Μήπως έχει να κάνει και με γεγονότα, πράξεις ,θύμησες γεύσεις που σηματοδοτούν για τον καθένα ξεχωριστά την αρχή και το τέλος μιάς εποχής;;
Ακούω τα μικρά παιδιά, του σχολείου να θεωρούν το καλοκαίρι περίπου συνώνυμο με το παιχνίδι και σκέφτομαι οτι στην παιδική μου ηλικία το σχολείο ηταν συνώνυμο με το παιχνίδι, το οποίο και συνεχιζόταν μετά στις γειτονιές και στις αυλές...
Για μένα το καλοκαίρι αρχιζε με γεύσεις και μυρωδιές.....
Την αξέχαστη γεύση των άγουρων βερυκοκων , που κλείναμε τα μάτια απο την ξινή τους γεύση, την γλύκα των κερασιών και τον ήχο που έκανε στο στόμα το κρουστό τζάνερο.....
Καί όλα αυτά .....τα κλέβαμε.
Τα Διώροφα της Καλαμαριάς τότε ειχαν κήπους με δέντρα και πολλές φορές οι ιδιοκτήτες τους ισα που προλαβαίναν να γευτούν τα φρούτα του κήπου τους....
Δεν υπάρχει πιο νόστιμο φρούτο απο αυτό που έκοψες βιαστικά, πολλές φορές σκαρφαλώνοντας στο δέντρο, το σκούπισες στο φόρεμα και το έφαγες.....ας ήταν ενα κεράσι ή ενα βερυκοκο.....
Αργότερα, άλλα γεγονότα σηματοδοτούσαν τον ερχομό του καλοκαιριού, οι άδειες απο την δουλειά, το κλείσιμο των σχολείων, πράγματα ουδέτερα και χωρίς ένταση.
Αυτό το γλυκό το δοκίμασα πρίν πολλα πολλά χρόνια στην Θεσσαλονίκη. Το έφτιαχνε μια θεία μου, και ειναι δύο κρέμες (μια κρέμα βανίλια και μια κρέμα που αντι για γάλα βάζουμε πορτοκαλάδα) , και τις χωρίζουν μπισκότα μιράντα....Το φτιάχνω πολύ συχνά, το καλοκαίρι γιατί ειναι δροσερό και ελαφρύ.....
Την τελευταί φορά που το εφτιαξα, μόλις ηρθε η κόρη μου και το είδε , ειπε.....
αχ μαμά , μόλις κάνεις το γλυκό αυτό ξέρω οτι ηρθε το καλοκαίρι........
Καλησπέρα. Οι εποχές δεν είναι ίδιες όπως παλιά, ούτε τα φρούτα που παίρναμε από τα δέντρα, ούτε η μυρωδιά του καρπουζιού που κοβόταν στο οικογενειακό τραπέζι, ούτε το χρώμα που έπαιρνε ο ουρανός λίγο πριν νυχτώσει. Πρέπει ν' απομακρυνθούμε πολύ από την πόλη και πάλι δεν είναι σίγουρο ότι θα τα ξαναβρούμε ατόφια
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα εμένα αυτό το γλυκό κάτι μου θυμίζει, αλλά έχει αιώνες να το κάνει η μαμά μου, ίσως απο τότε που ήσασταν (πληθυντικός) Θεσσαλονίκη... Αν δε μου το θύμιζες, είχα ξεχάσει την ύπαρξή του...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλοκαίρι είναι να κλείνεις τα πατζούρια γιατί μέσα είναι πιο όμορφα απο έξω.
Γλυκές σκέψεις σαν το γλυκάκι σου που ζήλεψα, γιατί δεν το έχω ποτέ δοκιμάσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυκαιρία λοιπόν...
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
αγγελική....έχεις δίκιο, πιστεύω όμως -κι αυτό επειδή το ζώ- οτι τα ξαναβρίσκουμε, μακριά απο την πόλη, στο χωριό , αρκεί φυσικά να δεχθούμε τους ήρεμους ρυθμούς της ζωής εκεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήολα εκεί ειναι διαφορετικά και πιο όμορφα
καλο σου απόγευμα
λεμονάκι...καλά κάνει και σου θυμίζει κάτι αφού απο την μαμά σου το έμαθα...και ειναι το γλυκό του καλοκαιριού χρόνια τώρα....
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά
γλαρένια, το πιο εύκολο γλυκό του κόσμου.....δροσερό και ελαφρύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο πρόβλημα με εμένα ειναι οτι δεν μπορώ να αντισταθώ στα μπισκότα -πρίν τα βάλω στο γλυκό- με αποτέλεσμα μια μεγάλη συσκυασία να μή φθάνει ποτε.
φιλιά
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή