Καλημέρα…

Σήμερα κλείνουν 10 χρόνια που έχουμε τον Οδυσσούλη όπως τον φωνάζουμε.

Σαν σήμερα πήγαμε στην φιλοζωική στο κορωπί και τον πήραμε.

Περιμέναμε να του κόψουν τα ράμματα ,του περιποιήθηκαν το τραύμα ,μας έδωσαν οδηγίες και από τότε ζούμε μαζί την απόλυτη αγάπη.

Η αδελφή μου είχε φύγει στην αρχή του χρόνου.

Ο πόνος για όλους μας μεγάλος.

Ετσι όταν ο γιός μου είδε σε ένα περιοδικό την αγγελία για την υιοθέτηση του ( αλλιώς θα του έκαναν ευθανασία) κανένας δεν σκέφτηκε τον εαυτό του.

Η μητέρα μου συμφώνησε για να μη πληγωθούν κι άλλο τα παιδιά, εγώ για τον ίδιο λόγο και ο άντρας μου είδε λίγο πιο μακριά και είπε ότι θα έκανε καλό στην μητέρα μου.

Ετσι κι έγινε. Το πρώτο σοκ για μένα ήταν το μέγεθος του.

Αν και κουτάβι μου φάνηκε τεράστιος διότι στην φωτογραφία που συνόδευε την αγγελία με φωτοσοπ τον είχαν αισθητά μικρύνει.

Τον πήραμε αγκαλιά (μέχρι να συνηθίσει ότι  πλέον είχε 3 πόδια) τον βάλαμε στο αυτοκίνητο και ήρθαμε σπίτι.

Αυτό που αν και έχουν περάσει 10 χρόνια θυμάμαι ακόμη έντονα από εκείνη την μέρα είναι η στάση του στο αυτοκίνητο.

Στο πίσω κάθισμα δεν μας έριξε ούτε μια ματιά τόσο σε εμένα όσο και στην κόρη μου που καθόταν δίπλα του.

Σαν να μην υπήρχαμε εκείνη την στιγμή.

Στο σπίτι ή μητέρα μου τον περίμενε στην πόρτα με λίγη ζάχαρη (για να είναι γλυκός) και ένα κομμάτι ψωμί (διότι το σκυλί που τρώει ψωμί  χέρι σου δεν σε δαγκάνει ποτέ.)

Επι 4 μήνες δεν βγήκε από το σπίτι. Κάθε φορά που το προσπαθούσαμε έμπαινε κάτω από το τραπέζι και δεν έβγαινε.

Το πιο πιθανό είναι ότι φοβόταν την εγκατάλειψη.

Χάρη στον Οδυσσέα η μητέρα μου μείωσε το κλάμα.

Κάθε φορά που άρχιζε να κλαίει ο Οδυσσούλης ξάπλωνε μπροστά της και με το μπροστινό του πόδι σκέπαζε τα μάτια του. Δεν ήθελε να την βλέπει να κλαίει.

10 ολόκληρα χρόνια βιώνουμε την αγάπη που ένα σκυλί μπορεί να δώσει. Απόλυτη ,ολοκληρωτική ,χωρίς όρους και χωρίς όρια.

Ο κούταβος που ήρθε να μείνει μαζί μας τον Αυγουστο κλείνει τα 11. Είναι ο γεράκος μας όπως τον αποκαλώ καμιά φορά.

Ξέρω ότι κάποια στιγμή θα μας φύγει. Ελπίζω να αργήσει αυτή η στιγμή και να απολαμβάνουμε την αγάπη του για πολλά χρόνια ακόμα.

Συνειδητοποιώ  ότι αν για μας  ο οδυσσέας είναι μέρος της ζωής μας ,για τον ίδιο είμαστε όλη του η ζωή.

Οδυσσούλη το κούνημα της ουράς σου κάνει τις μέρες πιο όμορφες.

Σε ευχαριστούμε για την αγάπη που μας έδωσες και μας δίνεις.