Γειά σας. Επέστρεψα, και είναι η πρώτη φορά που νοστάλγησα τόσο πολύ την Ελλάδα. Η Γλασκώβη ήταν ντυμένη στα άσπρα και θα μείνει έτσι μέχρι τον Φλεβάρη.

Το κρύο ήταν απερίγραπτο. Και επειδή οι μέρες ήταν λίγες να πρέπει να το αψηφίσεις για να δείς την πόλη.

Το πρώτο βράδυ είπα ...παρτο απόφαση , απο το σπίτι θα ξαναβγείς όταν θα επιστρέψεις πίσω. Μπορείς να περπατήσεις με ξυλιασμένα πόδια;;; δεν μπορείς.

Θυμήθηκα όμως οταν πήγαινα δημοτικό στην Θεσσαλονίκη, που σε κάποια δυνατά κρύα, ο πατέρας μου μας τύλιγε τα πόδια με εφημερίδες (κάτω απο τις κάλτσες ) και το εφάρμοσα. Αντι για εφημερίδες χρησιμοποίησα σακούλες του σούπερ μαρκετ.

Το καλτσόν, η σακούλα, καλτσακια και τέλος η μπότα.......και δούλεψε!!!!

Ολη την Γλασκώβη έτσι την γύρισα.

Την Δευτέρα, πήγαμε στο παλαιότερο πανεπιστήμιο της πόλης ( στην κεντρική αυλή του οποίου γυρίστηκαν σκηνές στην τελευταία ταινία του χαρρυ πότερ)

σε μιά υπέροχη αίθουσα, σκοτεινή και υποβλητική
με τον πρύτανη και τους καθηγητές να φορούν τήβενους , τραγουδήσαμε (... ναι όλοι μας ) στα λατινικά έναν ύμνο ( μας τον είχαν δώσει γραμμένο) με την συνοδεία εκκλησιαστικού οργάνου
και παρακολουθήσαμε όλοι οι περήφανοι γονείς τα παιδιά μας , να παίρνουν τον τίτλο του master of....το καθένα στην ειδικότητα που επέλεξε.

Μετά ακολούθησε δεξίωση στην χιονισμένη αυλή για ολους τους παρευρισκομένους και μετά δεύτερη δεξίωση αυτή την φορά στην κάθε σχολή ξεχωριστά.

Ηταν μια υπέροχη ημέρα.

Και μη νομίζετε οτι την εβδομάδα που εμεινα εκει οτι δεν έκανα τίποτα!!!!

Με τόσο χιόνι και με μικρές μερες ( στις 3.30 το απόγευμα ήταν σκοτάδι) τι να έκανα σπίτι;;;
Επλεκα. Γύρισα πίσω με πάνω απο 6ο μοτίφ απο μια κουβέρτα που ετοιμάζω.

Αυτά . Να είστε όλοι καλά.