Γεια σας φίλοι μου.

Απουσίασα κάμποσες μέρες απο την γειτονιά. Στην αρχή ήταν ο υπολογιστής.

Αρχαίος και αυτός σαν εμένα, τι επαθε δεν ξέρω, μόνο ανοιγε.... τίποτα αλλο.

Τον κοιταξε ο γιος μου οταν βρήκε ευκαιρία (λογω εξεταστικής) , τι του εκανε

δεν ξέρω αλλά λειτουργεί.

Μετα ήρθε το λουμπάγκο. Πόνοι αφορητοι, δεν έχουν περάσει ακόμη αλλα γλυκαίνουν

σιγα σιγά. Δεν είχα ορεξη για τίποτα.

Αλλά δεν μιλούσα , γιατί το προκάλεσα εγω.

Οταν κατέβηκα στο χωριό και πηγα στο περιβόλι, κόντεψα να τρελλαθώ απο

την χαρά μου. Ολα τα φυτά που τα είχα δεί πεσμένα στο έδαφος απο το χαλάζι

είχαν σηκωθεί, και ορισμένα ξεκίνησαν την ανθοφορία τους.

Οπότε άρχισα το ξεβοτάνιασμα. Ορεξη έχω αλλα δεν παύω να είμαι αμάθητη, οπότε

σκυμένη τόσες ώρες ήρθε και έδεσε το γλυκό. Το πως γύρισα στην αθήνα δεν λέγεται.

Ολα αυτα πριν 10 μέρες. Πάνε ομως περασαν.

στην πάνω φωτο είναι τα αντίδια και στην κάτω οι πατάτες
εδώ τα ραδίκια
και εδω ντοματες ,πιπεριες και μελιτζάνες. (μου φαίνεται θαύμα που αντεξαν το χαλάζι)
Αυτό το μικρό χαλάκι το τέλειωσα στο χωριό

και αυτά τα μοτιφ, που δεν ξέρω ακόμα τι θα γίνουν (θα εξαρτηθεί απο το πόσα

θα γίνουν ) τα εκανα εδω, τις ημερες των δυνατών πόνων, που δεν μπορούσα να κάνω

τιποτα άλλο.

Να είστε όλοι καλά.