Η μητέρα μου πάντα όταν μιλάει για κάτι που θα γίνει στο μελλον λέει πρώτα ο Θεός…

Και έχει δίκιο.

Σήμερα αυτήν την ώρα θα επινα καφέ στην Θεσσαλονίκη τρώγοντας μπουγάτσα.

Εχθές εβγαλα την μητέρα μου από το νοσοκομείο.

Δόξα σοι ο Θεός ένα καρδιακό επεισόδιο ήταν –κολπική μαρμαρυγή- που οπως είπαν οι γιατροί ανατάχθηκε μόνο του, φεύγοντας δεν της είπαν…. Γιαγιά η καρδιά σου είναι για μεταμόσχευση……

Και ούτε το ταξίδι θα ματαιωθεί. …μπορείς να πας όπου θέλεις γιαγιά…της είπαν και το καταχάρηκε.

Ετσι λοιπόν φεύγουμε ανήμερα του Ευαγγελισμού ,πρώτα ο Θεός.

Να είστε καλά

Γειά σας.....

έλειψα κάμποσες μέρες και μου λείψατε και εσεις.

Ο λόγος; ήμουν κάτω στο αγαπημένο μου χωριό ,το Κατσίγκρι και φυσικά και στο Ναύπλιο.

Φέτος δεν έχω πάει πολύ και οι δουλειές με περίμεναν .

Μεταξύ μας, με κέφι και χαρά δούλεψα τις ημέρες που ασχολήθηκα με τον κήπο (κλάδεψα τις τριανταφυλιές, τον καθάρισα απο τα πεσμένα πορτοκάλια και μάζεψα λεμόνια για χυμό) , και με τις γλάστρες μου.

Τις αλλες δουλειές στο σπίτι.......μια ψιλογκρίνια την είχα.

Βρήκα όμως ευκαιρία και έκανα την βολτούλα μου στο ναύπλιο .......

φωτογράφισα μαγικές εικόνες ηρεμίας
και απέλαυσα τον περίπατο δίπλα στην θάλασσα.
Τώρα που γράφω πίνω και το τσαγάκι μου (με τριαντάφυλλα και μήλα) στην κούπα που έφερα απο την Γλασκώβη , με το χαρακτηριστικό ρόδο του εθνικού αρχιτέκτονα της Σκωτίας Μάκιντος.
Και για να μη νομίζετε οτι τεμπέλιασα κάτω στο χωριό.....
έκανα αυτήν και ακόμη μια , καρφίτσα με την μέθοδο του υγρού felting.

Να είστε ολοι καλά

Φλεβάρη του 1928 είχε χιονίσει στο χωριό μου , στην Κρήτη. Ο Αρμός (ο λόφος που σκίαζε το χωριό) είχε ασπρίσει.

Η θειά Διαμάντω παρακάλεσε τα παιδιά του αδελφού της να την πάνε στο παράθυρο να δεί τα χιόνια γιατί ....πότε θα τα ξανάεβλεπε;;;

Λίγο καιρό μετά πέθανε. Ηταν 88 χρονών.
Αρα γεννήθηκε το 184o. Και με δεδομένο οτι τα κορίτσια τότε είχαν μόνο σκοπό τον γάμο και άρα και την προετοιμασία των προικιών, λογικά ξεκίνησε να υφαίνει οταν ήταν πόσο; δεκαπέντε ; δεκαεξι;;

Πότε άραγε άρχισε να υφαίνει το τραπεζομάντηλο αυτό; Είχε σκεφτεί τι θα ήταν; Το νυφιάτικο, του αρραβώνα, για τις καλές μέρες, το καθημερινό;

Ειχε τραγουδήσει οταν το ύφαινε; ειχε τοποθετήσει τα ονειρά της μαζι με τα ποτήρια και τα πιάτα πάνω του;

Δεν θα το μάθω ποτέ.
Εγώ έβλεπα μια νέα κοπέλα να υφαίνει τα προικιά της. Η δασκάλα μου στον αργαλειό, με την πείρα των 40 περίπου χρόνων υφαντικής είδε την άρτια δουλειά, τό τέλειο ένωμα των δύο κομματιών, την τολμηρή επιλογή των χρωμάτων.

Δέν έπλεξε απλά μια δαντέλα. Εβαλε και κρόσσια μετά. Οι διαστάσεις του είναι 1,85 Χ1,35 με 10 εκατοστά δαντέλα και κρόσσια γύρω γύρω.
Η θειά Διαμάντω δεν παντρέυτηκε. Το τραπεζομάντηλο αυτό μου το έδωσε η μητέρα μου πρίν λίγο καιρό. Επάνω του υπάρχουν τα ίχνη απο τα χρόνια που πέρασαν (πάνω απο 150 χρόνια) αλλά είναι σε πολύ καλή κατάσταση και θα το κατεβάσω στο χωριό να στρωθεί σε χαρούμενα τραπέζια. Οπως σίγουρα θα ήθελε η θειάΚαι ετσι για να κάνετε την σύγκριση αυτό είναι το δικό μου χαλάκι που το τελείωσα επιτέλους!!!! Προορίζεται για τον Οδυσσέα για να κοιμάται .

Να είστε ολοι καλά.

Λοιπόν κασκόλ τέλος.......

Μή λέω και μεγάλες κουβέντες γιατί ποτέ δέν ξέρεις......

Αυτές τις ημέρες τελείωσα 3 κομμάτια.

Το κόκκινο που σας είχα δείξει σαν νήμα, δεν πρόλαβα να το φωτογραφήσω γιατί ήρθε η διαχειρίστρια της πολυκατοικίας για να εισπράξει τα κοινόχρηστα και εφυγε μαζί του.

Αυτό είναι το αλλο νήμα, που έγινε μικρό μέν , φιγουράτο δέ.

Μετά απο εντολή της κόρης μου έπλεξα αυτό που το παίρνει σήμερα μαζί της στην Θεσσαλονίκη δώρο σε μια φίλη της.......
Και μόλις τελειώσει θα της στείλω κι αυτό για μια αλλη φίλη της.

Πολύ χαίρομαι που της αρέσουν και μου τα ζητάει για να τα κάνει δώρα.

Γειά σας φίλοι μου.

Χρόνια Πολλά , Καλή Σαρακοστή να έχουμε και το Πάσχα με καλό.

Γειά σας.......Καλό μήνα

Πάνω που πάω να βάλω μια σειρά στις αναρτήσεις μου κάτι γίνεται και την χάνω πάλι.

Αυτήν την φορά για ευχάριστο λόγο.

Φιλοξενούσα δύο ανίψια μου απο την Κρήτη, και οπως ήταν φυσικό τους πήγα σε οσο πιο πολλά μέρη μπορούσα, αφήνοντας τελευταίο το αγαπημένο μου Ναύπλιο.

Ομως οσο κι αν φαίνεται περίεργο βρήκα τον χρόνο και να τελειώσω κάποια αρχινισμένα πλεκτα και να πλέξω κι αλλα.

Αυτό είναι μια εσάρπα, πλεγμένη με δύο διαφορετικά νήματα. Στο τελείωμα στενεύει πολύ και δημιουργεί ενα βολλάν που της δίνει ΄΄κίνηση΄΄ οταν την φοράω.
Ενα κασκόλ, με πον-πον που πλέκεται πανεύκολα

έκανα όμως μια αυθεραισία. Το αρχικό νήμα περιείχε και αυτό που βλέπετε κάτω, το οποίο δεν μου άρεσε και το αφαίρεσα.

Θα το χρησιμοποιήσω σε κάτι άλλο, είναι ενδιαφέρον στην όψη.
και ένα άλλο κασκόλ (φέτος κάτι μέ επιασε με τα κασκόλ), εντυπωσιακό στον λαιμό. Και αυτό πλέκεται πανεύκολα.
Και τελειώνω με δύο άλλα νήματα που θα γίνουν και αυτά

κασκόλ (μάλλον πρέπει να το κοιτάξω αυτό με τα κασκόλ)

Θα σας τα δείξω όταν τελειώσουν.

Να είστε όλοι καλά.