η δύναμη ενος καρότου....

Οταν φορτώναμε το αυτοκινητο για να πάμε για τις ελιές και είδε ο αντρας μου τι κουβαλούσα, δεν είπε τίποτα αλλά με λοξοκοίταξε.

Στον δρόμο όμως δεν άντεξε. Νομίζεις οτι πάμε διακοπές; για δουλειά πάμε, τι τα κουβάλησες όλα αυτα;

Τα ολα αυτά ήταν οι κούτες με τα υλικά για τις κατασκευές μου.

Τελικά δεν τα χρησιμοποίησα , όχι γιατί δεν δούλεψα τα βραδυα δίπλα στην στόφα, αλλά γιατί έπλεκα.

Κάθε φορά που κάποιο πουλοβεράκι ή ζακετουλα ή μπλουζίτσα πλεκτή απο εμένα απο την θεία ή την γιαγιά δεν χώραγε στα παιδιά μου, την ξήλωνα και αφηνα το μαλλί στην άκρη.

Αποτέλεσμα μια κούτα - πραγματικά μεγάλη - γεμάτη κουβάρια.

Και άντε σήμερα θα τα πλέξω άντε αύριο, το μόνο που έκανα ήταν να ανανεώνω την λεβάντα μέσα στην κούτα.

Πριν μερικές βδομάδες ειχα πάει στην πατρίδα μου την θεσσαλονικη και εκεί αγόρασα ενα καταπληκτικό νήμα για ζακέτα.

Αυτό ήταν το καρότο.

Αν δεν τελειώσεις τα παλιά νήματα , το καινούριο δεν το αρχίζεις..... είπα στον εαυτό μου και έπιασα δουλειά.

Και επειδή τα νήματα ήταν όντως πολλά , τα ένωσα 2 και 3 μερικές φορές μαζί για να τελειώσουν πιο γρήγορα.

Λοιπόν να τι έπλεξα....

ενα κασκόλ κοντό , μέ ανοιγμα - που δεν καλοφαίνεται - και περνάει ή μιά άκρη μέσα στην άλλη
άλλο ενα κασκόλ, χρησιμοποιώντας βελόνες Νο 4 και 15
και τρίτο κασκόλ , σαν γιακάς που κουμπώνει. το κουμπί το έφτιαξα μόνη μου με cernit
ενα κοντό ζακετάκι, που πλέκεται μονοκόματο , χωρίς κουμπιά , οτι πρέπει για τις κρύες μέρες
και τέλος μια μπλούζα -εδω φαίνεται η πλάτη- που τελειώνει οπου νάναι.

πραγματικά .... τι σου κάνει ενα καρότο!!!!!

άσχετο οχι άχρηστο .... για να διώξετε γρήγορα μια άσχημη μυρωδιά απο το ψυγείο, βράστε ενα φλυτζάνι ξύδι και βάλτε το στο ψυγείο μέχρι να κρυώσει.... κι αν το ξεχάσετε μέσα, δεν πειράζει.