Καλημέρααααααααααα

Γύρισα από το χωριό και λογικά δεν θα έπρεπε να είμαι χαρούμενη….τελείωσα όμως τις δουλειές που έπρεπε να κάνω ,ξέστρωσα τα χειμωνιάτικα καθάρισα και μου έμεινε και λίγος χρόνος για μένα.

Ο λόγος που κατέβηκα ήταν να κάνω την δήλωση για τις επιδοτήσεις.  Κάθε χρόνο τα ίδια.

Η  διαδικασία απλή (αν σε είχαν ενημερώσει)

Σηκώνεσαι αξημέρωτα (εγώ σηκώθηκα 5παρά το πρωί),πηγαίνεις στα γραφεία της ένωσης, γράφεσαι σε ένα χαρτί που κυκλοφορεί από χέρι σε χέρι και από αυτοκίνητο σε αυτοκίνητο για να έχεις σειρά προτεραιότητας, και αν είσαι τυχερός και το χωριό σου είναι κοντά ξαναγυρίζεις ,αλλιώς μένεις εκεί στο ύπαιθρο και περιμένεις μέχρι τις 8 το πρωί που ανοίγουν τα γραφεία και μοιράζονται τα νούμερα με βάση εκείνο το χαρτί .

Καί έβλεπες παπούδες και γιαγιάδες να περιμένουν στο πρωινό αγιάζι ,γιατί το κρύο το έκανε εκείνη την ώρα.

Να μη πολυλογώ μπήκα στις 9.30 και ενώ τα είχα όλα τα δικαιολογητικά πάλι έκανα 20 λεπτά για να τελειώσω.Τα νέα παιδιά που κάθονταν στους υπολογιστές ήταν όλα ευγενέστατα και με απέραντη υπομονή. Από φέτος έπρεπε να βρούμε στους χάρτες της google τα κτήματα και να  ταυτοποιήσουμε τις συντεταγμένες.

Και εδώ αρχίζει  το πανηγύρι.  

 Οση ώρα περίμενα την εκτύπωση παρακολουθούσα το δίπλα τραπέζι με έναν γεράκο γύρω στα 80. Η κοπέλα του έδειχνε στον χάρτη τις ελιές ….

Και αυτές δικές μου είναι  έλεγε.

Δεν γίνεται κύριε ….αυτό είναι το ρέμα….

Δεν ξέρω τιποτα ….εδω είναι ελιές και είναι δικές μου.

Είναι το ρέμα του χωριού κύριε,ξαναέλεγε η κοπέλα….. τίποτα ο παππούς  ανένδοτος ….οι ελιές μου είναι.

Και αυτό γινόταν με όλους του ηλικιωμένους που δεν μπορούσαν να ΄΄διαβάσουν΄΄ τους χάρτες. Και φυσικά δεν επιτρεπόταν η δήλωση να γίνει από άλλο άτομο πλήν του ιδιοκτήτου ασχέτως ηλικίας.

Ελλάς το μεγαλείο σου.

Από τις πιο  εύκολες κουβέρτες που έχω πλέξει είναι αυτή στην φωτογραφία. Στο ένωμα η μόνη δυσκολία που συνάντησα είναι το βάρος της από ένα σημείο και μετά και το ότι την ένωσα πέρισυ το καλοκαίρι  και ΄΄κάηκα΄΄!

Να είστε όλοι καλά.