η καρφίτσα της βασίλισσας

Ποιο παιδί σου αγαπάς πιο πολύ;;;; ρώτησαν κάποτε μια μάννα.
το ξενιτεμένο μέχρι να γυρίσει.....
το άρρωστο μέχρι να γίνει καλά.....

Χρόνια πολλά, Χριστός Ανέστη
ελπίζω οι κατανυκτικές μέρες της Μ. Εβδομάδας και οι χαρμόσυνες του Πάσχα να σας άφησαν όμορφες αναμνήσεις.


πόσο αργά κυλά ο καιρός όταν κανείς προσμένει  και κάθε όμορφη στιγμή πόσο γοργά διαβαίνει....

το έζησα όλη την σαρακοστή και πιο πολύ την μεγαλοβδομάδα που κάθε μέρα μου φαινόταν ατελείωτη ....περίμενα το μ.σάββατο για να υποδεχθώ την κόρη μου.
και το ξαναέζησα την επόμενη εβδομάδα που μέχρι να ξημερώσει νύχτωνε και η ώρα του αποχωρισμού έφτασε υπερβολικά γρήγορα.
είχα ετοιμάσει τα γλυκά που της αρέσουν (ροξάκια ,κολοκυθόπιτα γλυκειά και τσουρέκι).......
αν εξαιρέσουμε την μέρα της ανάστασης και την επόμενη που τρώγαμε τα καθιερωμένα, της μαγείρευα ότι φαγητό ήθελε ακούγοντας ταυτόχρονα την τρυφερή γκρίνια του γιού μου......ότι θέλει η κόρη σου κάνεις....
μαγείρεψε η γιαγιά και φάγαμε.....
βγήκε βόλτες με τον αδελφό της ,πήγαμε στο χωριό που το είχε αναζητήσει......
της έφτιαχνα κάθε πρωί τον ΄΄μαμαδίστικο΄΄ καφέ που της λείπει....
έπαιξε με τους αγαπημένους φίλους της, την φίτσα το τρελόγατο που κοιμόταν μαζί της  και με τον τρυφερό και υπομονετικό οδυσσέα τον σκυλουκο μας....
κι όμως.... χθές που γύριζα απο το αεροδρόμιο , σκεφτόμουν πόσα πράγματα ήθελα να κάνω και δεν έκανα και έβαζα τους υαλοκαθαριστήρες να δουλεύουν για να καθαρίσουν τα τζάμια του αυτοκινήτου.