Το μονοπάτι όλων είναι βασικά το ίδιο.

Πρέπει όλοι να μάθουμε ορισμένα πράγματα όσο βρισκόμαστε στο φυσικό σώμα. Μερικοί από εμάς τα αποδέχονται γρηγορότερα από άλλους.

Φιλανθρωπία, ελπίδα, πίστη, αγάπη...

Πρέπει όλοι να τα μάθουμε, και να τα μάθουμε καλά.Δεν είναι απλά μια ελπίδα, μια πίστη και μια αγάπη - είναι τόσο πολλά ενσωματωμένα μέσα στο καθένα από αυτά. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να τα εκφράσεις. Κι όμως , ελάχιστα έχουμε ασχοληθεί με το καθένα απ΄αυτά....Οι θρησκευόμενοι άνθρωποι έχουν πλησιάσει περισσότερο απ΄όλους γιατί έχουν δώσει όρκους αγνότητας και υπακοής. Εχουν εγκαταλείψει τόσα πράγματα δίχως να ζητούν οποιαδήποτε ανταπόδοση. Οι υπόλοιποι συνεχίζουν να επιζητούν ανταμοιβές,ανταποδόσεις και δικαίωση για την συμπεριφορά τους.... και στην ουσία δεν υπάρχει ανταπόδοση.

Η ανταπόδοση έγκειται στο να πράττουμε αλλά χωρίς να προσδοκούμε τίποτα...στο να πράττουμε δίχως εγωισμούς.

Απόσπασμα απο το βιβλίο Πολλές ζωές, πολλοί δάσκαλοι του Μπραϊαν Βάϊς, ψυχοθεραπευτή και διευθυντή Ψυχιατρικής Κλινικής Ιατρικού Κέντρου στο Μαϊάμι.

Το θέμα του βιβλίου είναι η ζωή μετά.... η μετενσάρκωση. Διαβάζεται απνευστί.

Με εντυπωσίασε και με προβλημάτισε το γεγονός που αναφέρεται μέσα στο βιβλίο , ότι το 325μ.Χ. ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Μέγας μαζί με την μητέρα του Ελένη, αφαίρεσαν απο την Καινή Διαθήκη χωρία που αναφέρονταν στην μετενσάρκωση. Η πέμπτη Οικουμενική Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης το 553 μ.Χ. επιβεβαίωσε την πράξη αυτή. Ωστόσο υπήρχαν πατέρες της Εκκλησίας όπως ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, ο Ωριγένης, ο Αγιος Ιερώνυμος που πίστευαν πως είχαν ζήσει ξανά και πως θα ξαναζούσαν.