Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

το μικρό μου περιβόλι

Σας εχω πεί πόσο πολυ λαχταρώ ενα περιβόλι, εναν λαχανόκηπο.
Αντί ομως να περιμένω μέχρι να πάρει σύνταξη ο αντρας μου και να κατέβουμε στο χωριό , εφτιαξα εναν μικρό λαχανόκηπο στο μπαλκόνι.
Αυτά ειναι τα μαρούλια μου. Ξέρω τα έχω φυτέψει σχετικά κοντά. Δεν γινόταν ομως αλλοιώς, ηταν κάμποσα και επρεπε να τα φυτέψω. Και να σκεφτείτε δεν ειναι μονο αυτή η γλάστρα. Ειναι αλλες τρείς και μερικά που περίσεψαν τα φύτεψα σε αλλες μαζί με τα λουλούδια.
Δεν θα περιμένω να γίνουν μαρουλομάνες ....μόλις μεγαλώσουν λίγο θα κόβω κι απο ενα, κι εν τω μεταξύ θα μεγαλώνουν.
Αυτά ειναι τα κρεμμύδια μου. Φυτεύω κάθε χρόνο, κι εχω πάντα φρέσκο για την σαλάτα.
Θα φτιάξω μια αλλη γλάστρα σε μερικές μέρες ώστε να μεγαλώνουν σταδιακά.
Συνήθως έχω φρέσκα κρεμμύδια μέχρι και τό πάσχα.

Και μια γλάστα με αλόη βέρα. Ενα φυτό δώρο της φύσης στον άνθρωπο. Δώρο ανεκτίμητο.
Οι χρήσεις της πάμπολλες. Αν και μοιάζει με κάκτο ανήκει στα κρινοειδή, στην ίδια κατηγορία με τα κρεμύδια και τα σκόρδα. Την έχω χρησιμοποιήσει σε έγκαυμα. Παίρνω ενα φύλλο , το ξεφλουδίζω και στίβω την σάρκα του, που δίνει ενα υγρό σάν τζέλ. Αυτο απλώνω πάνω στο έγκαυμα με άριστα αποτελέσματα.
Τώρα τον χειμώνα φτιάχνω κι ενα είδος λιπάσματος με τις φλούδες απο τα μήλα και τις πατάτες. Επειδή όμως ειναι λίγο αντιαισθητικό το θέαμα, να σαπίζουν μέσα στις γλάστρες, τις πολτοποιώ στο μπλέντερ, και τον πολτό αυτό τον βάζω στην ρίζα του φυτού.
Μετά απο δύο μέρες δεν ξεχωρίζει απο το χώμα.

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

Ανακύκλωση.....

Σήμερα, μαζεύοντας τις παλιες εφημερίδες για ανακύκλωση, βρήκα σε μια σακούλα κάμποσα cd, που υπάρχουν ένθετα σε περιοδικά, και τα οποία δεν με ενδιέφεραν καθόλου.
Σκέφτηκα πριν τα πετάξω μήπως μπορώ να τα αξιοποιήσω.
Δοκιμαστικά έβαλα ενα σ΄ενα ταψάκι και το έβαλα στον φούρνο..
Λοιπόν λειώνουν εύκολα.... φορώντας γάντια φούρνου τα πιάνεις και τους δίνεις σχήμα, το οποίο αν δε σου αρέσει μπορεις να το αλλαξεις απλά ξαναβάζοντας στο φούρνο.
Για πρώτη φορά εφτιαξα μερικές βάσεις για κεράκια ρεσώ..... και επεται συνέχεια.



Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

κατασκευές με τσόχα

Αυτές τις ημέρες , ετσι δεν ξέρω πως μου ήρθε, ξανάπιασα το felting.
Ετσι εφτιαξα αυτο το σουβερ, για τον αντρα μου, να μη λέει οτι μόνο για μένα φτιάχνω .....
αυτο το μικρό καδράκι με καλοκαιρινό θέμα
μικρά διακοσμητικά ....που δέν εχω αποφασίσει ακόμα τι να τα κάνω
και δύο τριαντάφυλα , που σκέφτομαι να τα κάνω καρφίτσα.
εφτιαξα κι ενα σουβέρ για τον γιό μου, με τον παο....αλλα δέν βγήκε στην φωτο.

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

Γιατρικό για τον βήχα

Ο ερωτας ο παράς και ο βήχας δεν κρύβονται......
Ο έρωτας δεν υπάρχει λόγος να κρύβεται, εκτός κι αν ειναι παράνομος.
Μας κάνει να λάμπουμε, να έχουμε καλή διάθεση άσε που νέες έρευνες λένε οτι δυναμώνει και το ανοσποιητικό σύστημα.....
Τον παρά, καλύτερα να τον κρύβουμε.....την σημερινή εποχή τουλάχιστον και αυτό φυσικά οσοι τον έχουν.
Τον βήχα, και να θέλουμε δεν μπορούμε να τον κρύψουμε. Μπορούμε ομως να τον κοψουμε.!
Τώρα, που τα κυδώνια ειναι στο φόρτε τους, πάρτε κάμποσα, και ψήστε τα, καντε τα κομπόστα ή γλυκό ή λικερ .....οτι θέλετε... μόνο μή πετάξετε τα κουκούτσια.
Στεγνώστε τα, σε μια χαρτοπετσέτα και φυλάξτε τα, σε ενα γυάλινο βαζάκι.
Αν σας πιάσει βήχας, βάλτε λίγα σ΄ενα μπρίκι που να παίρνει τουλάχιστον μια γεμάτη κούπα νερό και βράστε τα σε σιγανή φωτιά μέχρι να μείνει το ενα τέταρτο του υγρού.
Το οποίο θα εχει την μορφή και την υφή πηχτού σιροπιού αλλα ειναι τελείως αγευστο .
Μια γεμάτη κουταλιά σούπας 3 φορές την ημέρα, διώχνει τον βήχα..
Το εφαρμόζω απο όταν τα παιδιά μου ήταν μικρά . Τα κουκούτσια τα διατηρώ μέχρι τον επόμενο χρόνο , δεν παθαίνουν τίποτα.

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

Ο αγνωστος Χ

Πάντα με βασάνιζε αυτός ο άγνωστος Χ. Στο σχολείο οι δευτερoβάθμιες εξισώσεις ήταν βασανιστήριο. Μέχρι που έκανα τον μάντη για να βρώ αυτόν τον άγνωστο Χ και να έχω το σωστό αποτέλεσμα.
Αυτόν τον ..Χ τον συνάντησα και αργότερα στην ζωη μου, και ομολογουμένως δεν ηταν πάντα σωστές οι προβλέψεις μου, γιατί στην ζωή δεν μπορείς να κάνεις πάντα τον μάντη.
Μέχρι τώρα ..... Αυτός ο μήνας ήταν δύσκολος για μένα. Μέσα απο μαστογραφίες, και σκιές, που ομως δεν ψηλαφούνται, μέσα απο υπερήχους που δεν δείχνουν τίποτα κι ομως μου ζητούνται να τους επαναλάβω, μέσα απο καινούριες λέξεις οπως εντοπιστική και ψηφιακή μαστογραφία, μέσα απο ανερυθρίαστους γιατρούς που με στέλνουν για τριτη μαστογραφία -γιατι έχουν εμπιστοσύνη μόνο σε ενα συγκεκριμένο τσεκαπάδικο - και που φυσικά η πρώτη ερώτηση που σου κάνουν ειναι : ποιός γιατρός σας έστειλε σε μάς; μέσα απο το καλό τελικό αποτέλεσμα, έμαθα πολλά.
Εμαθα τα όρια μου και τις δυνάμεις μου, που το ομολογώ με εντυπωσίασαν.
Εμαθα οτι ο χρόνος δεν ειναι απειρος και οτι κάποια πράγματα που θέλουμε πολύ, πρέπει να τα κάνουμε.
Εμαθα οτι δεν πρέπει να αφηνόμαστε,
Ν και το λέω αυτό γιατι τις πρώτες δύσκολες στιγμές που δέν ηξερα τι μου γίνεται παράγγειλα αργαλειό και ξεκίνησα ολα τα μαθήματα στα οποία ειχα γραφτεί.
Αλλα έμαθα οτι τελικά ο αγνωστος Χ , μπορεί να δώσει απαντήσεις και λύσεις και βοήθεια, παραμένοντας άγνωστος.
Εσείς , οι αγνωστοι που σας γνωρίζω μέσα απο λέξεις με βοηθήσατε οσο δεν φαντάζεστε. Και οφείλω να πω ενα ευχαριστώ ιδιαιτέρως στην ειρήνη που διαβάζοντας τις αναρτήσεις της επαιρνα δύναμη.
Να ειστε ολοι καλά.

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

Ο δικός μου παράδεισος.

Οταν , κάποιες στιγμές λιγοψυχώ, όταν μαζεύονται σύννεφα στην ψυχή μου και χάνω το κουράγιο μου, οταν όλα μου φαίνονται μάταια και χωρίς σκοπό, ονειρεύομαι εναν δικό μου παράδεισο.
Δεν ειναι μεγάλος , δεν εχει τζακούζι , ουτε πολυτέλειες ....ειναι μικρός και απλός.
Ενας κήπος κι ενα μικρό περιβολάκι, οπου ονειρεύομαι, κρεμμυδάκια και μαιντανό και άνιθο και φασολάκια και μπαμιες και ...και... να μεγαλώνουν δίπλα δίπλα, με μόνη απαίτηση λίγο νερό και φώς.
Ονειρεύομαι να φυτεύω και να βλέπω τον σπόρο να βλαστάνει, να μεγαλώνει να δίνει καρπό.
Και αλήθεια οταν ανοίγω τα μάτια της ψυχής μου, οταν ξυπνάω ξανα στον κόσμο αυτό αισθάνομαι λίγο πιο αναλάφρη, με πιο πολυ κουράγιο να συνεχίσω.
Καί μέχρι να γίνει πραγματικότητα ο παράδεισος μου, πηγαίνω μέχρι το μπαλκόνι και κοιτάζω την πρώτη μου (τώρα υπάρχει και δεύτερη) μελιτζάνα μου να μεγαλώνει και να βάζει χρώμα, και τις πιπεριές μου να δίνουν καρπούς.
Ουφ, πήρα μια ανάσα.....