Ο τόπος μου

Την αγάπη μου για τουτο δω τον τόπο, τη σμίλεψα μες΄την καρδιά μου.

Σαν σε κλειστό ντουλάπι, με λατρεία, με πάθος, με μνήμες και με πίστη.

Την λατρεία μου για τον τόπο μου τήν ψάχνω στην ιστορία και στους αγώνες των προγόνων μου

Στα δημιουργήματα τους, στα ιερά χέρια που πελέκησαν

πέτρα-πέτρα το χρόνο.

Την αναζητώ στα αρχαία μονοπάτια και στα πηγάδια που κάποτε ξεδίψασαν ήρωες ημίθεοι.

Τήν ψάχνω στα ερημοκλήσια και στις φιγούρες των μοναχών

που αφιέρωσαν την ζωή τους στο Δημιουργό.

Το πάθος μου τ΄ακούμπησα πάνω στους αρχαίους μύθους...σε ξεχασμένα πλίθινα σπίτια...σ΄αυλόπορτες παλιές...σε γούρνες πέτρινες...σε καλντερίμια με βασιλικούς...σε ρεματιές...στις έρημες βουνοκορφές....στο χρυσαφί της αυγής...στο πορφυρό της δύσης.

Σε μνήμες....με παιδικές φιγούρες να τρέχουν μέσα στα χρυσαφένια στάρια του Θαργηλιώνος.Σε μποστάνια και κήπους, να υπερπηδούν πέτρινες μάντρες και κάγκελα φτιαγμένα στο χέρι. Με μυρωδιές απο τους πορτοκαλεώνες καταμεσής στα Ανθεστήρια. Στο ζεστό αχνιστό ζυμωτό ψωμί του φούρνου της γειτονιάς μου, της γειτονιάς μας. Απο τις ιστορίες του παππού μου για τη ζωή και την πατρίδα του. Τη πατρίδα μου. Τη πατρίδα μας.

Τήν πίστη μου την στηρίζω, στα παιδιά μου και στις ψυχές των ανθρώπων, των δικών μου ανθρώπων. Τη στηρίζω στη γνώση γι΄ αυτά που έχω να μάθω και να μεταδώσω στα παιδιά μου, να τα βλέπω να μεγαλώνουν με ιδανικά , με αξίες και με όνειρα για ενα καλύτερο αύριο.

Σ΄ολα τα παιδιά, ώστε να μεταλαμπαδεύσω τη φλόγα της αγάπης μου για τουτο δω τον τόπο.

Για την παρακαταθήκη μου, την παρακαταθήκη μας.

Κατσούρης Σωτ. Δημήτριος

Εκατομβαιών....2008

Μετά Εποχής

Αν και επαναλαμβάνομαι......

με αισθημα χαράς και τιμής παραχωρώ τον χώρο του blog στον Δ.Σ.Κατσούρη.