Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Σήμερα αργά το βράδυ ή μάλλον καλύτερα νωρίς το πρωί αύριο έρχεται ή κόρη μου....
το πάσχα είχε έρθει και μετά ας είναι καλά το skype....
οπότε καταλαβαίνετε.....μέχρι και ψωμί ζύμωσα....έκανα σπανακόπιτα.....διπλή κρέμα ψυγείου (ακόμα κρατάνε οι ζέστες..)
ετοίμασα το φαγητό που ζήτησε , ετοίμασα το δωμάτιο της και τώρα αν και είμαι πτώμα πρέπει να μείνω ξάγρυπνη για να πάω να την πάρω.....
αλλά μη με ακούτε που ψιλογκρινιάζω.....
πετάω απο την χαρά μου......
Θα τα πούμε σε μια εβδομάδα περίπου....
Να είστε όλοι καλά..

Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

Μια και σας έδειξα τα καλάθια που βάζω τα νήματα ,ας σας δείξω κι αυτό που έκανα το καλοκαίρι στο χωριό.
Αυτό το καλάθι , ταλαιπωρημένο, με σύρματα σκουριασμένα ,ο άντρας μου το είχε για κάψιμο.....μέχρι που έπεσε το μάτι μου επάνω του και ξεκίνησε ο ψιλοκαυγάς.....

Τι το θέλεις;;;; τόσα καλάθια έχεις....αυτό σου λείπει;;;
το μυστικό είναι να χαμογελάς και να μην απαντας....
το έπλυνα, του έβγαλα τα σύρματα και μάζεψα ότι παλιό και ΄΄αχρηστο νήμα είχα και ξεκίνησα.....

Κύκλοι  πολλοί κύκλοι χωρίς να με ενδιαφέρει αν θα κάνει ΄΄κοιλιά΄΄ το πλεκτό, παίρνοντας ότι χρώμα είχα ...κάποια στιγμή τελείωσε.

του φόρεσα το ΄΄ φορεματάκι του...

και το χάζεψα .... άδειο

και γεμάτο......

μαζί κι ο άντρας μου...... που τελικά του άρεσε το αποτέλεσμα.
να είστε όλοι καλά.

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΟΥ!!!!!!!!
 αλλά επειδή δεν το έχω αρκούμαι στα καλάθια μου (που είναι κασπώ ντυμένα με ναυλον για να μη μπερδεύονται τα κουβαρια)

 δίπλα στην πολυθρόνα μου ,με ενα τραπεζάκι φορτωμένο με σχεδια ( δεν καλοφαίνεται..)
 και πλέκω τα πατάκια μου.....αυτή είναι η καινούρια μου τρέλλα...









σας αρέσουν;;;;

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Στην προηγούμενη ανάρτηση μίλησα για το πολυκόμπι  που μάζεψα και ήδη αποξηραίνω.
Πρόκειται για ένα πανάρχαιο φυτό, που οι ιδιότητες του ήταν γνωστές από την αρχαιότητα. (πάντα απορώ πως οι ΄΄ παλιοί ΄΄ ήξεραν τόσα πολλά για τα βότανα, την στιγμή που πολλές από τις ιδιότητες των βοτάνων γίνονται γνωστές μετά από έρευνες ,κάτι που δεν υπήρχε η δυνατότητα να γίνει παλιά.)
Φυτρώνει σε υγρές κυρίως περιοχές-λαγκαδιές , ρέματα- και ή αίσθηση που έχεις όταν βρεθείς σε συστάδα πολυκόμπι είναι ότι βρίσκεσαι στην ζουγκλα.
Φτάνει τα 60 εκατοστά σε ύψος και όπως ή φτέρη, δεν βγάζει λουλούδια αλλά καρπούς και έτσι πολλαπλασιάζεται.
Πρόκειται για ένα φυτό κυριολεκτικά αποθήκη μετάλλων.
Αυτό που το κάνει ξεχωριστό είναι ότι περιέχει σε μεγάλες ποσότητες διοξείδιο του πυριτίου ,που βοηθάει στην απορρόφηση του ασβεστίου -χωρίς αυτό δεν γίνεται- και επίσης εμποδίζει την εναπόθεση λιπιδίων στις αρτηρίες.
Που σημαίνει ότι ακόμα κι ένα κιλό γραβιέρα να τρώμε -το τυρί με μεγάλη περιεκτικότητα σε ασβέστιο- αν δεν υπάρχει το διοξείδιο του πυριτίου στον οργανισμό μας δεν γίνεται σχεδόν καθόλου απορρόφηση του ασβεστίου.
Άσε που επειδή εμποδίζει την εναπόθεση λιπιδίων στις αρτηρίες μπορούμε να απολαμβάνουμε και τα παϊδάκια μας χωρίς τύψεις.
Επίσης λέγεται ότι 1-2 φλυτζάνια τσάι την ημέρα ανακουφίζουν από τους πόνους των ρευματισμών της ποδάγρας και των αρθριτικών.
Μόλις ξεραθεί και αρχίσω να το πίνω θα σας ενημερώσω αν μειωθούν οι πόνοι των ποδιών μου.
Εδώ http://botanologia.blogspot.gr/2012/04/blog-post_10.html θα βρείτε πολλές πληροφορίες για το πολυκόμπι.
Εγώ το μάζεψα για να το χρησιμοποιήσω σαν τσάι .καινούριες έρευνες εστιάζονται στην συμμετοχή του στην πρόληψη της οστεοπόρωσης ,που είναι πολύ σημαντικό για τις γυναίκες.
Να είστε όλοι καλά

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013

Γειά σας.....
δεν ήμουν εδώ..... ήμουν στον παράδεισο......
και τώρα προσπαθώ να προσαρμοστώ πάλι.....
με λιμνουλες

ροδιές

κυδωνιές

αχλαδιες

μηλιές

καρυδιές

αρωματικες λεβάντες

νοστιμότατα βατομουρα

αυτη η εικονα δεν χρειαζεται λεζάντα....μιλάει απο μόνη της

αλθαια ή δενδρομολόχα....ένα καταπληκτικό βαφικό λουλούδι

παρέα με την Αρτεμη

και τον Φοίβο

αυτό είναι πολυκόμπι  ή εκουιζετουμ
για το πολυκόμπι θα σας μιλήσω σε μια άλλη ανάρτηση. 
είναι ένα καταπληκτικό φυτό....
να είστε όλοι καλά.......

Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013

Καλό φθινόπωρο...........
δύσκολο το καλοκαίρι ,ελπίζω στην γλυκύτητα του φθινοπώρου για να μπούνε τα πράγματα σιγά σιγά στον δρόμο της καθημερινότητας.
η μητέρα μου μια βδομάδα αργότερα από την τελευταία φορά που μπήκα εδώ αντάμωσε για πάντα με την αδελφή μου και με τους αγαπημένους της.
το τέλος ήταν ανώδυνο και ειρηνικό, όπως λέει και ή ευχή της εκκλησίας .
η τελευταίες της λέξεις ήταν ....την ευχή μου να έχετε.....
αυτή την φράση την έλεγε κάθε φορά που άνοιγε τα μάτια της και μας έβλεπε.
η αίσθηση της απουσίας  της μεγάλη και μεγαλώνει κάθε μέρα.
και η αίσθηση της μοναξιάς επίσης, έφυγε ο τελευταίος άνθρωπος που μπορούσα να μιλήσω για τις αναμνήσεις μου.
μεγάλωσα.....