σήμερα ,το πρωινό μου είχε την δροσιά ενός fredo cappucino, την γεύση μιας lemon pie (η νωχέλεια της γλύκας παρέα με την σπιρτάδα του λεμονιού), τα χρώματα του ουράνιου τόξου, και τον ήχο μιας παρέας μελισσών .

στο στέκι μας, με την ξαδέλφη μου την Δέσποινα, πρωί πρωί για καφεδάκι και όχι μόνο.

κάθε φορά το τραπεζάκι του καφέ γεμίζει με πλεκτά, νήματα, σχέδια, μοτιφ  και ότι έχουμε φτιάξει τελειωμένο ή όχι.

και μιλάμε ....μιλάμε.....μιλάμε ......και ξαφνικά ανακαλύπτουμε ότι έχουν περάσει 2-2.30  ώρες και δεν έχουμε καταλάβει πώς.

αυτές οι  συναντήσεις είναι μαγικές, και η χαρά ξεκινάει από την στιγμή που θα κλείσουμε το ραντεβού......

σήμερα το πρωί  επίσης αχάραγα ,τελείωσα την τσάντα που βλέπετε πιο κάτω.

πήγα την πέμπτη το απόγευμα στο μαγαζί που παίρνω τα νήματα για να συμπληρώσω για τις λωρίδες της μητέρας μου, και όπως ήταν αναμενόμενο έφυγα και με κάτι άλλο.

όλα τα υλικά για μια τσάντα..... από τον πάτο  (πολύ βολικό γιατί γλυτώνεις δουλειά και είναι και πιο σταθερή) ,τα πλαϊνά, τα χερούλια ,το μαγνητικό κούμπωμα ( αυτό είναι πολύ χρήσιμο),το νήμα και φυσικά το βελονάκι ,Νο 12 παρακαλώ.

το νήμα λέγεται noodles και υπάρχει σε πολλά χρώματα, τόσο μονόχρωμο όσο και πολύχρωμο.

μιας μέρας δουλειά είναι...... το πιο χρονοβόρο μέρος είναι το ένωμα του πάτου με το πλαϊνό και μετά το φεστόνι που είναι και ή βάση του πλεκτού.  το πλέξιμο;;;; τρέχει.

στο μαγαζί βρήκα και κουμπώματα πορτοφολιών (έχω ήδη ένα σχέδιο στο μυαλό μου) και χερούλια σε ότι μορφή θέλεις.

Λέγεται Καλογερόπουλος και βρίσκεται στην Γ΄Σεπτεμβρίου ,απέναντι απο τον ΟΤΕ.

σας αρέσει;;;;;

ένωση του πλαϊνού με τον πάτο της τσάντας

τελειωμένο , η κάτω πλευρά

οι πρώτες σειρές της τσάντας

βολικό μαγνητάκι σιλικόνης για το κλεισιμο

έχει τελειώσει