφθεί αλλά για πρώτη φορά στην ζωή μου απάντησα σε κάποιον που με προσέβαλε.

Είχα βγάλει τον Οδυσσέα την απογευματινή του βόλτα. Στην επιστροφή περνάμε μπροστά από ένα δημοτικό που εκείνη την ώρα γονείς και παπούδες περιμένουν τα παιδιά να σχολάσουν απο το ολοήμερο.

Κρατάω ένα ραβδί από κολορίζι ελιάς (απέθαντο ξύλο, ούτε το σαράκι δεν το πιάνει) για τον φόβο των αδέσποτων που κυκλοφορούν.
Οπως πέρασα μπροστά απο το σχολείο κατά λάθος το ραβδί μου κτυπάει εναν κύριο ηλικιωμένο.
 Εγώ: συγνώμη .
Αυτός που με πλησιάζει σε απόσταση αναπνοής και δυνατά αλλά με αργή φωνή: από τότε που βγήκε το συγνώμη λιγόστεψε το χέσιμο.
Εγώ : θέλετε να σας χέσω;;; δεν έχω κανένα πρόβλημα
Σε αυτό το σημείο μένει τελειως άναυδος.
Εγώ: είστε ανάγωγος και αναιδής αλλά είστε και άτυχος. Το εγγόνι που σίγουρα περιμένετε έχασε ένα μαθημα ήθους και καλής συμπεριφοράς απο τον παππού του.
Αυτός : αντε μωρή σκυλλού.
Εγώ:  άντε να χαθείς ηλίθιε !
και απομακρύνθηκα με τον οδυσσούλη μου.

Να σας πώ ευχαριστήθηκα το ήλιθιε που του είπα και το ότι αυτό το περιστατικό έγινε παρουσία και αλλων.


Και για να έχουμε μια καλυτερη ανάμνηση απότην ανάρτηση αυτή η προτελευταια κουβέρτα του καλοκαιριού.

Να είστε όλοι καλά. 

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2015

Καλημέρα......... 
Πίνω έναν καφέ την ημέρα. Μόνον έναν και τέρμα. Παραβιάζω τον κανόνα αυτόν μόνο Μ.Σάββατο και παραμονή πρωτοχρονιάς διότι μια αγάπη με τον ύπνο την έχω (διάβαζε με τις κότες.)

Ετσι όταν κάθε πρωί αξημερωτα βγάζω τον οδυσσουλη βόλτα εκεί γύρω στις 5.30 το πρωί βρέξει χιονίσει ή σκέψη του καφέ που θα κάνω στον γυρισμό στα αλήθεια μου δίνει  δύναμη να περπατάω και να χασμουριέμαι.


Πριν μερικές μέρες στο τέλος της διαδρομής που κάνουμε κάθε πρωί βρήκα μια μεγαααααλη γλάστρα πήλινη ,σπασμένη και με τα κομμάτια που είχαν σπάσει μέσα . Βαριά πολύ. 
Δεν το σκέφτηκα ούτε μια στιγμή. Με το ένα χέρι τον Οδυσσέα και με το άλλο την γλάστρα και μια μαγκούρα που παίρνω μαζί μου.

Ομολογώ ότι τράβηξα ζόρι μέχρι να φτάσω σπίτι... 
Μόλις φθάσαμε έπρεπε να μπούμε (να μπώ μάλλον) αθόρυβα και με την ελπίδα ο άντρας μου να είναι στο μπάνιο διότι θά είχα μια μουρμούρα για τα πράγματα που μαζεύω.
Ευτυχώς την γλύτωσα.
Ενας μεγλύτερος απο το συνηθισμένο καφές με ξεκούρασε.
Την μετέφερα στο σπίτι της μητέρας μου και ιδού  η μεταμορφωση της.

Τα κακτάκια πιάσανε, αρχίζουν και μεγαλωνουν. 
Τέλος καλό όλα καλά.
Να είστε όλοι καλά.

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

Καλημέρα και καλό φθινόπωρο που επιτέλους μπήκε....



Πριν 2 χρόνια και...στην γιορτή της σεν είχα γνωρίσει τηνΡάνια και στην συζήτηση που κάναμε ήρθε η κουβέντα για το πως ενώνουμε τα νήματα όσο το δυνατόν πιο όμορφα (χωρίς κόμπους). 
Τότε της μίλησα για τον ρώσσικο τρόπο αλλά επειδή δεν είχα νήμα μαζί μου δεν μπόρεσα να της τον εξηγήσω . 
Σήμερα λοιπόν δείχνω την εικόνα από όπου έμαθα να ενώνω και τα πιο μικρά κομμάτι νήματος χωρίς να φαίνεται τίποτα.

Εδώ 2 απο τα κουβάρια που έχω δημιουργήσει με τον τρόπο αυτόν

το ένωμα .....σαν να συνεχίζεται το ένα νήμα μετά το αλλο....

και μερικά απο τα μοτίφ που έχω αρχίσει και πλέκω.
Τα πιο απλά μοτίφ διότι αφενός το χρώμα και οι εναλλαγές του είναι που έχουν σημασία και αφετέρου αν έπλεκα οποιοδήποτε σχέδιο το πιο πιθανόν να μη φαινόταν καθόλου.

εδω σας δείχνω απο κοντά τα μοτιφ για να δείτε ότι η ένωση πραγματικά δεν ξεχωρίζει καθόλου.....το τμήμα της ένωσης είναι 2 ποδαράκια που δεν ΄΄φαίνονται ΄΄ μέσα στο σύνολο.


Αυτή είναι η πρώτη από τις 5 πολυθρόνες που αποφάσισα να αλλάξω ....Βρίσκεται στο εργαστήριο μου στο σπίτι της μητέρας μου δίπλα στον αργαλειό. Το κάλυμα που την έντυσα είναι οι λωρίδες που έπλεξε μέχρι λίγο πριν το τελευταίο της ταξίδι.
Να είστε όλοι καλά.

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2015

Καλημέρα,όμορφο και ήρεμο σ/κ να έχουμε .....



Αξιοποιώντας τις μικρές ποσότητες νημάτων έκανα την κουβέρτα αυτή που δεν ήταν δύσκολη λόγω του συνειδητά μεγάλου μεγέθους των μοτιφ.



Και η ένωση της με το βελονάκι πανεύκολη.
Πως σας φαίνεται;;;;

Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015

Αυτό το καλοκαίρι ευχαριστήθηκα  το πλέξιμο. Κάτι που στην Αθήνα γίνεται ΄΄κλεφτά΄΄ μετά τις δουλειές στο χωριό ήταν η καθημερινότητα μου.
 Ξύπνημα, βόλτα τον Οδυσσέα, τάισμα(τον Οδυσσέα,  τα γατόνια και μερικά αδεσποτούλια) πρωινό με πλέξιμο, θάλασσα, πλέξιμο ,μεσημεριανό,υπνος,πλέξιμο μέχρι το βραδυ.

Καί δεν το χόρτασα!! στην απογευματινή μου γωνιά....

δίπλα στην δενδρομολόχα που φύτρωσε μετά από 3 χρόνια από την σπορά της (αργεί πολύ να φυτρώσει) τα μοτιφάκια ενώθηκαν

και έγιναν κουβέρτα, πολύχρωμη που φέρνει την άνοιξη όταν στρώνεται στο κρεββάτι....


Και το βραδάκι εκτός από τον Οδυσσέα είχα κι άλλη παρέα . Δίπλα στις φτέρες κοντά σε ενα μπεκ απο το αυτόματο πότισμα έχω βάλει 2 πήλινα βαθειά πιάτα που γεμίζουν νερό και έρχονται οι γατούλες και πίνουν ακόμα κι οταν λείπουμε.




Αυτό το ΄΄μάθανε ΄΄και 3 βατράχια που κάνανε τον κήπο σπίτι τους.  Κάθε βράδυ βγαίνανε πάνω στην μικρή βεράντα και παίζανε  (1 μεγάλο και 2 μικρά ) .Δυστυχώς σαν μοντέλα ήταν ακατάδεχτα και δεν μπόρεσα να τα φωτογραφήσω.
Καλή εβδομάδα να έχουμε.

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2015

Καλημέρα......καλό και δημιουργικό φθινόπωρο να έχουμε....



Πρόβα τζενεράλε;;;;; 
crash test ????
όπως και να το πεις το πέρασα με επιτυχία. Φέτος για πρώτη φορά οι διακοπές μου κράτησαν τόσο πολύ. 2 μήνες παρά κάτι έμεινα στο χωριό και μόνο για 15 μέρες μαζί με τον άντρα μου όταν πήρε την καλοκαιρινή άδεια του. Τις υπόλοιπες μέρες παρέα με τον Οδυσσέα τις γατούλες και τα πλεκτά μου.

Είχα κάποιες αμφιβολίες στην αρχή αν θα μπορούσα να μείνω τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα αλλά ήταν υπέροχα . Από του χρόνου πρώτα ο Θεός  ελπίζω να έρχομαι στην Αθήνα για επίσκεψη.

Η απογευματινή γωνιά μου για πλέξιμο......

Λιτό αλλά νόστιμο πρωϊνό με αγγουράκι και παξιμαδια.....

Τα λουλούδια μου που φέτος τα απέλαυσα....

Εννοείται πως αποξήρανα κολοκυθάκια, αρωματικά φυτά....

για πρώτη φορά δοκίμασα και ντομάτες λιαστές.....

έφτιαξα ριγανέλαιο και λάδι δενδρολίβανου, αυτό το τελευταίο το δοκίμασα ήδη από το χωριό και η διαφορά που είδα στα μαλλιά μου είναι μεγάλη. Μια φορά την εβδομάδα πριν το λούσιμο με ελαφρό μασάζ στις ρίζες και το αφήνουμε όσο πιο πολύ μπορούμε.

Και το πιο μικρό και γρήγορο πλεκτό που έκανα....τις κουβέρτες σε άλλη ανάρτηση.
Καλώς σας βρήκα.

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015

Καλημέρα και καλή εβδομάδα να έχουμε.....



Σήμερα είναι η πρώτη μέρα μετά από έναν κουραστικό μήνα που αισθάνομαι ότι μπαίνω πάλι στους γνώριμους ρυθμούς μου.

Η σημερινή ανάρτηση ειναι αφιερωμένη στην Ράνια . Της είχα υποσχεθεί κουβέρτες με βελόνες.... Ολες που εμφανίζονται παρακάτω τις βρήκα εδω...(πηγαίνεις patterns  και επιλέγεις free.)

Μεγάλη ποικιλία φυσικά μπορείς να βρείς και στο Raverly.


Ενδεικτικά σου δίνω μερικές σελίδες από την πιο πάνω διεύθυνση με κουβέρτες.....δεν είχα αντοχή να τις ανοίξω όλες (ούτε ξέρω πόσες είναι ακόμα ).. 21 - 23 -40 -53 -80 -108 -109 - 110 -129 -133 -138 -139 -148 -149 -152 -160.

Ελπίζω να σε βοήθησα......








Να είστε όλοι καλά.

Τετάρτη 13 Μαΐου 2015

Καλημέρααααααααααα
Γύρισα από το χωριό και λογικά δεν θα έπρεπε να είμαι χαρούμενη….τελείωσα όμως τις δουλειές που έπρεπε να κάνω ,ξέστρωσα τα χειμωνιάτικα καθάρισα και μου έμεινε και λίγος χρόνος για μένα.

Ο λόγος που κατέβηκα ήταν να κάνω την δήλωση για τις επιδοτήσεις.  Κάθε χρόνο τα ίδια.
Η  διαδικασία απλή (αν σε είχαν ενημερώσει)
Σηκώνεσαι αξημέρωτα (εγώ σηκώθηκα 5παρά το πρωί),πηγαίνεις στα γραφεία της ένωσης, γράφεσαι σε ένα χαρτί που κυκλοφορεί από χέρι σε χέρι και από αυτοκίνητο σε αυτοκίνητο για να έχεις σειρά προτεραιότητας, και αν είσαι τυχερός και το χωριό σου είναι κοντά ξαναγυρίζεις ,αλλιώς μένεις εκεί στο ύπαιθρο και περιμένεις μέχρι τις 8 το πρωί που ανοίγουν τα γραφεία και μοιράζονται τα νούμερα με βάση εκείνο το χαρτί .
Καί έβλεπες παπούδες και γιαγιάδες να περιμένουν στο πρωινό αγιάζι ,γιατί το κρύο το έκανε εκείνη την ώρα.

Να μη πολυλογώ μπήκα στις 9.30 και ενώ τα είχα όλα τα δικαιολογητικά πάλι έκανα 20 λεπτά για να τελειώσω.Τα νέα παιδιά που κάθονταν στους υπολογιστές ήταν όλα ευγενέστατα και με απέραντη υπομονή. Από φέτος έπρεπε να βρούμε στους χάρτες της google τα κτήματα και να  ταυτοποιήσουμε τις συντεταγμένες.
Και εδώ αρχίζει  το πανηγύρι.  
 Οση ώρα περίμενα την εκτύπωση παρακολουθούσα το δίπλα τραπέζι με έναν γεράκο γύρω στα 80. Η κοπέλα του έδειχνε στον χάρτη τις ελιές ….
Και αυτές δικές μου είναι  έλεγε.
Δεν γίνεται κύριε ….αυτό είναι το ρέμα….
Δεν ξέρω τιποτα ….εδω είναι ελιές και είναι δικές μου.
Είναι το ρέμα του χωριού κύριε,ξαναέλεγε η κοπέλα….. τίποτα ο παππούς  ανένδοτος ….οι ελιές μου είναι.

Και αυτό γινόταν με όλους του ηλικιωμένους που δεν μπορούσαν να ΄΄διαβάσουν΄΄ τους χάρτες. Και φυσικά δεν επιτρεπόταν η δήλωση να γίνει από άλλο άτομο πλήν του ιδιοκτήτου ασχέτως ηλικίας.
Ελλάς το μεγαλείο σου.

Από τις πιο  εύκολες κουβέρτες που έχω πλέξει είναι αυτή στην φωτογραφία. Στο ένωμα η μόνη δυσκολία που συνάντησα είναι το βάρος της από ένα σημείο και μετά και το ότι την ένωσα πέρισυ το καλοκαίρι  και ΄΄κάηκα΄΄!

Να είστε όλοι καλά.



Τρίτη 5 Μαΐου 2015

Καλημέρα…

Σήμερα κλείνουν 10 χρόνια που έχουμε τον Οδυσσούλη όπως τον φωνάζουμε.

Σαν σήμερα πήγαμε στην φιλοζωική στο κορωπί και τον πήραμε.
Περιμέναμε να του κόψουν τα ράμματα ,του περιποιήθηκαν το τραύμα ,μας έδωσαν οδηγίες και από τότε ζούμε μαζί την απόλυτη αγάπη.

Η αδελφή μου είχε φύγει στην αρχή του χρόνου.

Ο πόνος για όλους μας μεγάλος.

Ετσι όταν ο γιός μου είδε σε ένα περιοδικό την αγγελία για την υιοθέτηση του ( αλλιώς θα του έκαναν ευθανασία) κανένας δεν σκέφτηκε τον εαυτό του.

Η μητέρα μου συμφώνησε για να μη πληγωθούν κι άλλο τα παιδιά, εγώ για τον ίδιο λόγο και ο άντρας μου είδε λίγο πιο μακριά και είπε ότι θα έκανε καλό στην μητέρα μου.

Ετσι κι έγινε. Το πρώτο σοκ για μένα ήταν το μέγεθος του.
Αν και κουτάβι μου φάνηκε τεράστιος διότι στην φωτογραφία που συνόδευε την αγγελία με φωτοσοπ τον είχαν αισθητά μικρύνει.

Τον πήραμε αγκαλιά (μέχρι να συνηθίσει ότι  πλέον είχε 3 πόδια) τον βάλαμε στο αυτοκίνητο και ήρθαμε σπίτι.

Αυτό που αν και έχουν περάσει 10 χρόνια θυμάμαι ακόμη έντονα από εκείνη την μέρα είναι η στάση του στο αυτοκίνητο.

Στο πίσω κάθισμα δεν μας έριξε ούτε μια ματιά τόσο σε εμένα όσο και στην κόρη μου που καθόταν δίπλα του.
Σαν να μην υπήρχαμε εκείνη την στιγμή.

Στο σπίτι ή μητέρα μου τον περίμενε στην πόρτα με λίγη ζάχαρη (για να είναι γλυκός) και ένα κομμάτι ψωμί (διότι το σκυλί που τρώει ψωμί  χέρι σου δεν σε δαγκάνει ποτέ.)

Επι 4 μήνες δεν βγήκε από το σπίτι. Κάθε φορά που το προσπαθούσαμε έμπαινε κάτω από το τραπέζι και δεν έβγαινε.
Το πιο πιθανό είναι ότι φοβόταν την εγκατάλειψη.

Χάρη στον Οδυσσέα η μητέρα μου μείωσε το κλάμα.
Κάθε φορά που άρχιζε να κλαίει ο Οδυσσούλης ξάπλωνε μπροστά της και με το μπροστινό του πόδι σκέπαζε τα μάτια του. Δεν ήθελε να την βλέπει να κλαίει.

10 ολόκληρα χρόνια βιώνουμε την αγάπη που ένα σκυλί μπορεί να δώσει. Απόλυτη ,ολοκληρωτική ,χωρίς όρους και χωρίς όρια.

Ο κούταβος που ήρθε να μείνει μαζί μας τον Αυγουστο κλείνει τα 11. Είναι ο γεράκος μας όπως τον αποκαλώ καμιά φορά.

Ξέρω ότι κάποια στιγμή θα μας φύγει. Ελπίζω να αργήσει αυτή η στιγμή και να απολαμβάνουμε την αγάπη του για πολλά χρόνια ακόμα.

Συνειδητοποιώ  ότι αν για μας  ο οδυσσέας είναι μέρος της ζωής μας ,για τον ίδιο είμαστε όλη του η ζωή.

Οδυσσούλη το κούνημα της ουράς σου κάνει τις μέρες πιο όμορφες.

Σε ευχαριστούμε για την αγάπη που μας έδωσες και μας δίνεις.

Παρασκευή 1 Μαΐου 2015

Καλό   μήνα....Χαρούμενη Πρωτομαγιά  !!!






Δευτέρα 20 Απριλίου 2015

Καλημέρα και καλή εβδομάδα.

Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε πήρα μέρος στην γιορτή της Αυτάρκειας που διοργάνωσε ο Δήμος  Ηλιούπολης.

Μια πολύ όμορφή γιορτή που περιελάμβανε εργαστήρια ,ομιλίες ,προβολές ,συζητήσεις.
Η ομάδα της ΣΕΝ είχε έναν όμορφο χώρο με τραπέζια κάτω από πεύκα για να δείξει στο κοινό διάφορες τεχνικές  (αργαλειό παραδοσιακό, αργαλειό τελάρο,felt,φυσικές βαφές και μακραμέ)

Αυτό το τελευταίο το είχα αναλάβει εγώ. Οι ΄΄μαθητές ΄΄ μου ήταν από ολες τις ηλικίες και μου άρεσε πολύ το ενδιαφέρον που δείχνουν κυρίως οι νεοι για να μάθουν να δουλεύουν με τα χέρια διάφορα υλικά.

Και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στο μακραμέ που τα αντικείμενα που φτιάχνεις είναι διακοσμητικά τα περισσότερα ,αναφέρομαι κυρίως στο ενδιαφέρον που έδειξαν τα μικρά παιδιά για τον παραδοσιακό αργαλειό.

Ισως είναι καιρός κάποιοι υπεύθυνοι να αρχίσουν να σκέφτονται να εντάξουν το μάθημα της υφαντικής στα σχολεία όπως γίνεται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.

Το μεσημέρι φάγαμε ένα πολύ γευστικό χορτοφαγικό πιάτο (ίδιο για όλους) με ρύζι ,πλιγούρι και δροσερή πολύχρωμη σαλάτα σερβιρισμένο σε κανονικά πιάτα και με μεταλλικά πηρούνια ,εφαρμογή της οικολογικής συνείδησης (όχι πλαστικά!!)

Δυστυχώς μετά το τέλος των σεμιναρίων που κάναμε όλες οι συμμαθήτριες που πήραμε μέρος είμασταν πολύ κουρασμένες για να παρακολουθήσουμε τις υπόλοιπες εκδηλώσεις.

Η καλαθοπλεκτική που την παρουσίαζε μια μοναχή (Γιαπωνέζα) ήταν το σεμινάριο που είχε τον περισσότερο κόσμο διότι όλοι έφευγαν με ένα καλαθάκι πλεγμένο με τα χέρια τους.

Θέλω να τονίσω ότι η διοργάνωση ήταν άψογη και οι άνθρωποι του δήμου που είχαν αναλάβει το έργο αυτό έδειχναν το ενδιαφέρον τους συνέχεια.
Ειλικρινά τους αξίζουν συγχαρητήρια.

Εδώ σας δείχνω το τραπέζι που είχα με απλωμένα μερικά από τα έργα μου. Εκτός από το μακραμέ έδειχνα και βελονάκι.