...Απο πολλές πλευρές, μοιάζει με θαύμα το γεγονός ότι μπορούμε να αντέξουμε τις αβεβαιότητες της ζωής χωρίς να παραδοθούμε στην ανησυχία ή στην κατάθλιψη। Το ότι οι περισσότεροι απο εμάς δεν ενδίδουν, τις περισσότερες φορές αποτελεί παράδειγμα της εποικοδομητικής μας άρνησης αλλά και παραδοχή του ότι η εναλλακτική λύση, ή οποία είναι να ζούμε βυθισμένοι στον φόβο, στραγγίζει την ζωή απο τις απολαύσεις που περιέχει।

τα λόγια αυτά που τα διάβασα πρόσφατα μου ήρθαν στο μυαλό οταν σήμερα ο άντρας μου μού ανακοίνωσε τα τραγικά μέτρα (μετά την μείωση του μισθού που ήδη έγινε) που αρχίζουν και παίρνουν στην υπηρεσία του।και άν η πρώτη μου αντίδραση ήταν ο φόβος του αύριο, γρήγορα αναθάρρησα απο το γεγονός οτι δεν οδηγεί πουθενά , και ότι μόνο με αισιοδοξία θα μπορέσω, θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε να ζούμε । και δεν εννοώ μόνο την φυσική επιβίωση όσο το να μπορέσουμε να κρατήσουμε την αξιοπρέπεια μας και να συνεχίσουμε να πιστεύουμε στις αξίες της ζωής άσχετα με το ότι τις βλέπουμε κάθε μέρα να καταρρέουν।
και για αυτό συμφωνώ με τους στίχους του Τένυσσον απο τον Οδυσσέα:
αύτό που είμαστε , είμαστε,
μια ισότιμη ιδιοσυγρασία ηρωικών καρδιών,
εξασθενημένη απο τα χρόνια και τη μοίρα,
αλλά με ισχυρή θέληση
για να προσπαθήσει, να επιδιώξει,
να βρεί και να μην παραιτηθεί।